تـا بـه کِـی وا هُـمـدُرُنـگِ عِــدّه ای رَمّــال بـوم :
غزل شماره ۱۲۰
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان
تـا بـه کِـی وا هُـمـدُرُنـگِ عِــدّه ای رَمّــال بـوم
کـــاوِه آئیـنُــم ؛ نَـخــا زِم ، خــادِمِ دَجّـال بـوم
ری به اَفتَو وَند جام و چی فَرانَک خاست دام
یـا قَـلَــم بِـرنَـو کُـنُــم ، یا بِیـت بَنـدی لال بـوم
بَـرد دل نیـدُم کُــنُم گوشُـم به لیک و لاک ، کَر
لاشِ مُــردِه نـیـم تـا لاقـیـدِ قیـل و قــال بـوم
هَـر دَرَختی که مُدُم اَو خَرد ، بــارِس کال مَند
لُطف کمتَـر بُم کُنین ، نیخام عُمـری کــال بوم
نیــد ســالِ عُـمــرِ مــا ، پابنــدِ لِـرپیـتِ زِمیــن
وا به دَورِ خُم خورُم دِر، بَندِ ئی سِن سال بوم
کوگِ بازُفتُم یه وَخت و دال اَرمندُم یه وَخت
آدُمُم ؛..جا نیگِرُم ،.. مِنجـای کوگ و دال بوم
نی مِـنِه دَستِ مو اِز اَودالِ شَهـرو ، جانِهِشت
قِسمَــتُــم بــی ؛ آزَوی ، اِز ســـودُوِ اَودال بوم
تـا بـه کِـی وا ... تا به کِی باید
هُـمـدُرُنـگِ ... همصحبتِ ، همراه
عِــدّه ای رَمّــال بـوم... عده ای رمال باشم
کـــاوِه آئیـنُــم ... کاوه آئین هستم
نَـخــا زِم ... از من نخواه
خــادِمِ دَجّـال بـوم ... خدمتگزار دجال باشم
ری به اَفتَو ... رو به آفتاب
وَند جام و ... رختخوابم را پهن کرد و
چی فَرانَک خاست دام ... مانند فرانک مادرم خواست
فَرانک ... مادر فریدون
یـا قَـلَــم بِـرنَـو کُـنُــم ... یا قلم را برنو ( نوعی تفنگ ) کنم
یا بِیـت بَنـدی لال بـوم ... یا شاعری لال باشم
بَـرد دل نیـدُم ... سنگدل نیستم
کُــنُم گوشُـم به لیک و لاک ، کَر ... گوشم را به شیون و زاری کر بکنم
لاشِ مُــردِه نـیـم تا ... جسد مُرده نیستم تا
لاقـیـدِ قیـل و قــال بـوم ... بی خیال داد و فریاد باشم
هَـر دَرَختی که مُدُم اَو خَرد ... هر درختی که مدام آب خورد
بــارِس کال مَند ... محصولش کال باقی ماند
لُطف کمتَـر بُم کُنین ... به من لطف کمتر بکنید
نیخام عُمـری کــال بوم ... نمی خواهم عمری کال باقی بمانم
نیـد سالِ عُمـرِ ما ... سال عمر ما نیست
پابنـدِ لِـرپیـتِ زِمین ... وابسته به چرخش زمین
وا به دَورِ خُم خورُم دِر ... باید به دور خودم بچرخم، (طواف بکنم)
بَندِ ئی سِن سال بوم ... مقید به این سن و سال باشم
کوگِ بازُفتُم یه وَخت و... کبک بازفت هستم یک وقت و..
دال اَرمندُم یه وَخت ... دال ارمند هستم یک وقت
آدُمُم ،جا نیگِرُم ... آدمم ، نمی توانم آرام باشم
مِنجـای کوگ و دال بوم... میانه ی کبک بودن و دال بودنم قرار بگیرم
نی مِـنِه دَستِ مو ... توی دست من نیست
اِز اَودالِ شَهـرو ، جانِهِشت ... از اودال شهرو میراثی ( اَودال شَهرو ... جد هفتم شاعر )
قِسمَــتُــم بــی ... قسمتم بود
آزَوی ... مُجردی
اِز ســـودُوِ اَودال بوم... از تبار و اصل و نصب اودال باشم
