خداشاهد ...( نظم سروده )
خُــداشــاهد, که بعـــد از مُردنِ من
کفن بر تن نکرده , می شود جنــــگ
یکی گـوید : که این مُلحِـد همه عمر
خمارآلــــــود بــود و نشئـه از بنـگ
یکی گــویــد، اهـــــورا بُــــرد او را
پس از آنکـه بـدادش فَـر و اورنـگ
یکی گـــوید ،کــــــه در راه شریعت
به رفتن , اقتــدا کردی به خرچنـگ
یکی گوید : که تا جان داشت در تن
دفـاع از نــام ایـران کرد و فرهنگ
یکی گـوید : کــه بایــد مُـرده اش را
خوراک مُرده خواران کرد در تنگ
یکی گـوید " کـه تـا بودش , نبودش
مُطیـــع امــــر نـامـــردان الــدنــگ
یکی گـویـد : فُجوراتـی کـه کردست
به پـَرونده همه دَرج است در هنــگ
یکی گویـد : بـه سیـلی, سُرخ میـکرد
اگر بودست رویـش سُرخگـون رنگ
یکی گـویـد : میـــــان دیـــن و قـلبـش
گُسـل افتـــاده بـودی ، هفت فـرسنـگ
یکی گـویـــد : بسـوزانیــد و خـاکــش
بِیَفشـانـیــد رویِ بـــــامِ کــُهــرنـــگ
خُلاصه اینـکه در این جنگ و دعـوا
زبــان ها نیش و دنـــدانها شود چنگ
نمی داننـد ، ایـن خوابیده در خاک
نبـاشـــد آنــکــه بـــودی آتـش آهنــگ
چو من مست و گریبــان چاک رفتم
چه غم دارم ز نــــــام نیک یا ننگ
همان بهتر که در این جار و جنجــال
خورد بـر فـرق کــج پندارتان سنگ
