بِیت بَفتِـن ، وا یـو که قِیقــاجِ فِــرگِ مَستُمه :
يكشنبه, ۱۰ دی ۱۴۰۲، ۰۶:۰۸ ب.ظ
بِیت بَفتِـن ، وا یـو که قِیقــاجِ فِــرگِ مَستُمه
خُـم نَفَهمِستُم ، ولـی فَهمِست بِس دل بَستُـمه
هاشِقی یعنی نبوهــی فِرگِ هیشکی جُز گُلت
تـا که ویــرُم وا تُنِه ، اِز ویـرِ مَردُم وَستُمه
بِرنَــوِ قُــنداق عاجُـم ، دوش مَنــدَک بــالِ رو
بِل بَــلا وابو دُوَر ، وَختی که دَستِــت دَستُمه
تا که بُرگِت چَوگ کِـردی، چول کِردی هوشُمه
تا پَلاتـه بور کِــردی ، نیست کِــردی ، هَستُمه
بُـم اِگُن شَهرو مِنه بِیتات بی تــاوی ! چِــته؟
دستِ خُم نی گـوویَلُم ، یو لَـرزِ قلبِ خَستُمه
نـافِـرِنـگــی اِز مُـنِه ! .. یا اِز خُــدایِ خِفتگِــر
کَوگِ باغِـس بیــم و اِز چَنگـال دالِس جَستُمه
سی دلِ سیوی که خَـردُم، ئی همه آسیو دیم
کُر ؛ چه ایکِــردَک اَیَــر دی لِشـگِسه اِشکَستُمه
دُر ، تَمــومِ دلخوشی مُو به دُنیـا بی یـو که
پـایِ حرفِ هیچ شیخِ مَـزگ خَر ، نَنشَستُمه
بِیت بَفتِـن ... بیت بافتن ، شعر سرودن
وا یو که ... با اینکه
قِیقــاجِ ... وقتی تفنگچی های ایل با اسب می تاختند و همزمان با تفنگ شلیک میکردند به آن قیباج می گفتند.
فِــرگِ مَستُمه ... فکر مستم هست
خُم نَفَهمِستُم ... خودم نفهمیدم
ولی فَهمِست ... ولی فهمید
بِس ... به او
دل بَستُمه ... ول بسته ام
هاشِقی ... عاشقی
یعنی نبوهی ... یعنی نباشی
فِرگِ هیشکی ... فکر هیجکسی
جُز گُلت ... به جز معشوقه ات
تـا که ویــرُم ... تا که یاد من
وا تُنِه ... با تو است
اِز ویرِ مَردُم وَستُمه ... از یاد مردم افتاده ام
بِرنَوِ قُنداق عاجُم ... تفنگ برنو قنداق عاج من
دوش مَندَک بالِ رو ... دیروز کنار رود جا ماند
بِل ... اجازه بده ، بُگذار
بَــلا وابو ... گُم بشود
دُوَر ... ای دختر
وَختی که ... وقتی که
دَستِت دَستُمه ... دستت در دستم هست
تا که بُرگِت ... تا که ابرویت
چَوگ کِردی ... کشیده کردی
چول کِردی هوشُمه ... هوشم را ویران نمودی
تا پَلاته بور کِردی ... تو موهایت را بور کردی نیست کِــردی ... نابود کردی
هَستُمه ... هستی ام را ، وجودم را
بُـم اِگُن ... به من میگویند
مِنه بِیتات ... داخل ابیاتت
بی تــاوی ! چِته؟ ... بی تاب هستی ، چه ات هست
دستِ خُم نی گـوویَلُم ... دست خودم نیست ای برادران من
یو ... این
لَـرزِ قلبِ خَستُمه ... لرزش قلب خسته ان می باشد
نـافِـرِنگــی اِز مُـنِه ! ... آیا بی فرهنگی از من هست !
یا اِز خُــدایِ خِفتگِــر ... یا از خدایی که خفتگیری می کند
کَوگِ باغِس بیــم و ... کبک باغ اش بودم و
اِز چَنگـال دالِس ... از چنگال دال او
جَستُمه ... گریخته ام
سی دلِ سیوی ... برای خاطر سیبی
که خَردُم ... که خوردم
ئی همه آسیو دیم ... این همه آسیب دیدم
کُر ،؛چه ایکِردَک ... ای پسر ؛ چکار میکرد
اَیَــر دی ... اگر می دید
لِشگِسه ... شاخه اش را
اِشکَستُمه ... شکسته ام
دُر ... ای دختر
تَمــومِ ... تمامِ
دلخوشی مُو ... دلخوشی من
به دُنیـا بی یو که ... به دنیا این بود که
پـایِ حرفِ ... پای صحبتِ
مَزگ خَر ... خر مغز
نَنشَستُمه ... ننشسته ام
