ظاهر و باطن ( نظم سروده )

کجــا ای شیـــــخِ سر تــا پــا تظــاهـر
خطـاهـــــای مـن و تـو هست یکسـان

اگـــر در جلد شیـطـان رفتـــه ام مـــن
تــو هـــم دیـــوی ولــی در جلد انسـان

خــــدا را شـــاکــرم , زیـــــرا نبــــودم
به خُدعه , درعبــای زُهـــد پنهـــان

خـــدا را شـــاکرم , زیـــــرا نخــوردم
بـــه نـــــام شَـــــرع ,حــــق مستمندان

خــدا را شـــاکرم , زیــــــرا که هرگز
نبــــــــودم از قُــمــــاش مُفتـخـــواران

نکــردم هیـــچ مـــــداحی بـه عُمــــرم
نــه هرگـز بـوده ام از روضه خوانان

زد و بـنـــدی نکــــردم , بـا کـلــیــدی 
خـلاف مصلحـت , بـا قُـفــل ســــازان

بیــــا تــا مــــا کُــــلاه خویش, قاضی
بگـــردانیـــم  نــــزد نکــتــه دانــــان

مرا خود صورت و سیرت همین است
کــــه می دانــد خـدای حــــال گــردان

به یکجـــــــا سالــک قُـــرب الـــی الله
به یکجـــــــا کُفـــرگوی و نامُسلمـــان

به یکجـــــــا چون کویــر تشنه ی لوت
به یکجـــــــا چون "چهل چای" گُلستـان

به یکجـــــــا دُشمن سَعد ِ عَجــــــم کُش
به یکجـــــــا خــــادم شـــــاه خراســـان

به یکجـا سرکش و مَغـرور و بی بـاک
به یکجــــا سر بـه زیر و سر به فرمان

به یکجـــــــا حــافــظ اوراد ِ پـــازنـــد
به یکجـــــــا قـــــاریِ آیـــــاتِ قُـــرآن

بــــه یکجـــــــا حــــــامـــیِ آل پیـمـبـر
به یکجـــــــا جـان پنــــاه آل سُفیــــــان

به یکجـــــــا جبــرئیــــل عــالــــم وَحی
به یکجـــــا رانــــده از درگــــــاه یزدان

به یکجــــا چشم و هوش و گوش بستـه
به یکجـــــــا دست در زلـــف پریشــان

به یکجــــا در بَغـل , زانــوی تـدبـیــــر
به یکجـــا خُفـته بـر زانــوی خوبــــان

به یکجـــــا در ســـرای عیـش , خُـــرم
به یکجـــــا در به در,  دُنبــال یک نـان

به یکجــــا از بــــرای کــــام , در کیش
به یکجـــا از بــــرای کــــار , کـــرمان

مـــرا خود ظـــاهر و باطن همین است
چنـــــان کـــــه خـلـق آگــــاهنـــد از آن

اگر " شهرو " جُزاین باشد که گفته ست
بگو تــــا بـــــار بـــر بنـــدد از ایــــران

نکـــردم  هیـچ کــــاری را بـــه عُمــرم
کــــه از دیگـــر کسانش کـــرد کتـــمان

تـــو هم آیــا همـــان باشی کــــه هستی
چنــــان کـــه دم زنی از زُهد و ایمـــان