بِرنَوُم وَندُم به مُل ،بالِشتُمه بَستُم به پُشت :

بِرنَـوُم وَنـدُم  به مُـل ، بالِشتُمه  بَستُم به پُشت

نافِرنگی دی نَکُن ، اِی نَشمِه کَوگِ تی دُرُشت

وا یو که خین اِز لَوِ شُمشیر چنگیز ئی تُکِست

باز هم ، اَندازه ی  بُرگِ خَلِت ،  آیُــم  نَکُشت

تاج وُر سَر نادِنه ضَحاک بی، وا خین رِوِشت

داشت کورُش وا مَـرامِ گُووگِری  دُنیا به مُشت

سَردیاری وا دَبیت و ریش نی،وا ریشه داشت

کِیکُم و کِلخُنگ هم، وا ریشه پا نادِن به رُشت

اَر بـه وَر داری قَبـایِ آ فِـریـدونِـن  ، .. وُری

کم بِتِلـنیـن سَر مِنِـه لاک خُتُــوو  چی لاکپُشت

اِز خُـدا موسا  و ایسا  و مُحمّد ، .. جُز  دُرو

هیـچ نَشنیـدُم ، بِـوَخشُـم اِی خُـدایِ  زَردهُشت

گُفت و لُفـتِ " پنـج پیـرِ " مِن مَقـــارِ چالِـگاه

فِرگُمه فِـر دا و هوشُم وا اَوِه ویـرِ تـو  شُشت

بِرنَوُم = برنوام

وَندُم = انداختم 

به مُل =به روی شانه

بالِشتُمه= بالشم را

نافِرنگی = نافرهنگی 

دی= دیگر 

اِی نَشمِه کَوگِ تی دُرُشت= ای کبک چشم درشت زیبا

وا یو که = با اینکه

خین= خون

اِز لَوِ= از لبِ

ئی تُکِست= می چکید، چکه می کرد

بُرگِ خَلِت= خم ابرویت

آیُــم = آدم

تاج وُر سَر نادِنـه ضَحاک= تاج بر سر گذاشتن ضحاک

بی= بود

وا خین رِوِشت = با خونریزی

گُووگِری= برادری 

سَردیاری= سرشناسی 

وا دَبیت و ریش نی= با پوشیدن دبیت و گداشتن ریش نیست

وا ریشه داشت= باید ریشه داشت

کِیکُم و کِلخُنگ = نام دو گونه از درختان جنگلی زاگرس

پا نادِن به رُشت= پا به رشد گذاشتن

اَر  بـه وَر داری= اگر به تن داری

قَبــــایِ آ فِـریـدونِـن = قبای آ فریدون را 

وُری= برخیز

کم بِتِلنیـن= کم فرو ببرید

سَر مِنِه لاک خُتُــوو = سر توی لاک خودتان

چی = مثلِ 

ایسا = عیسی

دُرو= دروغ

بِوَخشُم = مرا ببخش

گُفت و لُفــتِ= مصاحبت

مِن مَقـــارِ چالِـــگاه= داخل شکاف کوه چالگاه( اشکفت بجور و نبین )

فِرگُـمه فِـر دا = فکرم را پرواز داد 

هوشُم = هوشم

وا اَوِه ویـرِ تو = با آب یاد تو

شُشت= شُست