وا یـو که ؛ بی دلِ فَرهـاد ,مُدُم دَرگیـرِس :
وا یـو که ؛ بی دلِ فَرهـاد ,مُدُم دَرگیـرِس
اَرمِـنـی دُهــدَرِ دِلـبَـــرد ، نَبیـدَک ویــرِس
اَرچه ؛ پُر فَـند و کَلَک بیـد زِلِیخـا ، بـازم
ایسُفِ مِصری یِکین داشت که بو مَندیرِس
عشق وَختی زِ نَفَس وَست،اِبوهِه کَر و لال
زِس نَـوا داشـت تـَـوَقّــع , بِبُــرِه شُمشیرِس
هـر که وَنـدی ز سَـرِس ، غـوزِ قِزِلباشیسه
آخِـرس؛ عشقِ صَمُمبَـر ، کـَشُوِه کشمیـرس
گَل نَگِر وا همه کس، چُن همه مَندیرِ یونِن
پُش سَرِت حرف دِرارِن به خطا زِی تیرِس
بُنگِ کَوگی؛ مِنه سُوزو ، اِزَنـه جـارم اِگـو :
دی نِـزِنـگـه بِـرَسـِه پـا گَـشِ کُـه ,اِنجیـرِس
بـاز غُلغُل کُـنه مِن سینــه ی شَهرو غَمبای
جورِ دیگی که سَرِ چـالِه کُـنِه پُف ,شیرِس
وا یو کـه = با اینکه
بی = بود
مُدُم= مُدام
دَرگیـرِس= درگیرش ، در فکرش
اَرمِنی دُهدَرِ دِلبَرد = دختر دل سنگ ارمنی
،نَبیدَک ویــرِس= به یادش نبود
اَرچه = اگرچه
پُر فَند و کَلَک بید = پر از دوز و کلک بود
بــازم = باز هم
ایسُفِ مِصری= یوسف مصری
یِکین داشت= یکی را داشت
که بو = که باشد
مَندیرِس = منتظرش
عشق وَختی= وقتی عشق
زِ نَفَس وَست= از نفس افتاد
اِبوهِه کَر و لال= کر و لال می شود
زِس نَوا داشت تَوَقّع= ازش نباید توقع داشت
بِبُــرِه شُمشیرِس= شمشیرش ببُرد
هر که وَندی ز سَرِس= هر کسی از س ش انداخت
غـوزِ قِزِلباشیسه = غرور قزلباشی اش را
آخِـرس؛ عشقِ صَمُمبَـر = آخرش عشق صنمبر
کَشُوِه کشمیرس = به کشمیر می کشاندش
گَل نَگِر وا همه کس = دنباله روی از هر کسی نکن
چُن همه مَندیرِ یونِن= زیرا همه منتظر این هستند
پُش سَرِت حرف دِرارِن= پُشت سرت حرف دربیاورند
به خطا زِی تیرِس= تیرش را به خطا زد
بُنگِ کَوگی= بانگ کبکی
مِـنه سُوزو = توی سبزکوه
اِزَنـه جـارم اِگـو = صدایم می زند می گوید
دی نِـزِنـگـه = دیگر نزدیک است
بِـرَسـِه = برسد
پـا گَـشِ کُـه= در دامنه ی کوه
اِنجیـرِس= انجیرش
بـاز غُلغُل کُـنه = دوباره غلغل می کند
مِن سینــه ی شَهرو غَمبای = غمباد تویِ سینه ی شهرو
جورِ دیگی= مثل دیگی
که سَرِ چـالِه= که روی اوجاق
کُـنِه پُف شیرِس= شیرش پُف بکند
