حُضورِ بِلاک شُده/ نثرسُروده :

نَثرسُروده های شادان شَهرو

( حُضورِ بِلاک شُده )

---

پِژواکم را ،..

پَس که می زَنی

خَنده ام ،  ..

"بی هیچ طَنینی"

(اِکو) می شَود

چَشم ات

حُضورم را 

(بِلاک) که می کُند

مِثلِ (خَطایِ ۴۰۴ ) م 

مِثلِ (کامنتِ ریپلای نَشُده ای ) در نَظرات

مثلِ (هَشتکی) که ؛ ..

(تِرِند) ، نمی شَود .

شاید ؛..

آن هَوایی که 

" تو " را   

نَفَس می‌کِشد، ..

از سُکوتِ " من "،..

سَبک‌تر است

شاید ؛..!!

این منم که( VPN ) م قطع است

 

باید 

"خودم" را ، ..

رویِ (حالتِ پَرواز ) بُگذارم

باید " تو" را 

در "خودم" 

و "خودم" را 

در "تو"

گُم بکُنم

باید فَرار کُنم از همه ی (فِرکانس) ها و بروم

بروم 

جایی که 

با بُطری هم

نامه ات

به ساحل ام  نَرسد .

باید "خودم"را (فُرمَت) کُنم 

و به دُنبالِ خُدایی ( آنلاین ) بگردم

---

---

...( نَثرسُروده های شادان شَهرو )...

---

---