زمین زیبا / تنها زیستگاه قابل اعتماد شناخته شده در کیهان

بَختُـم اَر یـار هِـده , رَخت ِ خَـوُم تـا بِزَنِه :

بَختُـم اَر یـار هِـده , رَخت ِ خَـوُم تـا بِزَنِه
سی دل سُهده ی مــا , خیـمه مِنِه سـا بِزَنِه

بُرگَلِـت کِردی دَفَـک , تا کالَلِت کِـردِن کِمین :

هــم زِ او روزی کـه دیمِت ایگِـرِه دل اَهتَوِت :

نُجفِلی دوش خُـدایا , .. که زِ دنیـا رَهدِس :

اول ســال گُــدی یـام و اپُـرسُــم حـالِـت :

ای خُـدا مِـن کِلمِنِت , ایـقَد نَگِـر اَهتَـو ز ِ مُو :

تا که دیمِـت سَرِ اَو ، کَوگِ دلُ اِز سینــه گُرُوهد :

صُو سَحَر یام سَر ِ رَهت و نِشینُم تا شُم :

صُو سَحَر یام سَر ِ رَهت و نِشینُم تـا شُم
بِهل تــا هرچه اِخان حرف دِرارِن مَردُم

پیت تا وَسته به کار دل مُو چی زُلفِت :

تیــرِ مِـرزِنـگ ِ سیـاهِـت بـه دلِ هـر کی نِشَست :

هر لُری، نَشمه ی چَشمِ تُنِه دی ، دیتِستِه:

شعرنگاره / شادان شهرو/ 005

                                                                

                                                                                                             

ریــم اَیَــر زاگ وسیـاهه,دِلُم اسپیده و پاک :

پارسی باستان چگونه بود؟ ( تلفظ ) :

مریم بهاری / بداهه خوانی:

دیگر ترانه های مریم بهاری

کَم مُنه حِرص بِده , .. پیت نَوَن مِن تُـرنــات :

خالِ سَوزِت گُرِ لَو ، کَوگِ به کُهسار اِزَنِه :

علیداد , شاعر منتقدی که در تنهایی زندگی کرد و در تنهایی درگذشت:

مریم بهاری / تصنیف نسیم پاییزی/ کُردی :

دیگر ترانه های مریم بهاری

شعرنگاره / شادان شهرو/ 004

فولک بختیاری/ غم دل / یاسین بندری :

غم دل

غریوی

 

تُنُک لحظه ی مانا / شعر نیمایی / شادان شهرو :

ای که " من " دردِ تـورا آینه ام ...

شعرِ من , لب شور است ,..

جُرعه ای نوش کُنی ...

تشنه تـر خواهی شُد .

...

به ادامه مطلب بروید

شعرنگاره / شادان شهرو/ 003

شعرنگاره / شادان شهرو/ 002

فولک بختیاری / آلبوم نینا / علی ناصری بروجنی :

بر روی عکس کلیک کنید

تراکی از این آلبوم

دوش مِن بازُفـت کَوگی جَست اِز چنگـالِ دال :

زندگینامه بهمن علاءالدین ( مسعود بختیاری):

داره از بالا اِیاهـه دُنگُلی کِلمِن کَمنـد :

داغُمه تازه نکُن کُر , که سَراپــا دَردُم :

داراب افسر : پدر شعر گویشی بختیاری :

 

شعرنگاره / شادان شهرو/ 001

بیوگرافی ( شادان شهرو ):

دوبیتی های لری بختیاری شادان شهرو ( 21 تا 30 )

دوبیتی های لری بختیاری شادان شهرو ( 11 تا 20 )

دوبیتی های لری بختیاری شادان شهرو :( 1 تا 10 )

فولک بختیاری / بی مریم / نرگس مختاری :

زندگینامه ی بی بی مریم بختیاری

متن تصنیف همراه با برگردان فارسی

همین تصنیف با صدای کورش اسدپور

 

فولک بختیاری /بُنگِ دُهُل / میلاد صادقی :

 

.................................................................................................

شاعر: شادان شهرو

با صدای : میلاد صادقی

ملودی پرداز: محسن محسنی

تنظیم : پویا محسنی

.................................................................................................

متن ترانه بُنگِ دُهُل :

کُرگل بِکُنین چوقا
دُرگل , لَچَک و مِینا
پیچِسته مِنه سَوزو
بُنگِ دُهُل و کَرنا

یو داغِ دلِ سازه
هِی جارِ سَحرنازه
یعنی بِدرآین اِز مال
هر کی که  هَری بازه

ره وَسته  زِ هر مالی
دُر دُنگُل  تی کالی
تُشمال, تو بزن سی گل
داینی و دوالالی

هو کینه اِبازه تَک
وَنده بُنِ نا میخک
دُهده به لچک اولماس
کِرده مِنه پا پیچک

اِی کُر تو بِرَو بالا
واستا وَرِ تُشمالا
شاید به دلت تَش زِی
قِر دادِنِ دَسمالا

وُرپا بِکشین گویل
وایک همه گیوانه
جَلد باین و بِگرنین دی
ای هیوه بِلیطانه

بازِسِتن دَورِ تَش
چه حال خَشی داره
کاشکی که نوابو سرد
چالی که تَشی داره

.................................................................................................

