مَـر ، ریـش گِـــرَو نـامِه کِــلِ درد بِشـینُم :
مَـر ، ریـش گِـــرَو نـامِه کِــلِ درد بِشـینُم
تـا کِــی مِــنِه ئی وارِ غَمُــم ، دَرد بِچینُــم
تـا نـا بـه نَفَـس هِد ، کُـنِـه ایلُم زِ وَرُم رَم
نا تا زِ نفس وَسـت، کـووِن رَهنـِه زِ دینُــم
چی مَهمَیِ اِشکَفت نشین فَرض کُنین مَم
پِیغُــمبَــرِ اِشـکَـفـتِ بِـجــورون و نَبیــنُــم
اِی" ایلخُـدایی" کــه اِگُــن " کعبه بُهــونی"
تـا کـور و کـَری ، پـامـه دَمِ مــالِ تو نینُـم
اَهـتَو نَگِـریـن زِم سیچه خورشید پُرَستُـم
کـمتـر بِکُنین خیــن بــه دِلِ کــاوه سِتینُـم
تکلیفُمـه روشِـن بِـکـو چی تیـغِ بَــراَفـتَـو
اِی فِنــگه که مِن سایه نِشِستی بـه کِمینُـم
هَم، دُم یَقُمِه دَستِ تو ، هَم دُم به تـو بِرنَـو
بی دوز و کَـلَک ؛ یا بِکِشیـن ، یــا بِکُشینُـم
مَـر ... مگر
ریـش گِـــرَو نـامِه... ریش گرو گذاشته ام
کِــلِ درد ... کنار درد
بِشـینُم ... بنشینم
مِــنِه ئی وارِ غَمُــم... توی ِ این منزلگاهِ غمم
تـا نـا بـه نَفَـس هِد ... تا نا به نفس هست
کُـنِــه... می کند
زِ وَرُم ... از برابرم
نا تا زِ نفس وَست... نا از نفس تا افتاد
کـووِن ... می کوبند
رَهنـِه ... راه را
زِ دینُم ... از دنبالم
چی ... مانندِ
مَهمَیِ ... مُحَمَّدِ
اِشکَفت نشین ... غار نشین
فَرض کُنین مَم ... فرض کنید که من هم
پِیغُــمبَــرِ ... پیغامبرِ
اِشکَفتِ بِجورون و نَبینُم ... اشکفت بجور و نبین نام اشکفتی ست در ارتفاعات زاگرس مرکزی که در مرتع و زمین های دیم شهرویی خانمیرزا قرار دارد .
کــه اِگُــن ... که می گویند
کعبه بُهونی ... بهونت کعبه است ( بختیاریها به سیاه چادر بُهون میگویند )
پـامه ... پای خودم را
دَمِ مــالِ تو نینُـم... درِ منزل تو نمیگذارم
اَهـتَو ... بهانه
نَگِـریـن... نگیرید
زِم ... از من
سیچه ... برای چه ، چرا
خیــن ... خون
بــه دِلِ کــاوه سِتینُـم ... به دلِ کاوه ستونم
تکلیفُمـه ... تکلیف مرا
روشِــن بِـکـو ... روشن بکن
چـی ... مانندِ
تیـغِ بَراَفتَـو ... پرتو آفتاب
اِی فِنگه ... ای فتنه
که مِن سایه... که داخل سایه
نِشِستی بـه کِمینُـم ... به کمینم نشسته ای
هَم، دُم ... هم میدهم
یَقُمِه دَستِت... یقه ام را دستت
هَم دُم به تو بِرنَو... هم به تو تفنگ برنو می دهم
بی دوز و کَلَک ... بد ن دوز و کلک
یا بِکِشیـن ... یا بِکشید
یــا بِکُشینُـم ... یا مرا بِکُشید
