عَلق ، مِن کارِ خُس او وَهلِه که بی پِلقاره:

عَلق ، مِن کارِ خُس او وَهلِه  که بی پِلقاره

به دُعـا ری کُنه  وَختی کـه  نَمَنـدِس چاره

لالـه تا  نا  به سَـرِ مُـل  سَرِسه ،  فَهمِستُـم

کُر، یوهَـم چی مُ بـه دلِ ، داغِ کِراکُن داره

هر که یَکبـار شِـلال کَـدِ تُـن دی ، دونِست

سیچه مِـن بـاغ اِگُـن ، سَـرو  فَقَـط سـالاره

به مُــرادِ  دِلِ کینه  که  فَلَک  دِر  ایخوره 

ئی هَمـه  بِشتِ غـم اِز پـا قَـدَمِ  کی   بـاره

نیـد دسـتی کـه گِـرِه اِز  دِلِ زاری بِـگُـشِه

یا بِگِـرنِـه چُمَـتی ، رَهـنِـه زِ چَه  بِشکـاره

کـاوه ای کو که زِجـا جُم بخوره، خام بِگُم

همه ی مالکَنون ،‌.. مَعطَلِ  یَک  هِیجـاره

وایوکه بختِ کجُم ، .. وامـو سَرِ لَج وَسته 

لِشتُمِس تـا به سَرُم  هر چه دِلِس خـا  یاره

مِنِه ئی ایـلِ  به خَو رَهـدِه ، خُدایــا کَم نید

جورِ شَهــرو که خُسِه زِیــدِ خَو و  بیـداره

عَلق= عقل

مِن کارِ خُس = توی کار خودش 

او وَهلِه = آن هنگام

که بی پِلقاره = که بی نظم هست

به دعا ری کُنه = به دعا رو می کند

وَختی  که= وقتی که  

نَمَندِس چاره= چاره ای برایش نماند

لاله تا نا = لاله تا گذاشت

به سَرِ  مُل = به روی شانه

سَرِسه = سرش را

فَهمِستُم = فهمیدم

کُریو هَم چی مُ = ای پسر ، این هم مانند من

به دِلِس داغِ کِراکُن داره = به دلش داغ به اندازه کافی دارد

شِلال کَدِ تُن دی= بلندی قامت تو را دید  دونِست= دانست

سیچه = برای چه

مِن باغِ= درون باغ

اِگُن = می گویند

به  مُرادِ  دِلِ کینه = به مراد دل چه کسی است

که فلک دِر  ایخوره =  که فلک می چرخد

ئی  همه = اینهمه

بِشتِ غم  = بارش غم 

اِز پا قدم کی باره = از پا قدم چه کسی می بارد

نید دستی= دستی نیست 

بِگُشِه= بگشاید ، باز کند

یا بِگِرنِه = یا بگیراند، برافروزد

چُمَتی = مشعلی 

رَهنِه = راه را

زِ چَه = از چاه 

بِشکاره= آشکار کند

زِ جا جُم بخوره = اصطلاحآ یعنی برخیزد و قیام کند

خام بِگُم= می خواهم بگویم

مالکَنون= جمع کردن چادرها و آماده شدن برای کوچ را مالکنون می گویند 

مَعـطَلِ  یَک  هِیجاره = لنگِ یک فراخوان هست، 

وایوکه = با اینکه

وامو = با من

سَرِ لَج وَسته = سر لج افتاده است

لِشتُمِس= گذاشتمش،بهش اجازه دادم

تا به سَرُم هر چه دِلِس خا= تا به سرم هرچه دلش می خواهد

یاره= بیاورد

مِنِه ئی ایلِ  به خَو رَهدِه = داخل این ایل به خواب رفته

کَم نید= کم نیست

جورِ شَهرو = مانند شهرو

که خُسِه زِیدِ خَو و بیدارِه = که خودش را به خواب زده و بیدار است