صُو سَحَر یام سَر ِ رَهت و نِشینُم تا شُم :
دوشنبه, ۱۲ فروردين ۱۳۹۸، ۰۹:۳۲ ب.ظ
صُو سَحَر , یـام سَرِ رَهت و نَشینُم تـا شُـم
بِهل تــا هرچه اِخـان ، حرف دِرارِن مَردُم
هوشه هوشه ز پَلِـت ، اَر که نَچینُـم دَردِت
لِشگِ هُشکُم نه لُـرُم ، ریشُمِه اِز تَـه تاشُم
پِرپِروک اِز اَولِـس، بال و پَرِ نَشمه نداشت
مُنجِـزِ عشق کـه بـو ،.. بــال دِرارِه آدُم
هُشک تاگِی هِدُم و تی به رَهُم ، بِشت آبوی
اَر بِسـوزُم ، هَمه سُوزونِـه اِسوزُم وا خُم
بَس که بـارِ اَزَلـی عَهدُمــه ری کـول کِشیم
بعـدِ چِل ســال ،.. هِـنی تیــر کَــشه کُلماتُـم
کـــاوِه آئینُــم و خورشــید جُـمِ دسـتُـم هِــد
نِسبَتــی نیــد مُــنِه وا عَــرَوِ بِــن هــاشُــم
صُو سَحَر = فردا سحر
یـام سَرِ رَهت و =سرِ راهت می آیم و
نَشینُم تـا شُـم = تا عصر می نشینم
بِهل تــا = بگذار تا _ اجازه بده تا
هرچه اِخـان = هر چه می خواهند
حرف دِرارِن مَردُم = مردم حرف در بیاورند
هوشه هوشه = خوشه خوشه
ز پَلِـت = از گیسویت
اَر که نَچینُـم دَردِت = اگر که درد نچینم
لِشگِ هُشکُم = شاخه ی خُشک هستم
نـه لُـرُم = لُر نیستم
ریشُمِه اِز تَه تاشُم = ریشم را از ته می تراشم
پِرپِروک اِز اَولِـس = پروانه از اولش
بال و پَرِ نَشمه نداشت = بال و پر زیبا نداشت
مُنجِزِ عشق که بو = معجزه ی عشق که باشد
بــال دِرارِه آدُم = آدم بال در می آورد
هُشک تاگِی هِدُم و = درخت تاگ خُشکی هستم
تی به رَهُم = چشم به راهم
بِشت آبوی = باران بشوی
اَر بِسـوزُم = اگر ( از عطش) بسوزم
هَمه سُوزونِـه = همه ی سبزکوه را
اِسوزُم وا خُم = با خودم خواهم سوزاند
بَسـکه = بس که
بــارِ اَزَلــی عَهدُمــه = بار عهد ازلی ام را
ری کـول کِشیم = روی شانه کشیدم
بعـدِ چِل ســال = بعد از چهل سال
هِـنی = هنوز
تیــر کَــشه کُلماتُم = سرِ شانه ام تیر می کشد
کـاوِه آئینُــم و = کاوه آئین هستم و
خورشید جُمِ دستُم هِد = خورشید جام دستم هست
نِسبَتی نیــد = نسبتی نیست
مُــنِه = مرا
وا عَرَوِ بِن هـاشُـم = با عرب اولاد هاشم
