خالِ سَوزِت گُرِ لَو ، کَوگِ به کُهسار اِزَنِه :

خالِ سَوزِت گُرِ لَو ، کَوگِ به کُهسار اِزَنِه
زِ لَچَک ، پَل بِدِراری ،..  هَمِنِه مــار اِزَنِه

به تو هوشُم هِده چَنتـا دِلِ از رَه بُـــردی
اَشـرفـی بَستِـنِ دَورِ لَچَکِـت  جــــار اِزَنِه

خالَکِ نُفتِ قَشَنگِ تُنِه هر کی کـه نِیَشـت
مَر تَرِه زِس بِگُرُوسِه ,..  که به کیوار اِزَنِه

قـــومِ تـاتـــار اِبـو تـــار زِ تَــرسِ تی یَـلِت
بُرگَلِت ، طَهنه به شَهــزاده ی قاجــار اِزَنِه

تیـرِ مِـرزِنگِ  تو از مَـرقِ چُغـاخور،  یِه نَظر
کَــــل و پــازِن به مِنِه زَردِه ی کـــــلار اِزَنِه

قُش مَیَر دی کــه دِلُم هِی اِدَگِـه خَشخـاری
مِنِـه سینه, چِسِه چی کُـوگِ گـرفتــار اِزَنِه

جورِ مُو هر که نِزِنگ تو نِشست و تُنه دی
اِنِه دَستِس سَـرِ دل ، تَکِـه بـه دیفــار اِزَنِه

گُدُمِس گل ؛ دلِ کینه، که دِلت پِی دِلِسه
گُد ؛ لُری که گَپ مُن  مِن دِلِ اشعـار اِزَنِه

ِ

خالِ سَوزِت = خال سبزت
مِنِه ری - تویِ چهره
کَوگِه = کبک را
پَلِ پیت داده و بَفتِت = موی پیچانده و بافته ات
مُنِه = من را
چی = مثل , مانند
ایزَنِه = می زند
خَوَرِت هِد = خبرت هست
چنتا = چندتا
لچک = کلاه زنانه که زنان بختیاری بر سر میگذارند که جنس آن از مخمل منجُق دوزی شده است . زنانی که وضع مالی بهتری داشتند در گذشته جلو لچک خود اشرفی میدوختند . ولی در این اواخر به جای اشرفی از ( ریال ) استفاده میکردند . و لچک ریالی معروف بود .
جار ایزنه = فریاد می زند
خالک نفت = خالک از زیورآلات زنانه بود از جنس طلا و به پره ی دماغ میزدند
نُفت = دماغ
نی یَشت = نگاه کرد ( نگاه کردن دقیق را گویند )
مَر= مگر
تَرِه = می تواند
زِس = از آن
بگُرُوسه = بگریزد
کیوار = قلاب سنگ , فلاخن
اِبو = می شود
تار = پراکنده
ابو تار = پراکنده می شود
تی یلت = چشمهایت
تیه کال تو چِنِه = چشم کال تو چی هست که
تیه کال = چشم رنگی ( سبز, آبی , قهوه ای سوخته .... ) کال = نارس , بختیاری ها به چشمهایی که رنگ سبز و یا رنگ غیر معمول دارند کال میگویند . چشم کال یعنی چشمی که هنوز نرسیده و رنگ آن سبز و یا رنگی غیر معمول است .
چِنِه = چی هست
تیر مِرزِنگ = تیر مُژگان
مَرق چغاخور = تالاب بین المللی چغاخور در استان چهارمحال و بختیاری واقع در شهرستان بروجن . قبل از اخداث سد چغاخور این تالاب دارای مرق بسیار زیبایی بود . بر روی تپه ای در این منظقه در قدیم ایلخان بختیاری چادر میزده و کوچندگان بختیاری در مرق چغاخور بهون های خود را بر می افراشتند . باغ خان ( شاپور بختیار ) در همین منطقه است( در اورگان ) .

یِه نظر = یک نگاه
کل و پازن = قوچ و میش کوهی
به مِنِه = به داخل
زرده ی کَلار = کلار نام کوهی است در چغاخور بختیاری , زرده یعنی کمر صاف کوه
قُش = قوش , پرنده ای شکاری
مَیَر = مگر
هِی ایدَگِه = هی می لرزد
بی خشخار = بی دلیل
مِنِه سینه = درون سینه
سیچه = برای چه
چی کَوگ = چون کبک
چی مو = چون من
بِوینِت = ببیندت
اینِه = می گذارد
تَکِه = تکیه
دیفار = دیوار
پُش سَرُم گُد که = پشت سرم گفت که
خدا مَر که = خدا مگر که
وُرگَشت = برگشت
حرفل لیش = حرفهای زشت
چِنِن = چی هستند