عشقی که مثل پیچک بوستون خزنده است(غزل)

هــرچند کُنـدروست ،. ولـی پَـروَرنده است
عشقی که مثل پیچک بوستون، خزنده است

از آن زمــان که زیرِ لبم ، لانه کرد "شعر"
تنــها دلیــلِ دلخـــوشی ام ، ایـن پرنده است

فـــرق است بیـن آنـکه نشسته بــــه پای دل
بـا آن کـه دل بـه کوه زد و کوه کـَنده است

خواهــم نوشـت رویِ تمــــامی  لحظه هـام
خوشبخت آن لبی کـه در آغوشِ خنده است

شـاید غزل که مثــل رُزِ سُرخ , دلـرُباست
در مـن نویـدِ رویـشِ  سُـرخی رَونده است

دلچسب می شـونــد , دو چشـــمِ جهنمی ت
وقتـی شـــراره هـــای نگاهت, جَهَنده است

با بـودت اشتیـــاقِ خُــــدایِ ندیـــده، نیست
با رفتنـت ، ندیـــده خُـــدا را ،که بنده است

بایـــد مُحیــط بانیِ آن"پِلـک بـیشه" کـــرد
زیـــــرا کُنــامِ یـوز پلنــگی درنــــده است

ایـن کوچه بی حُضورِ تو نبضش نمی زند
ایـن خــانه ، با قُـــدوم تـو قلبش تَپنده است

دَرد است آه , هــر که بَـرآرد , نفس بُرید
نرد است عشق,هر که ببازد , بَرنده است

اگر فرگشت واقعیت دارد، چرا میمون‌ها هنوز وجود دارند؟

دلبرُم , تاج سَرُم "خالِ لَوِس , چی داسِه :

دُهدَر اَر کِلمِن سیا بو هوش و اقبالِس خُوِه :

رَهدِه بیدُم سَر ِ اَو تا بِگِرُم دَست نماز :

متن و ترجمه ی تصنیف بی مریم با صدای نرگس مختاری :

با صدای نرگس مختاری

با صدای کورش اسدپور

 

(متن تصنیف بی بی مریم همراه با برگردان فارسی) 

کاشکی بی (وای)

 (وای ) بی مریمه (های)

( خدا) سردار زنگل

قطارا (وای)

(وای) حمایلس (وای)

(خدا) ری دس مسلسل

بی مریم (های)

(ولا) شیر زنون (های)

(خدا) ز قلعه زید در

صد مِردِ (وای)

(های) تفنگ به دس (های)

(خدا) نی واس برابر

بی مریم (وای)

(وای) سوار ایا (های)

(خدا) تفنگ سر شون

دهدر (وای)

(ولا) ایلخانیه (وای)

(ولا) دا علیمردون

بی مریم (وای)

(وای) تو کل بزن (های)

(خدا) سی علیمردون

جنگ کنه (وای)

(ولا) با دشمنون (وای)

 (خُدا)! چی شیر میدون

بی مریم (وای)

(وای) لچک به سر (وای)

(وای) تفنگ سر دس

شیر جنگی (آخه) ایلمون (وای)

(خدا) مر منده بی کس

برگردان فارسی:

کاشکی بود بی‌بی مریم رو؛ سردار زنان
قطارها  حمایلش (روی دوشش)؛ روی دست [ـش هم] مسلسل

بی‌بی مریم، شیرِ زنان، از قلعه زد بیرون
صد مردِ تفنگ به دست، نیست باهاش برابر (باهاش برابری نمی‌کنه)

بی‌بی مریم سواره میاد؛ تفنگ روی شونه[اش]
دخترِ خانِ ایل است، مادر «علیمردان» است

بی‌بی مریم! تو کِل بزن برای «علیمردان»
[اون] جنگ کنه با دشمنان؛ برادر[م]! مثل شیر میدان

بی‌بی مریم، لچک به سر ، تفنگ بر دست
شیر جنگی ایل‌مان مگر مانده بی‌کس (تنها)

دکلمه شعر نیمایی "حرف ناز " با صدای شاعر :

حرف ناز / شعر نیمایی / شادان شهرو :

بشکَنه پام اَیَر بی تو بِنُم پا به بهشت :

زندگینامه بی بی مریم بختیاری :

