خُم بَد اقبال و خوش اقبال هِدِه دینِشتُم :

خُم بَـد اقبــال و خـوش اقبــال هِدِه دینِشتُم
بَعدِ مَرگُــم ، .. مِنِه هـــر مـال هِدِه دینِشتُم

مِنه  شُولیــزِ  غــم  و وارگَــهِ   هـــر مَژنـون
هُمـدُرُنـگِ دِلِ خیـن پـــال ، .. هِدِه دینِشتُم

یـاهِه روزی که مُنه نید ،.. ولی ،  ویرُم  هِد
دستِ هــر کافــرِ تی کــال ، .. هِدِه دینِشتُم

جورِ«چُل چاله سَردی» نه که سِیلُم بِکُنین
چُـمَـتـی ،.. اِز تَـشِ اَودال ، .. هِدِه دینِشتُم

پِـرپِـروکِ دِلُــم اَر چَنــد  کــه  نازُک پَر  بـی
چـی پِلِشـتـوکِ سِوِک بـال ، .. هِدِه دینِشتُم

وایوکه بخت مو وا مو سَرِ بی مِهری داشت
نَشمِــه کـوگِ  نَـرِ رَشـتـال ، .. هِدِه دینِشُتم

وُرسَرِ دستِ دُوَرگَـل.که اِبازِن ،.. زی بَعد
جــــایِ قِــر دادِنِ دَسمــال ، .. ،هِدِه دینِشتُم

کِلِ حافـظ به سَرِ سُفرهِ هَف سین، هَر سال
هر لُری ، .. خا بِگِره فال، .. ،هِدِه دینِشتُم

نـه فقـط هِـد به پَـرِشـالِ شَـوونـون مِنِه  لِــر
یارِبَگزاده و خانزاده و تُشمال هِدِه دینِشتُم

خُم = خودم
هِدِه = هست
دینِشتُم dineshtom = دینشت همان اسپند هست که برای شگون بر آتش دود می کنند . دینشتُم یعنی دینشت من . ولی در اینجا نام کتاب غزلیات گویشی شاعر منظور هست.
مِنِه هر مال = داخل هر خانه ( مِنِه = داخل / مال = خانه )
شُولیزِ = به مکان استراحت شبانه در کوه ( جانپناه ) میگویند شولیز / شُو = شب + لیز = آرامش
وارگَه = به محلی سردسیر یا گرمسیری که کوچندگان بعد از کوچ به آن وارد می شوند میگویند وارگه ( واردگاه , محل ورود ) هر تیره و طایفه ای وارگه خودش را دارد .
مَژنون = مجنون
هُمدُرُنگِ= همراه , همدل
دِلِ خین پال = دل خون پال
یاهِه= می آید
مُنه = مرا
نید = نیست
ویرُم= یادم , خاطره ام
هِد= هست
تی کال = چشم کال ( کال = نارس/ بختیاریها به چشمی که رنگی متفاوت داشته باشد خواه سبز باشد یا آبی و ... میگویند تی کال , یعنی رنگ آن کال و نارس هست و نرسیده
کافر تی کال = زیباروی چشم کال
جورِ= مثلِ , مانند ِ
چُل چاله سردی = اجاق خاموشی
نه که سِیلُم بِکُنین= نه که نگاهم بکنید
چُمَتی = مشعلی
اِز تَشِ اَودال = از دودمان اودال ( اودال = آب دال / دال = عقاب ) اودال شهرو نام جد هفتم شاعر است / تش هم معنی آتش میدهد و هم به خانوارهایی که جد مشترک دارند در تقسیمات ایل بختیاری گفته می شود .
پِرپِروکِ دِلُم= پروانه ی دلم / پرپروک = پروانه
اَر چَند = اگر چند
بی = بود
چی = مانند
پِلِشتوکِ = پرستو
سِوِک بال سبک بال

وایوکه = با اینکه
بخت مو = بخت من
وا مو= با من
نَشمِه = زیبا
نَشمه کوگِ نَرِ رَشتال = کبک نر زیبای رشتال
وُر سَرِ = بر روی ِ
دُوَرگَل = دختران
که اِبازِن = که می رقصند
زی بَعد = از این به بعد
قِر دادِنِ = تاب دادن
دَسمال = دستمال
کِلِ = کنارِ
کِلِ حافظ = کنار حافظ
خا = می خواهد
بِگِره فال = فال بگیرد
شَوونون = شبانان
مِنِه لِر = داخل جنگل کوهستانی( لِر ler = به پوشش جنگلی کوه میگویند لر
بَگزاده = بگ یعنی بزرگ , بگزاده یعنی بزرگزاده
تُشمال = به نوازنده ساز و دُهُل ( سرنا و کرنا و دهل ) میگویند تُشمال