هُشک وابی هَمه جا ، .. ایل نَـدارِن ایـلاق :

هُشک وابی  هَمه جا ، .. ایل نَـدارِن ایـلاق

چه بِگُـم گُل که تُمِـس تَهـل نَبوهِت به مَـذاق

جایِ سالِـم  به دِلُـم  هیچ نَمنـدَک ، که  فَلَک

تَرکِسـه  دا  به قَضا ، نا کَفِ دَستِ مُ  دَیـاق

هر که "بِین الحَرَمِس" بینِ  دوتـا  بُرگِت  بو

پا پِتی ، گِل مِنِه سَر، رَو نَکُنِه ری به عَراق

جَنَـم  و جُربُـزه  وا بو مِنِـه هِیکَـل ،.. اَر نَه

یَـلِ زابُـل نه به رَخشِس هِـده وُ ریش دوفـاق

هو که مِن روزِ خُشِس  ویرِ تُنه ، ویـرِس بو

گوگِری نیـدِه فَقَـط سی خطر و تَنگ و تَفـاق

فَــرَجـی نیــد مِــنه جاکَــن و جـاگِــر کِــردن

اَر زِ لیــراو کُـنی بــار و بِــری سی پــاتـاق

وارِ جمشید و فِـریدون و فَرانَـک ، چِل سـال

وَستـه مِن دَستِ یِ مُستـی لَچَـرِ گَــردِن قـاق

مملکـت زَفــتکُـنی نی بــه دعــا و صلــوات 

کُـر ، یکـی جـورِ رَضـاشـانِـه اِخــا وا قَـزاق

هُشک وابی  هَمه جا= همه جا خشک شده است

ایـلاق = ییلاق

چه بِگُم= چه بگویم

که تُمِس= که مزه اش

تَهل نَبوهِت به مَذاق= به مذاقت تلخ نباشد

هیچ نَمنـدَک = هیچ نمانده است

تَرکِسه = تَرکه اش را ( به شاخه ی بُریده شده تر که هنوز خشک نشده میگویند تَرکه، در چوب بازی از ترکه ی باریک برای ضربه زدن به حریف که چوبی بلندتر و ضخیم تر بنام دیاق برای دفاع در دست دارد استفاده می کنند  )

دا  به قَضا= به قضا داد 

نا کَفِ دَستِ مُ  دَیـاق= در کف دست من دیاق گذاشت

بینِ  دوتا  بُرگِت  بو= میان دو ابرویت باشد

پا پِتی = پای برهنه

گِل مِنِه سَر = گِل به روی سر

رَو نَکُنِه = حرکت نکند 

ری به عَراق = رو به عراق ، به سمت عراق

وا  بو = باید باشد

مِنِه هِیکَل= توی هیکل

اَر  نَـه = اگر نه

یَلِ زابُل= پهلوان زابل

نه به رَخشِس هِده = نه به رخشش می باشد

هو که مِن روزِ خُشِس = آنکه در روز خوشش 

ویرِ تُنه= به یاد توست

ویرِس بو= به یادش باش

گوگِری = برادری 

نیدِه فَقَط = فقط نیست

سی = برای

تَنگ و تَفاق = روز تنگی و اتفاق

فَــرَجی نیــد= گشایشی نیست

مِــنه جاکَــن و جاگِــر کِــردن = توی مهاجرت و مستقر شدن

اَر زِ لیــراو = اگر از لیراو ( لیراو در استان فارس)

کُــنی بــار= بار کنی

و بِــری سی پــاتــاق = و بروی برای پاتاق ( پاتاق در استان کرمانشاه )

وارِ جمشید = سرزمین جمشید

وَسته مِن دَستِ = افتاده است در دستِ

یِ مُستی = یک مشت 

لَچَرِ = آدم سریش رو  لچر میگویند

گَــردِن قاق = گردن دراز ( اصطلاحا مغرور )

مملکــت زَفــتکُنی = کشورداری

نی بــه دعــا و صلــوات = به دعا و صلوات نیست

کُـر = ای پسر

یکـی جـورِ رَضـاشـانِـه اِخــا وا قَـزاق= یکی گثل رضاشاه را با قزاق می خواهد