رباعیات شادان شهرو : ( 21 تا 30 )

رباعیات شادان شهرو : ( 11 تا 20 )

وا هُل و زور ,خُتِه مِن دلِ مُو جا کِردی :

کَوگِ تاراز مَیَر چی مُو دِلِس پُرخینِه :

فِنگه باره زِ کـَدِت , فیس نشسته مِنه تیـت :

جَخت امروز گُلِ اشکِ زُلیخا گُل داد ( غزل )

خَنـده ات تــا بــه سَــرِ کـــوچه دلـم را هُـل داد 

همــه را , زُلـف خُـــــدا داد و تـو را سُنبُـل داد

کابُـلـی چشـــــم تـو را دیـــــدم و بـاور کــــردم

کارهـــایی کـــه بـــــه دل  دسـتِ یَــل زابُـل داد 

طعم آن چای که شد طعمه ی دل،یادت هست؟

چـای پُــر خاطـــره را " کـافه ی قرقاوُل " داد

اینکه بر شانه ی خود ریخته ای،عُمرِ من است 

ورنـه  مــا را  کــه خُــدا یک سرِ بی کاکُل داد

عُمرِ مـا کوچ بـه هیچ است ، ولی،کوچ ازهیچ

شوکـت و کبکـبـه بــه شیـــخ جَبــَل عــامل داد

سیـــل دیشـب، نه فقط خانه و خان با خود بُرد

بُــرد آن وعـــده کـــه در سـاختـن یک پُـل داد

مـــا گُــــذشتیـم ، اگــــر عهـــــدِ گُسـل زا دارد

نارفیـقی کــــه بــه مــــا دستِ رفاقــت شُل داد

بهتـــر آن است قــَوی حوصــله باشـم ، شهرو

جَخـت امــــــروز،گُــلِ اشـکِ زُلیـخا ، گُل داد

چی شِکالی دلِ مو هِی ایگُروسه زِ وَرُم :

چی شِکــــــالی دل ِ مُــو هِی اِگُـروسه زِ  وَرُم
ریـمِه هـــــــــرجــا بِکُنُـم نیـرِه خیـالِت زِ سَـرُم

دکلمه شعر نیمایی "من از تو عذر میخواهم" با صدای شاعر :

من از تو عُذر می خواهم / شعر نیمایی / شادان شهرو :

 

بختیاری نیستم ( نظم سروده )

چشم بند عقل/ نظم سروده ها/

هرکه دل ایبَرِه از ما سیچه سُهره گُل ِ ریس :

ما همه مثل همیم... / نظم سروده /

دکلمه شعر نیمایی " من همان شاعر وحشی شده ام "با صدای شاعر :

من همان شاعر وحشی شُده ام / شعر نیمایی / شادان شهرو :

متن شعر

کار دل است / نظم سروده /

درمانده / نظم سروده /

نیکُـنُـم زَهلـه دِرآرُوم دِلُم اَز اُو پَلَلِس :

در به در / نظم سروده /

مریم بهاری/ تصنیف قَمَرانی :

از این هنرمند حمایت کنید .نشانی تلگرام: https://t.me/maryam_bahari59

 

دیگر ترانه های مریم بهاری

بی بال - بی لک / شعر نیمایی / شادان شهرو :

آب ، با خود می برد ،...
برگریزانِ صنوبرها را .

یک نفر گفت ؛ خدایا شُکرت ،... 
نه غُباری ، نه لَکی ،...
آسمان ، مثلِ دلِ ما صاف است .

...

به ادامه مطلب بروید

شعر,باید که در او رغبت خواندن باشد/ شعر نیمایی / شادان شهرو :

اولین بار که طرز سُخنم رنگین شُد
و سُخن وزنی داشت
و سرانگشت خیال , 

موج در برکه ی احساس انداخت

پدرم , شعر مرا نشنیده,... تا آخر

...

به ادامه مطلب بروید

خطاب به شیخ امارات / شعر نیمایی / شادان شهرو /:

مست می بینمت ای شیخ ِ امارات نشین
ای که چون قاطر وحشی بزنی سُم به زمین

من گمان می کنم از شیر ِ شُتُر مست شُدی
با که همدست شُدی

لااَقَل کج بنشین راست بگو
بعد از آن هرچه دلت خواست بگو

...

به ادامه مطلب بروید

ماهی سرخ هم از حوض پرید / شعر نیمایی / شادان شهرو :

باز دیوانه ی دیوان سَر ِ طاقچه ام
باز , "من".. معتکف حوض لب ِ باغچه ام
شب نشینان فلک میدانند:
به چه کس مایل و دلسوخته از داغ چه ام

...

