می کِـرِنجِ لَو انـاری بی خَوَر رَهدی کُجه :

می  کِرِنـجِ  لَو اَنـاری ،  بی خَــوَر رَهدی کُجه

وا کُمیتِ چال ،.. اِی مَریَم جییَـر ، رَهدی کُجه

ای  که  اِز هر تالِ زُلفِت  ایتُکه ،.. گُرد آفِرید

مُن کِلو  کِردی و ایـلِن  دَر بِ دَر، رَهدی کُجه

تـا که تُشمـالا زَنِن  ، زَنـگَل اِبـازِن  پـا  بُهون
هِی کُنـُم تی تی اِگــُم رَشکِ قَمَــر  رَهدی کُجه

 وا دوتـا بُـرگـا خَلِت ،.. خـالِ خُـدابَس رُ لَـوِت
سَردسیرِن  پاک کِردی چی  لَلَر ، رَهدی کُجه

سی دِلِ هـیـوِه گُدِن اِز مال تُـر کِـردی به  لِــر
مَر بَچه گول ایزَنی , دُر بی تَـوَر رَهدی کُجه

دُهـدَرِ ایـلی نَتـرسـی  اِز شَو و شَوگَــرد  و  دُز
جونِ شَهرو , بُم بِگو زِیدی بِ دَر، رَهدی کُجه

می  کِرِنـجِ  لَو اَنـاری = زلف مجعد لب اناری

بی خَوَر = بی خبر

رَهدی کُجه = رفتی کجا

وا کُمیتِ چال = با اسب کمیت چال

اِی مَریَم جییَـر = ای مریم جگر

تالِ زُلفِت = تار زلفت

ایتُکه = می چکد

گُرد آفِرید = دختر گستهم در شاهنامه که با سهراب نبرد کرد .

مُن کِلو  کِردی = مرا دیوانه کردی

ایـلِن  = ایل را

تـا که تُشمـالا زَنِن = تا که تشمالها می نوازند / به نوازنده ی سرنا و دهل تشمال میگویند.

زَنـگَل اِبـازِن = رنها می رقصند 

پـا  بُهون = پای سیاه چادر

هِی = مدام

کُنـُم = می کنم

تی تی = چشم چشم 

اِگــُم = می گویم

سوسـه = می سوزد

سَرحد = سردسیر

اِز تَـوِت از تبت 

دی = دیگر

تُـم نـدارِه = طعم ندارد

اَهتَـوِت = بهانه ات

 سَردسیرِن = سرحد را , سردسیر را

 پاک = کلآ , به تمامی 

کِردی = کرده ای

چی  لَلَر= مانند للر

سی دِلِ= برای دل

هـیـوِه  = هیزم 

گُدِن = گفتند

اِز مال = از خانه

تُـر کِـردی = روانه شدی 

به  لِــر = به جنگل ( به جنگل کوهستانی لِر میگویند )

مَر= مگر 

بَچه گول ایزَنی = بچه گول میزنی

دُر = دختر

بی تَـوَر= بدون تبر

دُهـدَرِ ایـلی = دختر ایل هستی

نَتـرسـی = نمی ترسی

اِز شَو و شَوگَــرد  و  دُز = از شب و شبگرد و دزد
بُم بِگو = بهم بگو

زِیدی بِ دَر= زدی به در ( اصطلاحآ یعنی از خانه بیرون شدی )