عید ما روزیست که ... / نظم سُروده / شادان شهرو :

( عید ما روزیست که  )

عید ما روزیست که, باشیم صاحب اختیـار
در مصافِ زندگی ، ذهنـی نبـاشد زیـر بار

عید ما روزیست که,هرکس که علم آموختی
افتخــار مــا به او باشد , نه به ایــل و تبـار

عید مـا روزیست که, درصنعت و فنآوری
درجهـان باشیـم ,الگوی بـِلاروس و مَـجـار

عید ما روزیست که, ایران نبیند هیچ وقت
روی چنگیـز مُغـول , یـــا تیـغِ تیمـورِ تَتـار

عید ما روزیست که,هر صاحب اندیشه ای
خویش را پنهــان نسازد پُشتِ نـــامِ مُستعار

عید ما روزیست که, از ترسِ جانِ خویشتن
هیچ ایـرانی نباشد چـاره اش ، تـَرک دیـــار

عید مـا روزیست که , بر شاخه هـای ناروَن
بانگِ شورانگیز قُمری خیزد و صوت هَزار

عید ما روزیست که, درهر کویرِ تشنـه ای
لالـه و سُنبـل بـرویــد چـون بهـــارِ شیمبـار

عید ما روزیست که, فرسنگ ها دُنبـال نان
کس نگــردد از دیــارش رهسپــار چابهــار

عید ما روزیست که,درجای جای ملک جَم
هیـچ بانـویی نگــردد زجرکُش بـا سنگـسار

عید ما روزیست که, هرگــز نباشد کـارگـر
از سرِ چِمچارگــی هــا بــَردۀ سرمـایه دار

عید ما روزیست که با یک  اَنـاالحق گفتنی
هیچ منصوری نبینـد خـویـش را بـالای دار

عید ما روزیست که, این پوزبند( لال شو )
باز گـردد از دهـان , حرفی نباشد در مَهار

عید ما روزیست که,هرکس به قدر دانشش
مَنزلت یـابـد نـه بـا  دارایی  و پول و دُلار

عید مـا روزیست که, بـا آستـیـن بـالا زدن
تا عمل ، یک گام باشد فاصله ها از شُعـار

عید ما روزیست که, در تنگـنای زنــدگی
گوشمان باشد به الهامات هوشِ جَهل خوار

عید ما روزیست که, درخُشکسالی های حِس
گُــل بـرویـانیــم  در دلــهـای  نـا امیـــدوار

عید مـا روزیست که,درهرکجا از شهر و دِه
سائلی را  کس نبیند مُلتـمس  , در رهگــذار

عید ما روزیست که, شَهرو بدونِ  های وهوی
با دل خوش , گوسفنـدان را چَرانـد  در کَلار