به ادامه مطلب بروید

هیچ هوشِت هِده وَختی ایـدِراهی از مال :

هرکه خواهد ببرد هرچه انار / شعر نیمایی / شادان شهرو :

این, مَنم,.. - " گُمشده در رویا "_،.. من
این,مَنم ،.. - " با اگر و آیا "_ ،.. من

اینکه در سینه ی خود باشم "سنگ",...
یا که پرواز کُنم... 

مثلِ شاهینِ کبوترآهنگ,..
انتخابش, با من.

...

به ادامه مطلب بروید

دکلمه شعر نیمایی "حس ورق خورده " با صدای شاعر :

حس ورق خورده / شعر نیمایی / شادان شهرو :

 

متن شعر

دکلمه شعر نیمایی " فرصت آدم شدن " با صدای بانو لنا :

فرصت آدم شدن / شعر نیمایی / شادان شهرو :

دکلمه : بانو لِنا

 

با سپاس از بانو لنا گرانقدر

زندگی را بهشت می خواهم / شعر نیمایی / شادان شهرو :

غانعم ای خُدایِ در من , گُم ...

از تـو ایـن سرنـوشت می خواهم ا

از تمامی ِ  ثروت دُنیا ... 

کُلبه ای رو به کِشت می خواهم .

...

به ادامه مطلب بروید

زندگی فرصت آدم شدن است / شعر نیمایی / شادان شهرو :

صبحدم " بلبل دلسوخته ای..
روی یک شاخه گل ِ سُرخ نشست,
"عشق" را بو میکرد ..
بر سَر ِ چینه ی تنهایی من فاخته ای..
داشت "... کو کو... میکرد 

عشق کو ؟
....عاشق کو ؟

...

به ادامه مطلب بروید

روزی رسد که کودک من مرد می شود / شعر نیمایی / شادان شهرو :

سَبزم ...
- ولی ... نه سَبزه یِ اندامِ سَبزه روی..
سَبزم ,... 
- ولی ...نه سَبزه یِ رُسته کنارِ جوی ...

...

به ادامه مطلب بروید

نگاه مشکوک / شعر نیمایی / شادان شهرو :

دلبرا باز نگاه تو چه مشکوک شُدست
باغمت " ساز دلم کوک شُدست
در پس ِ پرده ی آن پنجره ی بسته چرا ...
قفل بر لب زده ای
خود مگر نه تو همانی که مُدام
نقد ِ دل را سَر ِ این کوچه مُرتب زده ای

...

به ادامه مطلب بروید

خواب شقایق / شعر نیمایی/ شادان شهرو :

پیش از رفتن تو … خواب ِ شقایق دیدم

خواب ِ یک ساحل ِ سرد
خواب ِ یک ... اسکله ی سمت ِ غروب ..
خواب ِ یک دلهُره ی رو به صعود

...

به ادامه مطلب بروید

من همان شاعر وحشی شُده ام / شعر نیمایی / شادان شهرو :

زنگی ِ زُلفِ تو مار است ...

.. بله ... می دانم .

چَشمِ تو ,.. میزِ قُمار است, .. 

.. بله , .. می دانم .

...

به ادامه مطلب بروید

فریاد دم کرده / شعر نیمایی / شادان شهرو :

دارد , مَرا به سَمتِ خودم یَقّه می کشد ...
یک حسِّ بی بدیل...
دارد دُوباره دُور سَرم چَرخ می زند ...
شیطان و جبرئیل... 

...

به ادامه مطلب بروید

حرف ناز / شعر نیمایی / شادان شهرو :

دست من نیست , هر از گاهی چند ... 
حرف هایم ... ناز است ....
تویِ گوشم ... انگار ...
چِشم هایی... باز است .

...

به ادامه مطلب بروید

سمفونی طوفان / شعر نیمایی / شادان شهرو :

چند روزیست که من با دل خود درگیرم
چند روزیست که از بودن با خود سیرم
حالم از حالِ خودم , می گیرد

نازنینی دارم ,
که نگاهش سرد است
خم ابروی کجش ... انگاری ؛
دشنه از رو بسته است
شاید از من سیر است ...!! , 

...

به ادامه مطلب بروید

من از تو عُذر می خواهم / شعر نیمایی / شادان شهرو :

سلام, ای مهربان,.. ای نازنین,.. ای در زمین , ماهم ...
من از تو , عُذر میخواهم .

اگر, در سینه دَم سردم .. شرار ِ " آه " گُم کردم ...
اگر در خویش می گردم , تو را ,من , راه گُم کردم .

...

