سَوگُــلِ سَوزیـنه پوشُم ، دُنگُــلِ رَشتـال تی ؛
غزل شماره 130
وزن/ فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان
سَوگُــلِ سَوزیـنـه پوشُـم ، دُنگُــلِ رَشتـال تی
تا که دی مَندیرِسُم زی بُرقِسه،وَندَک به ری
بِس گُدُم؛ وَختی فَلَک ، فِنگِه اِچُهرِه اِز چَکِس
جـایِ ئی لِـم لوسیـا وُ وَختِ ئی اَطفــار ، نی
اِز وَرُم؛ وابی رَد و وا غِیض، سِیلُم کِرد و گُد
کَم سَرِ رَهمه بِگِر کُر , کَم بِپا کُن, گَرت و دی
تُن خُدا یَشنی ,که مِن قُـرآن به پِیغُمبَر , گُدَک
شاعر و شِیطُوو نَـدارن فَرق ،.. در ذاتِن یِکی
بِس گُدُم ؛ اِی بُرگِ چَوگِت، دِشنه یِ اَفراسیاو
بِس گُدُم؛ اِی چَشمِ کالِت،چَشمه یِ کِفتِ چِری
خــاکِ لاشُـم ، بَعـدِ مرگُـم ، تَـهـدِه ی آلالـه بـو
تـا بدونی گُل؛ هِـنی ، .. داغِ تو دارُم مِن گیلی
سی دلِ سیوی ، خُـدا رُنـد اِز بِهشتِـس ، آدُمِن
زِم نَخا ؛.. تا سَر کُنُم خَل سی خُدای گُسنه تی
دینِشت
سَوگُــلِ سَوزیـنه پوشُم... سوگُل سبزینه پوشم
دُنگُــلِ ... دهان گُلِ
رَشتـال تی... زیبا چشم
تا که دی مَندیرِسُم ... تا که دید چشم انتظارش هستم
زی ... زود
بُرقِسه ... بُرقع اش را
وَندَک به ری ... به روی خود انداخت
بِس گُدُم... به او گفتم
وَختی فَلَک... وقتی فلک
فِنگِه ... دسیسه ، فتنه
اِچُهرِه ... جاری می شود
اِز چَکِس ... از موهای جلو پیشانی اش
جایِ ئی لِم لوسیـا ... جای این لوس بازیها
وُ .. وَ
وَختِ ئی اَطفار نی...وقت این ادا و اطفارها نیست
اِز وَرُم... از کنارم
وابی رَد و ... رد شُد و
وا غِیض سِیلُم کِرد و گُد ... با غیص نگاهم کرد و گفت
کَم سَرِ رَهمه بِگِـر کُر ... ای پسر کم سر راهم را بگیر
کَم بِپا کُن گَرت و دی... کم دود و گرد به پا کُن
تُن خُدا ... تو را خدا
یَشنی ... شناخته
که مِن قُـرآن ... که توی قرآن
به پِیغُمبَر گُـدَک ... به پیغمبر گفته
شاعــر و شِیطُوو... شاعر و شیطان
نَـدارن فَرق ... فرق ندارند
در ذاتِن یِکی ... در ذات یکی هستند
بِس گُدُم... به او گفتم
اِی بُرگِ چَوگِت ... ای ابروی کشیده ات،
دِشنه یِ اَفراسیاو ... دشنه ی افراسیاب
بِس گُدُم؛اِی چَشمِ کالِت... به او گفتن ای چشم کال تو
چَشمه یِ کِفتِ چِری... چشمه ی دامنه ی کوه چِری
خــاکِ لاشُـم ... خاک جسدم
بَعـدِ مرگُـم ... بعد از مرگم
تَـهدِه ی آلاله بـو ... گهواره ی آلاله می شود
تـا بدونی گُل ... تا ای گل بدانی
هِـنی ... هنوز
داغِ تو دارُم مِن گیلی ... داغ تو را در گلو دارم
سی دلِ سیـوی ... برای دل یک سیبی
خُدا رُنـد اِز بِهشتِس، آدُمِن... خداوند آدم را از بهشت اش راند
زِم نَخا ... از من نخواه
تا سَر کُنُم خَل ... تا تعظیم کنم
سی خُدای گُسنه تی ... برای خدای چشم گرسنه ( بختیاریها به آدم حریص می گویند تیگُسنه ، یعنی کسی که چشمش گُرسنه است )
