نماد حضور ( نظم سروده )
دوشنبه, ۲۱ آبان ۱۳۹۷، ۰۹:۳۸ ق.ظ
ز پیشیـنیـــان یــــادگــــــاری بمـــــاند
به روی سُفال و به سنگ و به خشت
یکی مثل کــــوروش جهــان در نگین
به منشور , مطلــوب انســـان نوشت
یکی مثل شــــاپور , رفـــت و بمــانـد
ظفــر نـامه ای را که در سنگ هشت
بـه روی در مسجــد شــــــاه هــــــــــم
بـه چـاقـــــو یکی نــام خود می نوشت
پـرآوازه گـــردیــــد ,آن کس بــه نـــام
کــــه تخــمـی بیفشانـد در وقـت کـشت
یکی مثــل بـــودا , پس از قـــرنـــــها
بمُـــردست و یــادش کننـــد در کنشت
یکی هــــــــم رود داخــــــل مستــراح
نویســد بــــه دیـــوار آن حرف زشت
***
سال 77 در یکی از شرکت های تولید موکت کار میکردم . یکی از سرپرتست های شرکت را ناراحت دیدم . حالش را پرسیدم . گفتند " در سرویس بهداشتی برایش حرف های رکیک نوشته اند . این شعر مربوط به آن زمان است .