به ادامه مطلب بروید

خداوندان تقوی ( نظم سروده )

ظاهر و باطن ( نظم سروده )

نه اینم ( نظم سروده)

عشق و مستی ( نظم سروده )

نماد حضور ( نظم سروده )

خداشاهد ...( نظم سروده )

کیستم من ( نظم سروده )

من تو را هرکس که باشی قدرِعمرم دوست دارم :

بی سامان ( نظم سروده )

جبر و اختیار ( نظم سروده )

هوشنمودها و هوش سایه ها در فرآیند سُرایش :

🔰🔰🔰

✳️ در همه ی هنرها و به ویژه در هنرهای گویشی , مانند:  هنر سُرایش - هنر داستان نویسی - هنر نمایشنامه نویسی و  دیگر هنرنوشتارهای ادبی , نخستین هوشنمودها ( تداعی ها ) که بانی نخستین نگاره ها و انگاره ها (تصاویر و تصورات) می شوند را ( نخستین برداشت ) می نامیم .

 این هوشنمودها( تداعی ها )  با اینکه که ریشه در کُنش های  هوشی نویسنده و سُراینده دارند , "سایه ای درست می کنند که به آن " سایه ی هوشی" یا " هوش سایه " ( کسوف مشاعیر ) میگوییم . .

* هرچه کُنش هوشی  بیشتر باشد . گستردگی "هوش سایه" بر هوشنمودها( تداعی ها ) بیشتر خواهد بود . 

 *هوش سایه ها , به همان اندازه که برای سُراینده و نویسنده دلپذیر و فرح بخش و شیرین  هستند , بهمان اندازه هم می توانند سد  یا دست اندازی در نگرش خردمندانه به خود و جهان پیرامون  بشوند  . 

✳️  هوش سایه ( یا کسوف مشاعیر )  چیست ؟؟

* "شعر " , فرازنشین هنرهای گویشی ست . 

* شاعر به کمک هوشنمودهایش هست که به سمت آفرینش یک شعر گام به گام  پیش می رود .و با  درجانگری اش ( تمرکزش ) در اندوخته های هوشی اش  , یکی یکی  نگاره ها و انگاره های سرودسازش را  بر می گزیند و بیرون می کشد .  این گزینش ها و  بیرون کشیدن ها همراه با سوخت و ساز بدنی ست .

* هوش سایه ها , کُنشی ست  برخاسته از فرآیند همزمان درجانگری  و سوخت و ساز بدنی . هوش سایه , برانگیختگی ای را در سُراینده ایجاد می کنند ,که  این برانگیختگی ,نمیگذارد  چهره ی روشنی از نگاره ها و انگاره ها را  آنطور که به آن نیاز دارد  را ببیند و آنچه می بیند یک دورنمای مات شده است . 

نگاه خردگرای سُراینده را  همین هوش سایه ها در هنگام درجانگری  پس میزند .  و زمانی این نگاه , پا پیش میگذارد که (هوش سایه) , پا پس کشیده باشد .  و این پا پس کشیدن روی نمی دهد مگر این که سراینده , زمانی را برای نفس چاق کردن به هوش سُرایشی  خسته اش بدهد . در آن هنگام است که  در شاعر , هوش خردمندانه آستین بالا میزند و کم و کاستی های آن نگاره ها و انگاره ها را راست و ریس می کند . 

نخستین درجانگری هایی که به آفرینش  نخستین نگاره ها و انگاره ها می انجامد را ( برداشت نخست ) میگوییم .

✳️  وقتی مدت زمانی از برداشت اول شعرمان  گذشت و از آن  حالت عارضی فاصله گرفتیم و هیجان ما فروکش کرد آن موقع می توانیم به برداشت اول نگاه دقیق تری بکنیم و ایرادات آن را شناسایی و  با تداعی های جدیدتر برای بهبود تصاویر بکوشیم که در این حالت شما در برداشت دوم از سرایش قرار دارید و چون باز  تمرکز شما روی تداعی های ذهنی هست دیگربار در حین رفع معایب تصویر اول از برداشت اول به سمت دومین کسوف مشاعیر در برداشت دوم قدم بر میدارید  و این فراز و فرود کسوف مشاعیر در تمام برداشت ها همراه شما خواهد بود . فقط برای اینکه بتوانیم فارغ از کسوف مشاعیر معایب شعرمان را تشخیص بدهیم باید بعد از هر برداشت از شعرمان فاصله بگیریم طوری که نتوانیم تمام آنچه سروده ایم را به خاطر بیاوریم .  وقتی این اتفاق افتاد به این معنی است که شما از هیجان سرایش که باعث کسوف مشاعیر می شود خارج شده اید . و در نگاه اول مثل نگاه یک منتقد به شعر تمام ایرادات فصاحتی و بلاغتی برای شما قابل مشاهده خواهد بود . به محض اینکه برای رفع آنها اقدام کنید , ذهن شما به آرامی با استارت مجدد تداعی های ذهنی دچار هیجان سرایش شده و به مرحله ی کسوف مشاعیر  نزدیک می شود  
✳️ در چنین موقعی , شاعر می کوشد تا ایراداتی را که مشاهده کرده است را برطرف کند . یعنی به سمت برداشت دوم و سوم و ... قدم بردارد . یعنی تداعی های جدیدی در ذهنش اتفاق می افتد که  به واسطه ی آن تداعی ها , برداشت قبلی اصلاح می شود و ایرادات بلاغتی و فصاحتی آن به حداقل می رسد . ولی رگه هایی از آن باقی می ماند که در برداشت های بعدی قابل شناسایی و  قابل رفع خواهند بود . 

