هر"کلمه" یک"کبک" /شعرسپید/شادان شَهرو :
شعرسپید
( هرکَلمه ، یککَبک )
پیش از آنکه
«آیکونها»
مُتولد بِشَوند
هر "کلمه"ای
یک
"کبک" بود
تا اینکه
« آیکونها »
"این لُعبتانِلال" آمدند
و کبکهایِ رَشتالمان را
یکییکی
شکار کردند
حالا که، ...
«چَتهایمان»
رایحهی
"گَپهایمان" را ندارد
حالا که ،..
هر “دوستت دارم"
به اَندازهی یک « لینکِ » دَرون مَتنی ،
سَبُک شُدهاست
حالا که، ...
من و تو
آخرین « ویرگولهای » زندهای هستیم
که پُشتِ هر عبارتِ “خواندهنشده"ای
در آفرینشِ مَعنا ،
به خود میلَرزیم…
حالا که هیچکس
اندوهِ خُفتهی پُشتِ سکوتمان را
« وایرال » نمیکُند
حالا که، ...
«ایموجیها»
هَمهجا
"موجِمکزیکی" میزنند
چرا
دوباره
از «چَت»
به "گَپ"
باز نگردیم
تا واژههایمان
هَمان کَبکهایی بِشَوند
که در کلاممان
لاو میتِرِکاندَند
.
.
.
..........................................
شادان شَهرو
..........................................
دفتر : سوشیال سُرودههای سِپید
( مَرثیههایی بر عَصرِ دیجیتال )
..........................................
رَشتال* = در گویش لریبختیاری
یعنی؛ قشنگ و پُرجَذبه و دلفریب
سلام و عرض احترام جناب استاد شهرو بختیاری گرانقدر
به زیبایی “هم صحبتی های سرد فضای مجازی” را به تصویر کشیده ایدُ ، درودتان باد
و چه زیبا نگاشتید:
حالا که، ...
من و تو
آخرین « ویرگولهای » زندهای هستیم
که پُشتِ هر عبارتِ “خواندهنشده” ای
در آفرینشِ مَعنا ،
به خود میلَرزیم…
حالا که هیچکس
اندوهِ خُفتهی پُشتِ سکوتمان را
« وایرال » نمیکُند.
پاینده باشید و تندرست
پ.ن. : مدتی بود که < بیان> امکان کامنت گذاری را به من نمیداد و امروز توانستم از آن مجددا استفاده نمایم.