من تو را هرکس که باشی قدرِعمرم دوست دارم :

ای کـه بعد از مرگــم آیی بر سرِ سنـگِ مــزارم
من تو را هرکس که باشی قدرِعمرم دوست دارم

من , تـوام"چون من اگــر تو خانه زاد فقر باشی
من ,کـه ام , آنکـــه فـرامـــوشم نشُد ایل و تبارم

گرچه سنگین سنگِ قبــرم,سینـه ام را می فشارد
بَدتـــر از آن را تحمّل کـــرده ام  در روزگــارم

سنـگ  بَـر سنگــم نـزن, این سیـل بنـدِ بُغضِ من
تَـرسمت آبت بـَرَد , چــون بشکنـم سـیـلاب وارم

بعد ازاین , من زردتـاغِ  رُستـه در دشتِ کویـرم
بعد ازاین , من لالـه ی خونـیـن دلِ کــوهِ مـُنـارم

بعد ازین , من در خُــروشِ رودِ کارونم به دریا
بعد ازاین,  من چشـم انـــــدازِ بهـــــارِ شیمبـارم

بعد ازین , من آبشــــارِ لُـردگـــانم , سر به زیرم
بعد ازین, من زردکـوهـم , سربلنــدم , استــوارم

بعد ازین,  من در صـــدایِ دردمنــــدان فقیــــرم
بعد ازین,  من در نگــــاهِ عـاشقــــانِ بی قــرارم

بعد ازاین, مَعـــذور دارید,این پریشانگوئی ام را
بعد ازاین, دیگر به" شهرو" نسپُـرم من اختیارم