🔰🔰🔰دوباره این فراز و فرود کسوف مشاعیر را در خلق تصاویر در برداشت های مختلف مرور می کنیم :

🔴 برداشت اول :

✔️( استارت تداعی های ذهنی برای خلق اولین تصاویر )  , 

✔️( هیجان سرایش بر روی ذهن شاعر بعد از خلق هر تصویر /حالت کسوف مشاعیر/ )

🔵اولین توقفگاه برای استراحت  دادن به ذهن بعد از برداشت اول با فاصله گرفتن از شعر برای  خروج از هیجان سرایش /کسوف مشاعیر /تا شاعر بتواند ایرادات  تصاویر برداشت اول را شناسایی کند .

 زمانی که ایرادات برداشت اول شناسایی شد به سراغ برداشت دوم میرویم.

🔴 برداشت دوم:

✔️( استارت تداعی های ذهنی برای خلق دومین تصاویر )  , 

✔️( هیجان سرایش بر روی ذهن شاعر بعد از خلق تصاویر  اصلاحی و یا جدیدتر/ فرو رفتن در حالت کسوف مشاعیر/ )

🔵 دومین توقفگاه برای استراحت  دادن به ذهن بعد از برداشت دوم که با فاصله گرفتن از شعر برای  خروج از هیجان سرایش /کسوف مشاعیر / همراه است تا شاعر بتواند ایرادات  تصویر دوم را هم  شناسایی کند . و در برداشت سوم به رفع آنها بپردازد.

این فرایند آنقدر تکرار می شود تا شاعر به ایده آل خود مطابق با باورمندی اش و معیارهای زیباشناختانه اش  برسد . 

✳️ برخی شاعران با کمترین برداشت به بهترین تصاویر میرسند و برخی با بیشترین برداشت ها . زیرا هنر از نسبیت تبعیت می کند و شخص هنرمند هم مثل بیشمار متغیرهای دیگر , موجودیست ساخته و پرداخته ی متغیرها و از نسبیت پیروی می کند . و از همه مهمتر خود زیبایی که  معیار خلق هنر هست هم از نسبیت پیروی می کند . 

✳️ یک شاعر متبحر  در سرایش شعر , به برداشت اول و دوم قناعت نمی کند . بلکه این برداشت ها را آنقدر ادامه میدهد تا به مطلوب طبع خودش که متناسب با عمق و بعد باورمندی اش هست و با ایده آل هایش مطابقت دارد  برسد . 

✳️ شما در حین سرایش در برداشت اول و  دوم و سوم و ... به عنوان شاعر حضور دارید و در توقفگاه ها که به شناسایی ایرادات هر برداشت مشغول هستید یک منتقد  . یعنی شما در خلق شعر بارها بین شاعربودن و منتقد بودن لباس عوض می کنید . و یادتان باشد که اولین و آخرین منتقد هر شعر , خود شخص شاعر هست . زیرا قرار هست شاعر , باورمندی هایش را به شعر تبدیل کند و هیچکس به غیر از خود او بر  بر جهان باورهایش اشراف ندارد . 

✳️ آنچه را که با نام الهام از آن یاد می کنند  چیزی جز  استارت اولیه ی تداعی های ذهنی در برداشت اول نیست . و چون در اوج هیجان اتفاق می افتد بسیار مطبوع هم هست .  اینکه ربطش میدهند به امورات ماورایی که توجیح علمی ندارد برای شخص بنده هیچ قابل اعتنا نیست .

✳️ خود شاعر بهتر میدانید که آنچه سروده است حاصل برداشت اول هست یا دوم و یا بیشتر . ولی آیا نیازی به برداشت های بعدی دارد یا خیر؟ پاسخ به این سوال در ذهنینی وجود دارد که شاعر در مقوله ی زیباشناسی به آن باورمند است . این سوال را خود شاعر باید با توجه به عمق و بعد باورمندی اش و ایده آل هایش  و آن معیار زیباشناسی که در ذهن دارد پاسخ بدهد . 

✳️ مهم این است که خود شاعر از آنچه آفریده است , اوج رضایتمندی را داشته باشد . به هر حال او میکوشد که به واسطه ی هنری بنام شعر , باورمندیهایش را به هنر تبدیل کند تا این هنر  جهان ناپیدای درون او را  در معرض دیگران به نمایش بگذارد . در اصل هر هنری معرف ذهنیت هنرمند خالق آن هنر هم هست .

