دوش مِن بازُفـت کَوگی جَست اِز چنگـالِ دال :

دوش مِن بازُفــت  کَوگی جَست اِز چَنگالِ  دال
روز بَعــدِس  تُن بِدیـدُم  وا دوتا جـــادویِ کـال

دُر چینو تَهلی نَکُن , ری زُم نَگِـر, بُرقه  نَـوَن
مَـر زِ ویرِت  رَ  پِیُمبَـر یک نظـر کِــردِه حَلال

تَخـتِ جمشیـدَم نَــداره چـی کَــدِ صافـت سِتـیـن
سَـرو , تِی سَـروِت , نَـداره سَردیاری وا رِگال

اِز پَــرَک نـادِن بـه نُفت و مُهره وَنـدِن بیخِ نات
پاک اِشکارِن سَرِت دَرد ایکُنه سی جنگ و قـال

تُرکِ بُلوِردی,زِ رَشکِت کِینَکِس جِر دا به دَست
لااَقَــل کالِـت بِپوشوو جونکی یَـل رَهدِن زِ حال

خُس به تـی کـالِت نِیَشت و کـافَــرِت وابی خُــدا
هَرس اِز تیـگِـس تُکِـستی رُ لَـوِت وابیـــد خــال

تا کــه تُشمــــالا زَنـِن, وَخـتِ هِری بـازِستِــنت 
رَهـدِنت چی کَوگِ مَسته, دلبـریتَم چــی شِکــال

هـیچ هوشُـم نیـده وا خُـم ، بَسکـه هوشُـم وا تُنه
 ری بـه لالی کِرد ایل و تار و تَک مَندُم بـه مال

 وا  گُلالِـت اُخت وابیـده  دلُـم , .. ری بِس نَـدِه

اَر زَمَندِت کِرد, مُسکو کُن سَرِس,گوشِس بِمال

 جورِ شَهرو زال و زارت هر کـه وابی بِت اِگو

نَشمِه ی رودابـه تیگُـم ، رَو بِکُن سَرَوختِ زال