مِن دِلِت جا بُـم بِده ، تا قِیسِ خاطرخات بوم :

مِن دِلِت جـا بُـم بِـده ، تا قِیسِ خاطرخات بوم

وَرنـه اِی گُل زُم نَخـا ، زیلـویِ زیرِ پات بوم

وا یـوکـه دُنیــا بــه چَشمُم بی جَهَنــدَم مالگَــه 

بَعـدِ مُـردِن اِز خُـدامـه مِن جَهَنـدَم ، جات بوم

بـویِ مِهلَو دل گِـرِهـد اِز بَس اِچُـلنـی مِن خَوُم 

کـاش بیـدُم مِهلَوِت ،  هـر جـا اِری وابات بوم

تـا بُهونبُرگِت نِیَشتُــم ، دِل گُـدَک چَـنـدی خُوِه

مِن جِـرِ گَرمای تیگِت خَو بـه زیــرِ سات بوم

نِصمِ عُمـرُم اَرچه وا یَلخـی و بی قِیدی گُذشت

یَـرزِه زی بَعدِس مُدُم وا کیش خالِـت مات بوم

بـاغِ رضـوان سی خُتوو, اِی پیرُوِ سَـرشاه جا

مَـر سَـنـد اَنگُـست زِیــدُم خـــادمِ ســادات بوم

مَزگ نـادِن مِن سَـرُم ، تا عَلق بـوهِـه سَروَرُم

تـا بـه کِـی در بَـنــدِ ئـی اسـلام وامـیـرات بوم

چام داریـن ای قُشونِ فَهـم کــورِ هُشک هوش 

بیت بَنـدی کـافَــرُم ،.. بِهلیـن مِنه ظُلمات بوم  

مِن دِلِت جا بُم بِده= در دلت به من جا بده

تا قِیسِ خاطرخات بوم= تا مجنون خاطرخواهت باشم

زُم نَخـا = از من نخواه

زیلـویِ زیـرِ پـات بوم= زیلوی زیر پایت باشم

وایـوکه= با اینکه

بی= بود 

جَهَنـدَم مالگَــه = سرای جهنمی

اِز خُدامـه= از خدایم هست

مِن جَهَندَم = توی جهنّم

جات بوم= جایت باشم

مِهلَو = مهلب، گیلاس وحشی، مغز خوشبوی دانه هایش را خشک کرده و در هاون می کوبیده و با رنگ های متنوع مخلوط کرده و گردن بندهای شکل و معطر می ساختند. 

گِـرِهد = گرفت

اِز بَس اِچُـلنی مِن خَوُم = از بس که خودت را در خوابم می چلانی

کـاش بیـدُم= کاش بودم 

هـرجـا اِری = هر جا می روی

وابات بوم= همراهت باشم

تا بُهونبُرگِت نِیَشتُــم = تا ابروی بهون مانندت را نظاره کردم (بهون = سیاه چادر / بُرگ = ابرو )

دِل گُـدَک= دل گفت که

چَنـدی خُوِه = چقدر خوب است 

مِن جِرِ گَرمــای تیگِـت= در اوج گرمای پیشانی ات( جِر = اوج/ با همین تلفظ معنی پاره کردن هم می دهد ) 

خَو به زیــرِ سات بوم = به زیر سایه ات به خواب باشم

نِصمِ عُمرُم = نصف عمرم

اَرچه = اگرچه

وا= با ( با همین تلفظ معنی باید هم می دهد )

یَلخی = آزاد ، رها، بی قید و بند

یَرزِه = می ارزد ، ارزشش را دارد

زی بَعدِس = از این به بعدش

مُدُم = مدام

وا کیش خالِت مات بوم = با کیش خالت مات باشم

سی خُتوو = برای خودتان

اِی پیـرُوِ سَـرشـاه جا = ای پیران سرشاه مکان ( سرشاه ، زیارتگاهی در لالی خوزستان ، به سادات متولی آن پیران شاه یا پیرُوِ شاه میگویند )

مَـر سَنـد اَنگُست زِیـدُم= مگر سند انگشت زده ام

خـــادمِ سـادات بوم= خدمتگزار سادات باشم

مَزگ نـادِن مِن سَـرُم= در سرم مغز گذاشته اند

تـا عَلق = تا عقل

بـوهِـه سَروَرُم = سرورم باشد

ئـی= این

وامیـرات= عبارتی نفرین گونه که معنی "ای کاش بمیرد ، ای کاش نابود بشود" میدهد  بوم=باشم

چام دارین= چکارم دارید 

ای قُشونِ فَهـم کــورِ هُشک هوش = ای سپاه فهم کور و خشکیده هوش

بیت بَنــدی کافَــرُم = شاعری کافر هستم هستم( بختیاریها به شاعر میگویند بیت بند و به شعر میگویند بیت ، و این ریشه در سروده های بدون قالب هجایی دارد 

بِهلین = اجازه بدهید

مِنه ظُلمات بوم  = درون تاریکی باشم