✳️ و اما در مورد شعر , و اینکه شعر چیست ؟ و در میان هنرهای کلامی باید دارای کدام خصوصیات بارزی باشد که این خصوصیات معرف او باشند و  آنرا متمایز بکند از دیگر هنرهای کلامی که به مجموع آنها ادبیات میگوییم و ادبیات در نوک پیکان علومی قرار دارد که با نام علوم انسانی می شناسیم . بحث خودش را و مجال خودش را می طلبد  

✳️ متاسفانه در علوم انسانی ما بسیار ضعیف ظاهر شده ایم . چون یک جامعه ی آگاه نداریم .  زیرا یک جامعه ی قانونمدار نداریم . زیرا نظام اخلاقی ما در جامعه از هم پاشیده است . و صدمات زیادی به اخلاق ما وارد شده .  زیرا در نبود و یا کمرنگ شدن ارزشها و اخلاق و قانونمداری به انسانهایی تبدیل شده ایم  که زود عصبی می شویم و زود به قضاوت می نشینیم. و زود در مقام پاسخ  دادن بر می آییم ,  زیرا در ذهن همه ی ما مرغی لانه کرده است که آن مرغ فقط یک پا دارد , زیرا همه ی ما دچار عارضه ای شده ایم که خودمان را عقل کل میدانیم .  وقتی اخلاق در جامعه ای ضربه ببیند به تبع آن همه ضربه می خورد . وقتی قوانین ما ایراد داشته باشن و یا پشتوانه ی اجرایی شدن نداشته باشن کل جامعه به سمت بی قانونی کشیده می شود .

✳️ ادبیات ما سخت نیازمند بازنگریست .  ادبیات ما دچار آشفتگی ست . خیلی چیزها سر جای خودش قرار ندارد . امروزه هر اتفاقی که در زبان حادث می شود را  بدون درنگ //شعر// می نامیم و این درست نیست ولی همه داریم به این نادرستی ها دامن میزنیم  .  و گاه برای درست جلوه دادن اینکه آنچه نوشته ایم ( شعر ) است در معیارها و شاخصه های عرف شده مان دست می بریم و  دخل و تصرف می کنیم تا به تعریفی برسیم که این تعریف بتواند متن ما را در شمار  هنری بنام شعر قرار دهد .  از بعد از نیما که اقدامات او بصورت هدفمند  و در امتداد قوانین و معیارهای عرف شده در شعر سنتی و در تقویت آن برای خروج از محدودیت هایش بود ببینید این تعریف های نوظهور از شعر چقدر شاعران را بصورت آلاکلنگی بالا و پایین برده اند و  حکایت امروز  شعرفارسی که به اقتضای خصوصیات زبانشناختانه ی ( زبان فارسی ) شکل گرفته است یادآور حکایت تلخ شیر بی یال و دم و اشکم مولاناست . حکایتی آشنا که  مولانا در آخرش چنین می گوید :

شیر بی یال و دم و اشکم که دید
این چنین شیری خــدا کِی آفرید

✳️ در بیت بالا کافی ست بجای ( شیر ) , ( شعر ) را بگذاریم تا عمق فاجعه ای که گریبان شعر فارسی را دو دستی چسبیده است را به تمامی درک کنیم.

✳️ ادبیات ما نیازمند این هست که هر گونه ی ادبی در جایگاه خودش قرار بگیرد و معرفی شود . .  با ظهور شاملو ما شاهد ظهور یک گونه ی جدید ادبی بوده ایم که  جایگاه ادبی آن در ادبیات فارسی بین نثر و شعر قرار دارد .  خود احمد شاملو از این گونه ی ادبی با نام ( شعر منثور ) یاد می کند و  به خاطر قرابتی که با شعر فارسی دارد آنرا ( خواهرخوانده ی شعر ) می نامد .

✳️ ادبیات ما که پیش از شاملو , شامل دو بخش عمده شعر و نثر بود . با ظهور او یک بخش جدیدی هم به گونه های ادبی اش اضافه شد که آنرا به خاطر اینکه هم وامدار نثر هست و هم وامدار شعر , بین شعر و نثر یک جایگاهی برای آن اختصاص داده ایم بنام ( نثرسروده ها یا شعر منثور )

امروزه ادلبیات ما دارای سه بخش عمده هست که هر بخش دارای زیرمجموعه های خودش می باشد . 

✍️ ادبیات فارسی  امروز شامل :

🔵1- شعر :
- کلاسیک
-نیمایی

🔵2- شعرمنثور( نثرسروده):
-سپید
-حجم
-گفتار
و...

🔵3- نثر :
- داستان
-نمایشنامه
-نثرهای ادبی
-و....

