نَشمِه بُرگی ، نَشمِه نُفتی ، نَشمِه تیگی ، نَشمِه خال:

نَشمِه بُرگی، نَشمِه نُفتی، نَشمِه تیگی ، نَشمِه خال

تُــم نَــدارِه کــالِ هــر چیزی ،  بِغِیرا  چَشمِ کال

اِز کو ایلی ، اِز کو واری ، اِز کو تیره، اِز کو تَش

اُخت وابــی وا گُـلالِت هـر دلـی ، گُــم کِــردِه مال

تُــن اَیَــر  مَـژنــون اِدی ، لُهبُــرده ی  لِیــلی نَبی

یـا بـه  تی خُسرَو  نَبی شیـرینِ اَرمَـن  کَد شِـلال

جَخت  وابیـدُم صَرافـت ، بَعـدِ پنجـاه و دو ســال

سی گُــلالِ کی "مَلِک مَسعود"، خُنـدی  دِی بَــلال

تـا دِرآهـی ، اِز حِسیـدی ، وَخـتِ شُل شُل کِردِنِـت 

هم  اِبــو " بُنسُهر " سُهر  و  هم اِبو " آلاله "  لال

جــورِ نــادرشــاه ، وا  دِر دادِنــه  تــالــی  زِ میت

دُر تَـری تــا هِندِنـه  واگِر  کُنی بی جنگ  و  قــال

شیخ اَیَـر شُگنید بِت ، کِلمِن به دَر کُن زِس نَتـرس

هــر قُرُمبِشتِی نَــداره بِشـت و چَوقُـوو ، وا رِگــال

بُرگِــتـه شُمشیـر کِــردی ، .. کــالِــته گُــردآفِــریـد

آخِــرِس وا کِلمِـنِـت ،.. اِسـلامِــنه کِــردیـس چــال

بُــم سُــروش غِـیـو پِیغُــم داد ؛ ..شَهــرو جـا بِگِــر

حق اِپُـرسه : بیـن چِسِه ،  ئی بیت بَنــدِ دال بــال

نَشمِه بُرگی = زیبا ابرو هستی

نَشمِه نُفتی = زیبا دماغ هستی

نَشمِه تیگی = زیبا پیشانی هستی

نَشمِه خال = و زیبا خال

تُــم نَــدارِه= مزه ندارد

بِغِیرا  = به جز

اِز کو ایلی = از کدام ایلی

اِز کو واری = از کدام واری ( وار ، یا وارگه ، به فارسی می شود واردگاه ، مکان ورود ، هر ایل و طایفه ای دارای واردگاهی مختص به خود در سردسیر و گرمسیر می باشد )

اِز کو تیره = از کدام تیره ( هر طایفه به چند تیره تقسیم می شود )

اِز کو تَش = از کدام تَش ( هر تیره دارای چندین تش هست )

اُخت وابــی = اُنس گرفت

وا گُلالِت = با موی جلو پیشانی تو

گُــم کِردِه مال= خانه اش را گُم کرده است

تُــن اَیَــر = تو را اگر

مَـژنــون اِدی= مجنون می دید

لُهبُــرده ی  لِیــلی نَبی = حریص  داشتن لیلی نبود

یـا به تی خُسرَو= یا به چشم خسرو 

نَبی = نبود

شیرینِ اَرمَن = شیرین ارمنی 

کَد شِلال = بلند قامت

جَخت  وابیدُم صَرافت = تازه صرافت شده ام ، 

سی گُــلالِ کی= برای گلال چه کسی

"مَلِک مَسعود"،= خواننده معروف موسیقی مقامی بختیاری

خُنـدی دِی بَــلال= دی بلال خوانده است

تــا دِرآهی = تا بیرون می آیی

اِز حِسیدی= از حسودی 

وَختِ شُل شُل کِردِنِـت = وقت با ناز قدم برداشتنت 

هم  اِبــو " بُنسُهر " سُهر = هم بُنسُهر سرخ می شود ( بنسهر نام یک گیاه است )

هم اِبو= هم می شود

جــورِ نــادرشــاه= مانند نادرشاه

وا = با

دِر دادِنــه  تــالــی زِ میت = تاب دادن تاری از مویت

دُر تَـری= ای دختر می توانی

تــا هِندِنـه = تا هند را هم

واگِر  کُنی= تصاحب کنی

بی جنگ  و  قــال = بدون جنگ و قال 

شیخ اَیَر = اگر شیخ

شُگنید بِت= با عصبانیت بهت معترض شد

کِلمِن به دَر کُن= موهایت را بیرون بینداز

زِس نَترس= از او نترس

هر قُرُمبِشتِی= هر صدای مهیبی

نَــداره = ندارد

بِشت و چَوقُوو= باران و بوران

وا رِگــال = در کنارش ، به همراهش

بُرگِــته شُمشیر کِــردی= ابرویت را شمشیر کردی

کــالِــته گُــردآفِــریـد= چشمت را گردآفرید( گردآفرید دختر گژدهم که با سهراب جنگید )

آخِــرِس = آخرش

وا کِلمِـنِت = با موهایت

اِسلامِــنه= اسلام را 

کِــردیس چــال= دفن کردی

بُــم = بهم ، به من

سُــروش غِیو= سروش غیب

پِیغُــم داد= پیغام داد

شهرو جـا بِگِـر= شهرو آرام بگیر

حق اِپُــرسه= حضرت حق می پُرسد

بین چِسِه= ببین چه اش هست

ئی = این

بیت بَنــدِ = شاعرِ

دال بــال= عقاب بال