وَختـی کـه کُنی فیـس و اِدی تالِ پَلِـت پیت :
دوشنبه, ۴ دی ۱۴۰۲، ۰۴:۱۰ ق.ظ
وَختـی کـه کُنی فیـس و اِدی تالِ پَلِـت پیت
هرکس نِیَرِت لیوِت اِبو ، ضَهف کنه سیت
وَختـی کـه اِخِـندی ، گُـلِ قـالی زِ حِسیدیت
تــی تــی اِکُــنه تــا بِـوَنـه پَنـگـه مِـنه ریت
وَختی که گُدَردی مِنِه لِر ، کِیکُم و کِلخُنگ
تِـی تـاگ نِـشینِــن اِکُـنِــن بَحـث سَــرِ میـت
اِی کَوگِ هِـری بـازِ مو اِی نَشـمه ی تاراز
وا نـاز نَخـور تیـت و نَـکَن اِز دل مـا تیـت
هـر دل که خُمــارِ تُــنه اَر کَـل بِـوَنِـن واس
دَرجـــا ، همـه گَـهــرو وُ شَلَـمـزارِ اِدِه قیت
دونـی زِ چه فَرهـاد ، بـه نــازِ تُـنه مُهـتـاج
دونـی ز چه مَـژنـونِ تـو دلِ بَست به لِیلیت
رَج رَج، کَج و کُهلِـه اِدِرا ، خِرسَک اَردَل
اَر مُست نَـوابـو بـه سَرِس پَنـجه ی کِرکیت
حَق بِت اِدُم اِی گُــل بِــوِنــی بُرگِــتـه بــالا
وا هَــم کــه گُــــلازِه بکُــنِه نــازِ خُدائــیت
وَختی که = وقتی که
اِدی = می دهی
تالِ پَلِت = تار مویت
پیت = پیچ
نِیَرِت = نگاهت می کند
لیوِت اِبو = دیوانه ات می شود
ضَهف کنه سیت = برایت ضعف می کند
اِخِـندی = می خندی
زِ حِسیدیت = از حسودی کردن به تو
تــی تــی اِکُــنه = چشم چشم می کند
تــا بِـوَنـه = تا بیندازد
پَنـگـه = پنجه
مِـنه ریت = توی صورتت
وَختی که گُدَردی = وقتی عبور می کنی
مِنِه لِر = توی جنگل کوهستانی
کِیکُم و کِلخُنگ = نام دو درخت جنگلی زاگرس
تِـی تـاگ = کنار تاگ
تاگ = نام یک درخت جنگلی
نِشینِــن = می نشینند
اِکُـنِــن = می کنند
بَحث = صحبت
سَــرِ میت = سر مویت . در مورد مویت
اکَـوگِ = کبک
هِـری بـازِ = نام رقصی زنانه در بختیاری
مو = من
اِی نَشـمـه ی تـاراز = ای زیبای تاراز
تاراز = نام کوهی در گرمسیر بختیاری
وا نـاز نَخـور تیـت = با ناز توت نخور
نَـکَن اِز دل مـا تیـت = از دل ما نشگون نگیر
خُمــارِ تُــنه = خمار تو است
اَر= اگر
کَـل بِـوَنِـن واس = با او کل بیندازند
گَـهــرو وُ شَلَـمـزارِ = نام دو منطقه که تاکستانهایش معروف است
اِدِه قیت = قورت می دهد
دونـی = میدانی
بـه نـازِ تُـنه مُهـتـاج = به ناز تو محتاج است
مَژنونِ = مجنون
به لِیلیت = به لیلی ات
اِدِرا = در می آید
خِرسَک = نام یک فرش دستباف ایلی ست
اَردَل = نام یک شهر در چهارمحال و بختیاری
اَر مُست نَوابـو = اگر مُشت نشود
بـه سَـرِس = به روی سرش
پَنجه ی کِرکیت = کرکیت ابزاری ست در بافت قالی
حَق بِت اِدُم = حق به تو میدهم
بِــوِنــی = بیندازی
بُرگِــته = ابرویت را
وا هَم = باید هم
گُـلازِه = افاده ، عشوه
بکُنِه = بکند
نازِ خُدائـیت = ناز خدائی ات
