عشق و مستی ( نظم سروده )
یک شب از غایت میخواری, مسـت
مثــــل سربـــــاز فــراری از جنــگ
چشم چـــون جـام شقایـق پُــــر خـون
چهره , چون گونۀ عــاشق گُــلرنگ
پــــــای از بُــــردن جسمم , عـاجــز
زیـــر سنگیـــنی تــن , پایــم لنــگ
بارهـــــا شُـــــد کـــــه درآوردم مـن
سر زِ یک کوچـه ز بس بودم وَنـگ
بــــارهـا شُـد کــه زیــــارت کــردم
خـویـش را درب ســرای فــرهنـگ
گــــــاه می بُــــــــرد خیــالات مــرا
سمت چِلگِــرد , بــه سمت کُهرنـگ
گــــــاه در نشئـۀ مِی , می گشتـــم
لـب رودخــــــانـۀ جَمنــا تـــــا گنـگ
گـــــاه در دامنــــۀ کــــــوه کَــــــلار
تَــره می چیـــدم و آویـــشن و شَنـگ
***
هـــم در ایــن وهـم و خیـالات غریب
خـویــش را نئشه نمـــــودم بـــا بنـگ
تکیـــــــــه دادم بـــه دری لَختــی چنـد
دسـت ناغافــــل مـن خـــورد به زنگ
گفـتــم الآن بــــه درآینــــد و مـــــــرا
مثــــل ابلیــــــس بـراننـد بــــه سنـگ
هـرچه می گفت: صـدایی کـه شمــا؟
هیـــچ پــاســخ نشنیــد از مـنِ مَنـگ
***
یــــــادم آمـد کـه فتـــــادم بـر خاک
رنگ رفت از رُخ و باز آمد رنگ
تـا جـلا یافـت دو چشمم , دیـــــدم
کاسه ای آب گرفتـست بــه چنـگ
شاهـدی جـامـع نیکـوئـی و حُـسن
دلبــری چـون قمـر مــــاه قشنـگ
دلبــــری شـوخ کــه تــاب زُلفـش
بُـرده تـاب از همه خوبـان فرنگ
تیــــر مُـژگـــــــان سیـاهش در دل
خــون چکاننده تـر از تیر تُفنگ
کیش و مات از رُخ آن زیبــــاروی
ســر نهـــــادم بــــه بیـابـان دلتنـگ
چون کـه هوش آمد ومخموری رفت
هرچه در شهر به هر کوچه درنگ
کــــردمـی هیـــچ نیــــــامد یــــــادم
کــه کـجــــا دیده ام آن کوچۀ تنگ
غــم نادیـــــدن آن یـــــــــــار عـزیـز
شهد در کــــــــام دلــم کـــرد شرنگ
سالــــهـا رفت و به یــادش هـر روز
غـــرق دریـای شـرابــم چـو نهنـــگ
دل مـــن در غــــــم او هست انگـــار
بچه آهــــوی بــه دنــــــــدان پلـنــگ
کــاش "گهـرو " بشود زیـــر و زبــر
کــــه شرابش نکُنــد مُـــــخ را هنـگ
کـــاش آن لحـظه نمی بـــــــودم مست
کـــاش آن موقـع نمی بـــــــودم مَنـگ
توضیحات:
کلار = نام کوهی در سردسیر بختیاری . تالاب چغاخور در دامنه های این کوه واقع است .
سرای فرهنگ = فرهنگسرا
چلگرد = منطقه ای در شهرستان کوهرنگ بختیاری . می گویند رستم پهلوان اساطیری ایران هر سال در بهار به این منطقه می آمد و چهل گُرد را آموزش رزم میداد . فردوسی می گوید
(( بهاران همیشه به دیمه بُدی ... )) این مصراع نقل به روایت هست و خودم در شاهنامه ندیده ام .که منظورش چشمه دیمه در کوهرنگ است .
پیست اسکی چلگرد معروف است .
کوهرنگ = منطقه ای در سردسیر بختیاری . بسیار سرد و سرشار از منابع آبی . کوهرنگ سرچشمه ی اصلی دو رودخانه ی پر آب کشور یعنی زاینده رود و کارون است .
گهرو = منطقه ای در شهرستان کیار در سردسیر بختیاری . تاکستانهای آن معروف است .