چی شِکالی دلِ مو هِی ایگُروسه زِ وَرُم :
چی شِکــــــالی دل ِ مُــو هِی اِگُـروسه زِ وَرُم
ریـمِه هـــــــــرجــا بِکُنُـم نیـرِه خیـالِت زِ سَـرُم
کَوگِ تـاراز تُنی ، .. تـا که تَری ،.. بُـنـگ بِکُن
دال ِ پَـــر کَنـــــده مُنُــم , بـال نــــــدارُم بِـپَـرُم
تُن به او جاه و جلالی که خُدا دارِه بـه عَرش
مَـــر زِ نازِت کـــــم اِبو ، پــاته بِنی مِـن کَپَـرُم
چی سِکَنـــــدَر بِنِشینُـم بـه کُـلَـه هــر دَمِ صُـحو
تـــا بیاهی بــه سَــــرِ چَشمِـه و ریتِـه نِـــیَــرُم
بِهـل تـا سیت بِگُــــــم کـی دِلُـمِـه خیـن کِـــردِه
سـی دِلِ کینِه کـــه عُمـری هِـدِه سوسِـه جِیَرُم
چی خُدابَس تو بِشین سِیل بِکُن بین که چِطَور
لَلَـری وار اِیـــاهُـــم تـُنه وا خُــــــــــــم اِبَــرُم
خـان گـرگـر نَتَـرِه کـَل بِـوَنـه وام سَــرِ عشق
مُـن اِگُـن عَـبـدِ مَمَـد , شیـــــــر پیـــای لَلَـرُم
ایگُوهِـن بِم چِتِه شَهرو نه که حالِت خوش نی
دسـت خُم نی , چه کُنُم , مسـت ِ شَـراوِ خُلَرَم
چیchi = مانند
شکالی shekali= شکاری ( شکال shekal= شکار )
ایگُروسِه igorose= میگرید , فرار می کند
زِ وَرُم ze varom= از برم
ریمِه rime= رویم را
نیره nire= نمی رود
کوگ تاراز kawge taraz= کبک تاراز ( تاراز = منطقه ای در بختیاری )
تونی toni= تو هستی
هرچه تَری بُنگ بکُن = هرچه می توانی فریاد کن/ bong=بانگ ، فریاد
بُنگ Bong= فریاد , همان بانگ در فارسی هست
دال dal = عقاب
مَر mar= مگر
ابُو ebo= می شود
پاته = یایت را
بِنی beni= بگذاری
مِن men= تویِ , داخلِ
کَپَرُم kaparom= چادرم ( کپر kapar= چادر )
چی سکندر = مانند اسکندر (( اسکندرخان عکاشه بابادی بختیاری , عاشق دختری ترک به اسم نوش آفرین از تیره ی ایگدر قشقایی شد . داستان عاشقانه ی او در میان بختیاری ها بخصوص در میان بابادی ها معروف و مشهور است . خود اسکندرخان ( ضیغم الدوله بختیاری ) در زمان مشروطه و فتح تهران از طرف دولت مشروطه حاکم ابرقو گردید .
کُلَه kolah= سنگر , به سنگری سنگ چین گفته می شود که شکارچیان در ان کمین می کنند .
هر دَمِ صُحو = هر دم صبح / sohw=صبح/
بیاهی biyahi= بیائی
ریته rite= رویت را
نی یَرُم niyarom= نگرم , نگاه کنم/ با تغییر لحن , همین واژه به معنای نگاه می کنم هم می باشد .
بهل تا سیت بگُم = بگذار تا برایت بگویم/ behl =بگذار , اجازه بده / sit= برایت/
دلُمه delome= دل من را
خین کردِه khin kerde= خون کرده است
سی دلِ کینه = برای دل کیست / kine= کیست , کی هست /
عمری هِدِه سوسه جی یَرُم = عمری هست می سوزد جگرم/ jiyarom=جگرم/
چی خدابس = مانند خدابس ( خدابس معشوقه ی عبدممد للری بود )
تو بشین سِیل بکُن بین که چِطَو = تو بنشین و نگاه بکن ببین که چطور
للری وار ایاهُم lalariwar iyahom = للری وار می آیم
تُنِه وا خُم ایبَرُم tone wa khom ibarom = تو را با خودم می برم
خان گرگر / gargar= منظور پدر خدابس معشوقه ی عبد ممد للری هست ,
گرگر = gargar نام منطقه ایست در بختیاری
نَتَرِه= نمی تواند
کَل وَنه وام = با من کل کل کند
مون ایگُن عبد ممد mon igon abdemamad= من را میگویند عبد ممد
شیرپیای للرم = ( پیا piya= جوانمرد , مرد متشخص ) از شیر جوانمردان للرlalar هستم ( للر lalar نام منطقه ای است در بختیاری )
ایگُوهِن بم igohen bem = میگویند به من
چِتِه شهرو = چه ات هست شهرو
نه که حالت خوش نی = نکند حالت خوش نیست
دست خُم نی = دست خودم نیست
شراو خُلَر = شراب خلر / sharaw=شراب/ khollar=خُلّر, اسم مکان
((خلر. [ خ ُل ْ ل َ ] (اِخ ) مکانی نزدیک به دو منزلی شیراز و اطراف آن کوه و خانه ها در پهلوی کوه ساخته اند و بیشتر محصول آنجا انگور است و آب آن از باران و انگور آن ضخیم و سطبر پوست وشیرین شود و از آن شیره و دوشاب پزند و به اهل شهر فروشند. غالب ارامنه ,آن انگور را شراب کنند و بعمل آورند و بدور و نزدیک فرستند و فروشند و به روم و فرنگ برند و پسندند و مشهور عالم گردیده ، چنانکه شعرا در اشعار آورده اند. (از انجمن آرای ناصری ))
