غم‌های مارک دار/ شعر سپید/شادان شهرو:
سوشیال سُروده های سپید
( مَرثیه هایی بر عَصرِ دیجیتال )
شادان شَهرو
غم‌های مارک دار
در بی‌قراریِ خیابان‌هایِ شُلوغ
هر نِگاهی
اِنزوایِ خود‌اش را
قَدم می زند
دُرُست، مثلِ من
مثلِ مَنی که در پُشتِ نقابِ لَبخندِ بی‌امضایم
مُشتاقِ آن چَشم‌ام
که از ظاهرِ «روتوش» شُده‌ام
عُبور کُند
و با آن "منِ" بی نقابم
لاو بِترکاند
دارم به خاطراتِ طَعم دارِ سُرخِ اَنار فِکر می‌کُنم
به اناری که ؛..
هر دانه‌اش
یک «فِلَش مِموری» ست
مگر نه اینکه
هر میوه‌ای
حامله‌ی حافظه‌ی درخت است
مگر نه اینکه
چَشم‌ها
حوضه‌یِ آبریزِ عَواطف‌اند
کُجاست آن چشمی که ؛
«بارکُدِ» غم‌های «مارک‌دارم» را
پیش از آنکه
به «بَرَند» دیگری از غم، تبدیل شوند
« اِسکَن» کُند...
من ،
به مُعجزه‌یِ "چَشم‌ها" ..
ایمان دارم
به مُعجزه‌یِ آن "چَشم‌هایی" که
با صداقت‌شان
از «تِروریست» ،..
«توریست» ، می‌سازند .
.
.
.
*نَثرسُروده هایِ شادان شَهرو*
دفتر:( سوشیال سُروده های سِپید )
"مرثیه هایی بر عَصرِ دیجیتال"
کُجاست آن چشمی که ؛
«بارکُدِ» غم‌های «مارک‌دارم» را
پیش از آنکه
به «بَرَند» دیگری از غم، تبدیل شوند
…« اِسکَن» کُنند...
تشبیه جالبیست، دستمریزادها...
و
درود فراوان تقدیم شما جناب استاد شهرو بختیاری گران ارج
کلامتان زیباست چون همیشه
نویسا باشید به مهر و اندیشه