مـازَنـی ، هرگز نَبی اِز تـالِــش و گیلَک سَوا :
دوشنبه, ۲۹ آبان ۱۴۰۲، ۰۴:۴۸ ق.ظ
مـازَنـی ، هرگز نَبی اِز تـالِــش و گیلَک سَوا
یا بَلوچ اِز آذری ، .. یا کُرد و لُـر، اِز لَک سَوا
ایـلِ بـاوادی ، زِ سَـرحَـد تـا اِیاهِـن گـرمسیـر
جون به یَک تَن دارِن و جا وارگَه اِز یَک سَوا
وا رِگـال یَک دِراهِـن ، ری لَکِ کِلخُـنگ بَلگ
اَرچه هـر پوئیـز، وا هوفِشـت بون اِز لَک سَوا
جورِ بـژگی مـار سُوزو ، وا بِسُهره ری زِمین
اَر کِـلاکِ رَز کُـنِــن اِز دَسـتِ گُـل پیـتَـک سَوا
اِی نِشَستـه مِن بُـهـونِ آ فِــریــدون ، مِن بُهـون
نـی تَـل اِز اِستین سَـوا وُ نـی لَت اِز تیـرَک سَوا
عَلق و دل جُفـتِ یَکِن ، بی یَک نبوهِن سَردیار
مـَـرزِ ئی جُفـتِن کُـنه , کِلمِن کِشونِ شَک، سَوا
ری زِمین ، دی جـا نـدارِه زانِـهِشـتِ مُـرده یَل
وا یو که ؛ مَرگِـن بَنُـم کِـردِن کُنه تَک تَک سَوا
نیـد وَختـی در مِیـون بـو، خاکِ پـاکِ کِیقُـبـای
هُـرمُـزان اِز بَهـمـن و تـیـرویِـه اِز بـابـک سَوا
مـازَنـی = مازندرانی
هرگز نَبی = هرگز نبود
اِز تالِش و گیلَک سَوا = از تالش و گیلک جدا
ایـلِ بـاوادی = ایل بابادی
زِ سَـرحَـد = از سردسیر
تـا اِیاهِن گـرمسیر = تا به گرمسیر می آیند
جون به یَک تَن دارِن و = جان به یک تن دارند و
جا وارگَه اِز یَک سَوا = جای بارانداز از هم جدا
وا رِگـــال یَک دِراهِـن = در کنار همدیگر در می آیند
ری لَـکِ کِلخُـنگ = روی شاخه ی کلخُنگ
بَلـگ = برگ
اَرچه هـر پوئیـز = اگرچه هر پاییز
وا هوفِشت = با وزش باد
بون اِز لَک سَوا = از همدیگر جدا می شوند
جـورِ بـژگی مـار سُوزو = مثل مار بژگی سبزکوه
وا بِسُهره ری زِمین = بای روی زمین بخزد
اَر = اگر
کِـلاکِ = عصا / کِلاکِ رَز = شاخه ی رَز به عصا تشبیه شده است .
کُـنِـن اِز دَسـتِ گُـل پیـتَـک سَوا = از دست گل پیچک جدا کنند
اِی نِشَسته مِن بُـهـونِ آ فِــریدون = ای که تویِ سیاه چادر آ فریدون نشسته ای
مِن بُهون = داخل سیاه چادر
نی تَل اِز اِستین سَوا = تَل( تیرک عمودی چادر) از ستون سوا نیست
نی لَت اِز تیـرَک سَوا = لَت ( پوشش چادر بافته شده از موی بز را گویند) از تیرک سوا نیست
علق و دل جُفتِ یَکِن = عقل و دل جفت همدیگر می باشند
بی یَک = بدون همدیگر
نبوهِن سَردیار = شناخته نخواهند شد
مـَـرزِ ئی جُفـتِن = مرز این جفت را
کُـنه = می کند
کِلمِن کِشونِ = گیسو کشیدن های
شَک سَوا = تردید جدا
ری زِمین = رویِ زمین
دی جـا نـدارِه = دیگر جا ندارد
زانِـهِشتِ مُـرده یَل = نسل بجا مانده ی مُرده ها
وایـوکه = با اینکه
مَـرگِـن بَنُم کِردِن = مرگ را بدنام کرده اند
کُنه تَک تَک سَوا = تک تک سوا می کند
نید = نیست
وَختی در مِیون بـو = وقتی در میان باشد
خاکِ پاکِ کِیقُـبـای = خاک پاک کیقباد
هُـرمُـزان اِز بَهـمـن و تـیـرویِـه اِز بـابـک سَوا = نام سرداران ایرانی در مبارزه با اعراب مهاجم
