زِ بَس داری زِ سَر تا پات مُنجِز :

زِ بَس  داری  زِ سَر تا پات  مُنجِز

زِ دَستِت  وابییِه ،.. اســلام  عـاجز

اِگُن پیش اِز مُ  دل بُـردی زِ سعدی

اِگُن مستِ شَـراوِت بیــد ، ..حافـظ

گَشِه ، سیت ایکِشی طاهِـر به اَلوَند

بـه دَشتِستون ، شَبـونِت بیـد ، فایِـز

نخا زُم ، بِت بِگُم  میته  نَکُـن جیل

مو یَلخی شاعِـرُم ،.. نه شیخِ قـاوِز

بِخُوو ( وا کِلمِنِت ) .. ما لَیْلَةُ الْقَـدر 

بِخُوو ( وا کالَلِت ).. هَل مِن مُبارِز

کسی عِشقِـن  دَوا  دَرمـون  نَکِردِه

نه وا خَتمی نه وا مَرزِه ، نه وا چِز

به چشمُـم اَر بِنی پاتـه ، کُنُـم  فَرش

ز سرتشنیز   تــا   سَرتـوفِ  دِهدِز

زِ  زیــرِ  بُـرقـه  اَر ریتــه  دِراری 

کُنِـن چی پَشقـه دَورِت خلـق  وِزوِز

به غیـرا  خُت ، بــه درگـاه  خُدایی

سَرِ طاعت بِنُـم !..هِیهات ،.. هَرگِز

مُنجِز = معجزه

وابییِه = شُده است

اِگُن = می گویند

گَشِه = گذاشتن چوب های بلوط روی هم و کشیدن آنها را گَشِه می گویند

سیت ایکِشی = برایت می کشید

به دَشتِستون = به دشتستان

شَبونِت = شبانت، چوپانت

بید = بود

نخا زُم  = از من نخواه

بِت بِگُم = بهت بگم

میته = مویت را

نَکُن جیل = پریشان نکن

مو یَلخی شاعِرُم = من شاعری رها و آزاد هستم

قاوِز = فضول

وا کِلمِنِت = با موهایت

وا کالَلِت = با چشمهایت

عِشقِن = عشق را

نَکِردِه = نکرده است

نه وا خَتمی = نه با ختمی

نه وا مِرزِه= نه با مرزنجوش

نه وا چِز= نه با مریم گلی ( در بختیاری به آن چِز میگویند )

اَر بِنی پاته = اگر پایت را بگذاری

کُنُم  فَرش = فرش می کنم

ز  سرتشنیز = از سرتشنیز ( نام روستایی در چهارمحال)

تــا   سَرتـوفِ  دِهدِز = سرتوف دهدز  نام روستایی در مرز چهارمحال و بختیاری و خوزستان

زِ  زیــرِ  بُـرقــه = از زیر بُرقع

اَر = اگر

ریتــه = رویت را

دِراری = در بیاوری

کُنِن = می کنند

چی پَشقه = مانند پشه

دَورِت= اطرافت

خلق= مردم

وِزوِز = صدای پشه

به غیرا خُت = به غیر از خودت

سَرِ طاعت بِنُــم = سر طاعت بگذارم