دِلشِکـارِت هـر کـه وابـی، تُن نِشُندی جا خُداس:
جمعه, ۶ آبان ۱۴۰۱، ۰۲:۱۶ ق.ظ
دِلشِکـارِت هـر کـه وابـی، تُن نِشُندی جا خُداس
هـر دلی وابـی مِرِنگِـت ، دی بجـا نیدِس حواس
لیــوه یِ لاوارِ تیـتـه ، .. دالِ کُـهــســارِ چَــری
تِشـنه ی اَوشــارِ میته ،.. کَوگِ رَشتـالِ زَراس
مَـر گُـلِ آلالـه تُـن دی کـه لَچَـک وَنـدی زِ سَــر
بیدِ مَـژنـون مَـر تُنه دی که قِـری کِـردِه به پاس
مَـرزِه جُلجا وَنـد، مِن واری که جایِ پات داشت
پا به هر خاکی که نادی ، زَهفَرو نِچزِی زِ جاس
واز کُــن خِفــتِ پَـلاتـه ، تـا بِوینی خُـت بـه تـی
چَنــدتــا دل تـا هَــلا ،.. وابی هَـلاک و مُفتَلاس
وا زِ رَشکِـت نرگسِ پُر فیس ، وابـو غُصه پُـک
اَر چه شیرازِن قُـرُق کِردِه دو کـالِ سیرمِه ساس
سَردیــارِ ایـلُـم اَر نـیــدُم ، .. نَ کِـه عِیـوُم کُــنی
وا زِ تَـئـدِه پـا گِــرِه نَسلی کـه بـو شَهرو شِناس
تَــک تِخــارِ هاشِقـی ، .. بی کَشکُــوارِ دَرد نید
وا نَتَـرسه تیـت ، زی تیـتُـم رَهِ هَـول و هَــراس
پـایِ دل وَختی میون بو ، .. جورِ زالِ زورفَـنـد
سی دلِ رودابــه وا زورِت بِنِــی پـا اِلتــمــاس
دِلشِکارِت = بصورت مصطلح یعنی دلباخته
وابی = شد
تُن= تو را
نِشُندی= نشاندی
جا خُداس = جای خدایش
وابی مِرِنگِت = بیمارت شد
دی بجا نیدِس حواس = دیگر حواسش سرجایش نیست
لیــوه یِ= دیوانه ی
لاوارِ تیـته = لاوار چشم هایت هست( لاوار = دره ی داخل کوه )
دال = عقاب
کُــهـســارِ چَــری= کوهستان چری در مرز بین استان چهارمحال و بختیاری و خوزستان
اَوشــارِ = آبشار
میته= مویت هست
کَوگِ رَشتالِ زَراس= کبک زیبای زراس ( نام منطقه ای در خوزستان)
مَر= مگر
تُن دی = تو را دید
وَنــدی زِ سَــر = از سر انداختی
بیدِ مَـژنـون= بید مجنون
مَر تُنه دی= مگر تو را دید
که قِری کِردِه به پاس = که قِری به پایش کرده است( قری = نام دامنی هست که زنان عشایر بختیاری می پوشیدند ، امروزه فقط در مراسم و مجالس می پوشند)
مَرزِه = مَرزنجوش ، نام گیاهی دارویی و معطر
جُلجا وَند = مستقر شد
مِن واری = داخل وارگه ای ( وارگه = واردگاه ، محلی که عشایر بعد از کوچ در آن مستقر می شوند . هر طایفه ای وارگه خودش را دارد )
نادی= نهادی
زَهفَرو = زعفران
نِچزِی زِ جاس= از جایش سبز شد
واز کُــن = باز کن
خِفــتِ پَلاتـه= گره موهایت را
تـا بِوینی خُت به تـی = تا خودت به چشم ببینی
تا هَـلا= تا الآن
مُفتَلاس= مبتلایش
وا زِ رَشکِـت = باید از روی حسادت ( وا = در گویش بختیاری دارای چند معنی متفاوت است ، / وا= باید/وا= با / وا = باز/ )
وابـو= بشود
غُصه پُـک = غصه ترک ، از غصه بترکد
اَرچه شیرازِن = اگرچه شیراز را
قُرُق کِردِه = قُرُق کرده است
دو کالِ سیرمِه ساس= دو چشم سُرمه سایش
سَردیـارِ ایلُـم اَر نیــدُم = اگر در ایلم مشهور نیستم
نَ کِـه عِیـوُم کُــنی= نه که به من عیب بگیری
وا زِ تَئـدِه = باید از گهواره
پا گِــرِه = پا بگیرد
نَسلی که بو شَهرو شِناس= نسلی که شهرو شناس باشد
تَــک تِخــارِ هاشِقـی= جنب و جوش عاشقی ' هیجان عاشقی
بی کَشکُــوارِ دَرد نید= بدون خمیازه ی درد نیست
وا نَتَـرسه تیت= باید چشمت نترسد
زی = از این
تیتُـم رَهِ = راه باریکه ی واقع در شیب کوه
هَـول و هَــراس = شتاب و وحشت
وَختی میون بو= وقتی میان باشد
جورِ زالِ = مثل زالِ
زورفَنـد = دارای زور و توان جادویی
سی دلِ رودابــه = برای خاطر رودابه
وا زورِت بِنِـی پـا اِلتـمـاس= باید زورت را پای التماس بگذاری
