دُنگُلُــم میخَک به نـا وَنــد و به مِهلَو پُشت کِرد :

دُنگُلُــم میخَک به نـا وَنــد  و به مِهلَو پُشت کِرد

لاله ماتِس بُرد و" لی لی فَر "به مَندَو پُشت کِرد

حالِ مَژنونِن کسی فَهمـی که مِن جِلـدِس نِشَست

دَردِ فَرهـادِن کسی یَشنـی که بِس خَو پُشت کِرد

ری بـه ری دیمِـس اِیـاهـه ، نـام وا بُنگ و گُدُم

بی سِتین بــا هــر بُهــونی که به اَفتَو پُشت کِرد

اِی بنــازُم غیــرتِ سُهـده لَـــوی کـــه بـــالِ رو

سُم مِنه اَو کُفت بورِس ، ریسه اِز اَو پُشت کِرد

تُن خُــدا کَم زُم بِپُرسین دیــن و ایمــونِــت چِنه

هر کـــه دِلبَنـدِ  پَلی بـوهـه بــه مَذهَو پُشت کِرد

وای زو  روزی کـه اِز دَسـتِ " قَلَم " کاری نَیا

وای زو  وَختی تَنا دِن،  لُر بـه بِرنَـو پُشت کِرد

یک سَرِ سیــزِن نــدارُم دلخـوری  اِز هیچکَـس

وا یـو که ایلُـم  بـه ئی شَهـرویِ آزَو  پُشت کِرد

دُنگُلُــم = زیبارویم

میخَک = از گیاهان معطر دارویی ، چوب خوش عطر آنرا بانوان عشایر بند کرده و به گردن می آویختند

به نـا وَنــد = به گردن انداخت

مِهلَو Mehlaw= گیلاس وحشی، ، دانه های مهلو را از درختان جدا می کنند و سپس مغز خوشبوی این دانه ها را خشک و در هاون  پودر کرده و با رنگ های مختلف ترکیب می کنند و گردنبندهای شکیل و خوشبو می سازند

پُشت کِرد = رو برگرداند ، نادیده گرفت، اهمیت نداد , قهر کرد  ( بستگی به نحوه ی بیان جمله دارد که چه معنایی را از آن برداشت کنیم )

ماتِس بُرد = حیران شد ، تعجب کرد, مبهوت شد

لی لی فَر = نیلوفر 

مَندَو = مانداب ، مرداب

حالِ مَژنونِن= حال مجنون را

فَهمی = فهمید

دَردِ فَرهادِن= درد فرهاد را

یَشنی = شناخت

بِس= بهش ، به او 

خَو  khaw = خواب 

ری بـه ری= رو به رو

دیمِـس = دیدمش 

اِیـاهـه= می آید 

نـام وا بُنـگ = فریاد برآوردم 

گُدُم = گفتم

بی سِتین بــا = بی ستون باشد

هــر بُهونی که = هر سیاه چادری که

به اَفتَو = به افتاب

سُهـده لَـــوی = سوخته لبی

بـــالِ رو= کنار رود

سُم مِنه اَو کُفت بورِس = بور او ( اسب او ) سم در آب کوبید

ریسه اِز اَو = رویش را از آب 

تُن خُدا = تو را به خدا

کَم زُم بِپُرسین = کم از من بپرسید

دیــن و ایمــونِــت چِنه = دین و ایمانت چیست

پَلی = مویی

بـوهه باشد 

مَذهَو mazhaw= مذهب 

وای زو  روزی کـه = وای از آن روزی که

کاری نَیـا = کاری نیاید

وای زو  وَختی= وای ازآن وقتی

تَنـا دِن = طعنه بزنند

بِرنَـو = تفنگ معروف و مورد علاقه ی عشایر

یک سَرِ سیــزِن = یک سر سوزن

وایو که = با اینکه

ایلُم = ایل من   

بـه ئی شَهـرویِ آزَو  = به این شهروی تنها و مجرد