شعر,باید که در او رغبت خواندن باشد/ شعر نیمایی / شادان شهرو :

اولین بار که طرز سُخنم رنگین شُد
و سُخن وزنی داشت
و سرانگشت خیال , 

موج در برکه ی احساس انداخت

پدرم , شعر مرا نشنیده,... از لب من....

پدرم , شعر مرا.. ناخوانده .. تا آخر
بگرفت از من و سنجاقش کرد, بــر دامــن بـــاد ...
و شنیدم می گفت :
(( شعر باید که در او رغبت خواندن باشد ))
..,

دیرسالیست  از آن موقع گُذشتست و من پیر شدم
و هنوز...
باد با دامن سنجاقی خود میگذرد
آنچه در شهر کم و نایاب است , سنجاق است .
پدرم , پیرتر از من به دعا می طلبد :
(( یارب از مُکمن غیبت برسان سنجاقی ))