با تـاول آشناست , کفِ پـایِ خسته دل (غزل)

با  تـاول آشناست , کفِ  پـایِ  خسته دل

تنهـا  نشسته ام  من   و  تنها  نشسته دل

 

در  پایِ  دارِ قالیِ ایـن  شعرِ بُغض باف

بی شَک نشسته است, غَریبی شکسته دل

 

آهی  کـه  مثلِ  آتشِ  دوزخ  جَهَنده است

گـویی میـــانِ شُعـله ی آن  آه , جسته دل

 

حالــم عجیب, حالِ حواصیلِ سیبری ست

یِیـلاق زاده ای  کــه  به قِشلاق  بسته دل

 

شایــد  که در مَصائبِ صَبرم , نوشته اند

دردی  تنیده  آه  و  قـــراری  گُسسته دل

 

بـا اینـکه  مُبتـلای منی , مُستَـدام  بــاش

نبضم به دست توست,بزن ای خُجسته دل