وُر سَرِ بالِشتِ دِل , .. عُمری خُدا داده تَکه
مِن دِلِس،حاجی اَیَر تی داشت، نیرَهدی مَکه
کَرتِ بالِنگِن اَیَر شُخمِس زَنِن ، بی کِرم نید
بَرد ریزه ، یک دوتا هم آخِرِس، مِن ماشَکه
وُر سَرِ سَروازِ گُل، کُفتُم وَزیرُم ، شاه مَند
کُر، چه وا شاهُم کُنُم وَختیکه دَستِ گُل تَکه
آلبَرا او فوطِه تاجی که نداره تَو به تیگ
ای بنـازوم دُنگُلی که هُمدُرُنگِس، میخَکه
دَستُمه بُردُم بِچینُم، گُرگ وابی، گُم ؛ بِوَخش
فِـرگ کِردُم گُل ، گُپا سُهرِت ، اَنارِ دورَکه
چال کِردِه چی پِلِشتوکی دِلُم ری لِشکِ میت
زُم نَخا تا زِس بِخام و زِس نَخا تا وُرچَکه
قصه ی اسکندر و نوشافِرین، خا بِت بگو
بَخت اَیَر یارِت نِبوهِه، بَخت نیدَک ، بَختَکه
چی کَلی پـا اِشکَناده ، گُر کَمَر، زونی بُریم
کاش بی تیـتُم رَهی سی جَستِنُم زی مَهلَکه
وُر سَرِ بالِشتِ دِل vor sare baleshte del = بر روی بالش دل
عُمری خُدا داده تَکه "take" = عُمری خُدا تکیه داده است ( تَکه یا تیکه = تکیه دادن )
مِن دِلِس men deles = تویِ دلش
حاجی اَیَر غم داشت= حاجی اگر غم داشت
نیرَهدی مَکه nirahdi make = به مکه نمی رفت
کَرتِ بالِنگِن karte balengen = کرت خیار را
اَیَر شُخمِس زَنِن ayar shokhmes zanen = اگر شخمش بزنند
بی کِرم نید bi kerm nid = بدون کرم نیست
بَرد ریزه bard rize = سنگ ریزه
یک دوتا هم آخِرِس، مِن ماشَکه = یکی دو تا هم آخرش درون ماش پیدا میشه، وجود داره/ ماش = یکی از حبوبات، در گویش بختیاری به آن ماشَک میگویند/
وُر سَرِ سَروازِ گُل wor sare sarvaze gol = بر روی سرباز گل
کُفتُم وَزیرُم koftom vazirom = وزیرم را کوبیدم
شاه مَند shah mand = شاه برایم باقی ماند
کُر،چه وا شاهُم کُنُم kor, che va shahom konom = ای پسر با شاهم چکار کنم
وَختیکه دَستِ گُل تَکه wakhti ke daste gol take = وقتی که تک دست گل هست
آلبَرا او فوطِه تاجی که albara o fote taji ke = آل ببرد آن فوطه تاجی که
نداره تَو به تیگ nadare taw be tig = روشنایی به پیشانی( چهره) ندارد
ای بنازوم = ای بنازم
دُنگُلی که dongoli ke = زیبارویی را که
هُمدُرُنگِس homdoronges = همصحبتش ، همقدم و همراهش ، رفیقش
میخَکه mikhake = میخک است(در گذشته زنان و دختران عشایر میخک و مهلب را به خاطر خوشبو بودنشان ، ، چوبش را بند کرده و به گردن می آویختند )
دَستُمه بُردُم بِچینُم= دستم را دراز کردم تا بچینم
گُرگ وابی= گرگ شد / یعنی عصبانی شد /
گُم ؛ بِوَخش gom bevakhsh= گفتم ببخش، یعنی معذرت میخوام
فِرگ کِردُم گُل ferg kerdom gol = ای گل ، فکر کردم
گُپا سُهرِت gopa sohret = گونه های سُرخت
انارِ دورَکه = انار دورک می باشد ( دورک نام منطقه ای در چهار محال و بختیاری که انار و رب انار آن معروف است )
چال کِردِه = لانه ساخته است
چی پِلِشتوکی دِلُم = مانند پرستویی دل من
ری لِشکِ میت = روی شاخه ی مویت
زُم نَخا zom nakha = ازم نخواه
تا زِس بِخام ta zes bekham = تا ازش بخواهم
زِس نَخا zes nakha = از او نخواه
تا وُرچَکه ta vorchake = تا رها بشود, تا جدا بشود , تا خلاص
قصه ی اسکندر و نوشافِرین، = داستان اسکندر و نوش آفرین
خا بِت بگو kha bet bego= میخواهد به تو بگوید
بَخت اَیَر یارِت نِبوهِه= اگر بخت یارت نباشد
بخت نیدَک = بخت نیست که
بَختَکه= بختک هست
چی کَلی پا اِشکَناده chi kali pa eshkanade = مانند بزکوهی پا شکسته
گُر کَمَر gor kamar = نوکِ صخره
زونی بُریم zoni borim = زانو بریده ام ، یعنی چاره ای برایم نمانده
کاش بی = ای کاش بود
تیتُم رَهی titom rahi = راه باریکه ای ( تیتُم رَه ، به راه های باریک در سراشیبی کوه و تپه و هر بلندی گفته میشود که بر اثر تردد مستمر انسان یا حیوان درست شده باشد )
سی جَستِنُم si jastenom = برای خلاص شدنم
در گویش لری بختیاری برخی واژگان نوشتاری یکسان دارند ولی تلفظ و معنای متفاوت دارند ، مانند ( جَست = خلاص شد ، رهایی پیدا کرد ، گریخت ) ( جُست = پیدا کرد ) ( جِست = پرید )
زی مَهلَکه zi mahlake = از این مهلکه
در گویش بختیاری و کلا گویش لری برخی واژه ها تلفظ یکسان ولی معانی مختلف دارند ، همین (زی zi ) دارای دو معنی هست ( زی = زود) و ( زی = از این )
