نَشمِه ی ایل بِگو ، بــاز چِــته ، پُف کِردی :
غزل شماره ۱۲۵
نَشمِه ی ایل بِگو ، بــاز چِــته ، .. پُف کِردی
ری گِـرِهدی زِ مو وُ ، وا هَمه،..تارُف کِردی
گُل ، یو که مَحـرَمِ پاتِه ،.. قِرِته .. جارو نید
گَرت رَه وَسته زِبَس شِفشِف و شُفشُف کِردی
وایوکه رَهـدِه زِ ویــرِ تـو ، وَلـی ویــرُم مَـند
«ایست ممنوعه» مو رَد کِم ، تو توقُّـف کِردی
کَوگِ دَر بَنـد ، نَبیدُم ،.. تو مُـنِه ،.. پَر کَندی
شَعـمِ وَر بــای ، نَبیدُم ،.. تو مُنِه هُف کِردی
دُر بِپوشوو ، پَــلِ خُش بــارتِ زیلیخـائیته
دی بَسه؟هــر چه که سِنجـاق به ایسُف کِردی
هُمـدُرُنگی بِکُن و ،.. حــالِ مُنَـم ،.. پُرس بِکُن
فَرض کُن گُــل،.. یِه کَـرَت ، مَکّه تَشَرُّف کِردی
دکلمه همین شعر با صدای نسیم طهماسبی
دینِشت
نَشمِه ی ایل... زیباروی ایل
پُف کِردی ... پُف کردن اصطلاحا معنی دلخور شدن میدهد
ری گِرِهدی زِ مو وُ... روی از من گرفتی و
وا هَمه ... با همه
تارُف کِردی... تعارف کردی
گُل ، یو که ... ای گل ، این که
مَحــرَمِ پاتِه ... مَحرَم پای تو است
قِرِته ... دامنت است
جارو نید... جارو نیست
گَرت رَه وَسته... گرد به راه افتاده است
زِبَس ... از بس
شِفشِف و شُفشُف کِردی... با کشیدن دامنت به روی زمین است شِفشِف و شُفشُف به راه انداخته ای
وایوکه رَهـدِه زِ ویــرِ تـو ... با اینکه از یاد تو رفته است
وَلـی ویــرُم مَـند... ولی به یاد من ماند
«ایست ممنوعه» مو رَد کِم... ایست ممنوع را من رد کردم
تو توقُّـف کِردی... تو توقف کردی
کَوگِ دَر بَنـد نَبیدُم... کبک گرفتار نبودم
تو مُـنِه پَر کَندی ... تو پَرم را کندی
شَعـمِ وَر بــای ،نَبیدُم... شمع در مسیر باد نبودم
تو مُنِه هُف کِردی ... تو مرا فوت کردی (تا خاموش شدم)
دُر بِپوشوو ... ای دختر بپوشان
پَـلِ خُش بــارتِ زیلیخـائیته... گیسوی خوش فُرم زُلیخائی ات را
دی بَسه؟... دیگر بس است
هــر چه که سِنجـاق به ایسُف کِردی... هرچه را به یوسف وصله نمودی ( تُهمت زدی )
هُمـدُرُنگی بِکُن و ... همراهی بکن و
حــالِ مُنَـم ، پُرس بِکُن... جویای حال من هم باش
فَرض کُن گُــل... ای گل ،فرض کن
یِه کَـرَت ... یک بار
مَکّه تَشَرُّف کِردی... تشرف به مکه نموده ای