هنرمندی که در حوزه ی ادبیات فعالیت می کند در ابتدا باید مشخص بکند که در کدام بخش از گونه های ادبی قصد فعالیت هنری دارد . اینکه گونه ای را  جدای از جایگاهش در جایگاه دیگری معرفی کنیم  باعث تشنج ادبی در جامعه می شود . ادبیات امروز ما به خاطر همین بد معرفی کردن گونه های ادبی یک ادبیات متشنج هست .

شعر با زیرمجموعه هایش که کلاسیک و نیمایی ست تعریف های خودش را دارد . همانطور که شعر منثور با توجه به گونه های زیرمجموعه ای اش  تعاریف خاص خودشان را دارند .  در نثر هم با توجه به شکل ادبی آن که رمان باشد یا نمایشنامه و یا چیز دیگر پارامترهای ادبی خودش  را می طلبد .

✍️ متاسفانه در دو سه دهه ی گذشته ما آمده ایم و دو گونه ی مستثنای ادبی را که ( شعر ) و ( شعر منثور )  نام دارند را  در یک طبقه بندی قرار داده ایم و یک سرگیجه ی ادبی را  به ادبا و شعرا  تزریق کرده ایم . در حالی که این دو گونه ی ادبی در شاخصه ها با هم متمایز هستند و به خاطر برخی اشتراکات نمی توان آنها را در یک طبقه بندی قرار داد  و قضاوت نمود .  فقط عمده ی نقطه ی اشتراکشان این است که  هر دو در طبقه بندی ادبیات  که این ادبیات  یکی از دانش های زیرمجموعه ای علوم انسانی هست واقع شده اند . 

بی کِنار ( نظم سروده )

دهقان فداکار ( نظم سروده )

توفیق اجباری ( نظم سروده )

نیما , دوباره بر می گردد ...

✳️ همه ی نیمایی سرایان و حتی پیروان شاملو , وامدار نیمایوشیج هستند . عظمت کار او , با اینکه دستهای پیدا و ناپیدایی در صدد پوشاندن این عظمت هستند , بر کسی پوشیده نیست . 

✍️ ابرها , جلو خورشید را می توانند بگیرند , ولی .. ماندگار نیستند . در دو دهه ی اخیر , ابرهای زیادی چه به عمد و چه غیرعمد ,راه بر خورشید ادب فروز نیما بستند . ولی این خورشید است که می ماند و این ابر است که رفتنی ست . 

✍️بعد از نیما خیلی از سودازدگان کم بهره از ذوق شاعرانه و ادراکات ادبی هوس کردند تا بانی تحول بزرگی در شعر فارسی بشوند . و این در حالی بود که اولن شناخت آنها از عمق شعر سنتی ایران اندک بود و در ثانی به عمق آنچه نیما گفته بود پی نبرده بودند و در مسیری که او هموار کرده بود قدمی به تجربه , به سمت آرمانشعر او  که در تئوریهایش بیان کرده برنداشتند . ((حتی کار به جایی رسیده است که در برخی سایت های شعری , هرچندوقت یکبار داعیه داران سبک های جدید , قد علم می کنند . داعیه دارانی که هیچ شناختی حتی سطحی از شعرفارسی ندارند . ولی دم از سبک جدید میزنند . و این در حالی است که آنچه نیما بذر آن را کاشته است هنوز به بار ننشسته است.)) 

✍️ بعد از نیما بارها و بارها از شعر عدول کردیم . و هر ذهن بافته ای را شعر نامیدیم . و تعریف های جدید از شعر ارائه دادیم . و در عناصر شعر , دخل و تصرف کردیم و پارامترهای جدید ارائه دادیم تا با ذهن بافته هایمان مطابقت پیدا کند . و مرزهای بین شعر و نثر را برداشتیم . و ورود بدون روادید را برای همه صادر کردیم . و هر کس لب به سخن گشود , او را شاعر نامیدیم .

⬅️ ولی یادمان باشد...
.
🔵 خدای نیما , جای حق نشسته است .🔵
.

✍️ نیما دوباره برمیگردد . و ابرها را کنار خواهد زد . و مرزهای برداشته شده را ترسیم خواهد کرد و با دم مسیحایی خود روحی دوباره در کالبد مومیایی شده ی شعرفارسی خواهد دمید . و هر کس را در جایگاه خودش خواهد نشاند ... به امید ظهورش:)

مریم بهاری / تصنیف مرغ شب :

از این هنرمند حمایت کنید .نشانی تلگرام: https://t.me/maryam_bahari59

 

 

دیگر ترانه های مریم بهاری

ایرج شیرین سخن

خوانش شعر حک شده بر سنگ مزار ایرج میرزا در یک نشست خانوادگی با صدای گرم فریدون فرح اندوز: