مِن هَمو وَهله که ویرُم به پلا بوره تو وَست:
مِن هَمو وَهلِه که ویرُم به پَلا بوره تو وَست
دُرمِنی سینُمِه جِر دادِن و کَوگی زِس جَست
خالَک و هَـلکـه نَدارِن زِ خُسوو فیـس و اَدا
مَر زَِنی هُن پَرِ نُفتِـت , بِکُنی یُن مِنه دست
ایـلِ مـو , پـاک تُنـه شـاهِ دُوَرگَـــــل یَـشـنِـن
جَخت فَهمُـم کـه سیچه ایــلِ مُنِن شاه پَـرست
هیشکی جـورِ مـــو اِز نـــازِ مِنه تیـت نَگُــد
به لَـلَر , عَـبـدِمَـمَـد پـــایِ بـُهـونِـت نَنِشَـست
جـورِ مـو , نَخـشِ گُـلالِ تُنه "مانی" نَکِشی
"حافظ" انـدازه ی مـو سی پَلَلِـت بیت نَبَست
کـاش بیـم و شِـکِ شیـریـن اِکِشـیـم و اِگُــدُم
دلبـری نی به مَچَـل کِـردِنه فرهاد اِز قَـست
خَنـدُمـه گیـلِ لَــو اَر نــام , زِ ناچــاری بی
چی لَکی بیـم , کـه تا بـار گِرِهدُم , اِشکَست
ویرُم virom = یادم ( ویرvir = یاد )
پلا بوره = موهای بوره
وَست vast = افتاد
دُرdor = دختر ( در dor مخفف دُهدر dohdar )
مِنی meni = انگاری
سینُمه sinome = سینه ام را
جِر دادِن jer daden = پاره کردن - شکافتن
کَوگی kawgi = کبکی
زِس zes = ازش , از آن
جَست jast = پرید
خالک khalak = زیورآلاتی که زنان عشایر به پره ی دماغ میزنند .
هَلکه halke = حلقه , انگشتر
زِ خُسوو ze khosow = از خودشان
مَر mar = مگر
زِنی zeni = بزنی
هون hon = آن را
پَره نُفتِت pare noftet = لبه ی دماغت
یون yon = این را
مِنه دست mene dast = تووی دست
ایل مو = ایل من
پاک pak = به تمامی , همگی
تُنه tone = تو را
دُوَرگَل dovargal = دختران ( شاه دورگل = شاه دختران )
یَشنِن yashnen = می شناسند
جَخت jakht = اکنون , الان , حالا, تازه
فَهمُم fahmom = می فهمم
که سیچه = که برای په
ایلِ مُنِن EIL monen = ایل من هستند
هیشکی = هیچکسی
قدر مو = اندازه من
مِنه تیت mene tit = داخل چشمت
نَگُد nagod = نگفت
به لَََلَر = در لَلَر ( للر lalar = نام منطقه ای در بختیاری گرمسیر در استان خوزستان)
عبدممد = عاشقی دلباخته از منطقه للر که دل به دختری خدابس نام بست و ماجرای عشق آندو زبانزد و ترانه های زیادی هم در مورد این دلداگی سروده و خوانده شده است . )
بوهونت bohonet = سیاه چادرت
جور مو jore mo = مثل من
نَخش naKHsh = نقش ( به احتمال بسیار زیاد نخش یک واژه کاملن فارسی است ومعرب آن نقش است و در دستگاه صرف و نحو عربی از آن کلمات منقش و نقاش و.. استخراج شده است )
گُلالِ تُنه golale tone = موی جلو سر تو را ( گلال = موی جلو پیشانی)
مانی = نقاش و پیغمبر ایرانی
نَکِشی nakeshi = نکشید
سی si = برای
پَلَلِت palalet = موهایت
بیت نبست = شعر نسرود ( در گویش بختیاری به " شعر" میگویند ( بیت ) و به شاعر میگویند ( بیت بند ) زیرا شعر گویشی بختیاری قبل از اینکه در صدسال اخیر تحت تاثیر عروض سروده شود به همان سبک و سیاق قبل از اسلام سروده میشد . و اینگونه شعرها از قالب خاصی پیروی نمی کنند . برای همیت به شعر ( بیت ) میگویند . و مصراع ها گاه متاوزن و گاه نامتوازن هستند . و بین 5 هجا تا ده دوازده هجا متغیرند .
کاش بیم و kash bimo = ای کاش بودم و
شِکِ شیرین sheke shirin = آستین شیرین
اِکِشیم ekeshim = می کشیدم
بس ایگُدُم bes eigodom = بهش می گفتم , به او می گفتم
نی ni = نیست
مَچَل کِردِن machal kerden = مسخره کرده , دست انداختن
از قَست ez ghast = از عمد , الکی ,
گیلِ لَو gile law = گوشه ی لب
خندُمه khandome = خنده ام را
ار نام ar nam = اگر نهادم , اگر گذاشتم
زِ ze = از
چُمچاریمه chomcharime = از ناچاری من هست
چی chi = مانند
لَکی بیم laki bim = شاخه ای بودم
که تا بار گِرِهدُم = که تا بار گرفتم , به بار نشستم
اِشکَست eshkast = شکست
