من , پایِ هیـچ منبـرِ شیخی نرفته ام (غزل)

من , پــــایِ هیـچ منبــــرِ شیخی نرفته ام
دربـــــان نبــوده , بر درِ شیخی نرفته ام

از آن زمان که بــاورِ من قد کشیده است
در رَهگُــــذارِ بــــــــاورِ شیخی نرفته ام

در رنج بیــزحادثه ها , ای مُریـــد شیــخ
فُرصت طلب , به سنگر شیخی نرفته ام

دانی چـــرا به چشم تو جانم عزیز نیست
چون پیشمـرگ ِ لشکـــرِ شیخی نرفته ام

گُفتی به من,که کُلِ جهان محضرِخُداست
بـا ایـــن دلیــل , مَحضـرِ شیخی نرفته ام

با اینکـــه جوش میزنم و حِرص میخورم
آبـــم , کـــــه در سَمـــاوَرِ شیخی نرفته ام

مـا را غـــزل بـه خَرگَهِ معراج بُرده است
ایـــن طعــنه بس که با خَرِ شیخی نرفته ام