کُفِـرِ دیندارون خُدا اِز کُفـرِ ما ، سِنگین تره :
کُفِـرِ دیندارون خُدا اِز کُفـرِ ما ، سِنگین تره
کَهخُیـایِ فَـهـمِ خُـس وابـی هُکـه بی دین تره
پَشقـه دی پِـر نیـــزَنه ، زی بَعد دَورِ راسـتی
تا دُرو، اِز راست گَپ زِیدِن تُمِس شیرین تره
گیـلِ لَـو اَر خَنـدُمـه نـادُم ، ز بـی دَردیـم نی
خـام نَشکـارِن زِ لَـوخَـنـدُم دِلُـم غمـگـین تره
کُر، نَ هَر سَولی که نِچ اِز خاک زِی بابِ دِله
دل اِگَــردِه دَورِ سَـولـی کِـز همــه نَشمین تره
بیـدِ مَژنـون و قِـری سَوزِس ،گُلُم ویرُم اَوُرد
کِـر نَکُن تیگِت ؛ اِدونُـم گُل، قِرِت پُرچین تره
دوش دَستِـس بی اَنــارِ قُمشه ، دِل دامِس گُدُم
زی بِچِلنِس، تا بِوینی خُت کو یِک دلخین تره
نـاد مِـن دَستُـم اَنـار و بُـرگ خَوونید و گُـدَک
نِشتِ حَرفِـت اِز دُمِ گــادینِ نَـر ، گـادیـن تره
کُفِـرِ دینـدارون ... کُفرِ دینداران
کَهخُیـایِ ... کدخُدایِ
فَهـمِ خُس ... فهم خودش
وابـی ... شُد
هُکـه ... آنکه
بی دین تره ... بی دین تر است
پَشقـه ... پَشه
دی... دیگر
پِـر نیـــزَنه ... پر نمی زند
زی بَعد ... از این به بعد
دَورِ راســتی ... دورِ راستی
تا دُرو ... تا دروغ
اِز راست گَپ زِیدِن ... از راست صحبت کردن
تُمِس ... مزه اش
شیرین تره ... شیرین تر می باشد
گیـلِ لَـو ... کنج لب
اَر ... اگر
خَنـدُمـه ... خنده ام را
نـادُم ... گذاشتم، نهادم
ز بـی دَردیـم نی ... از بی دردی ام نیست
خـام نَشکـارِه... می خواهم که آشکار نشود
زِ لَـوخَـنـدُم ... از لبخندم
دِلُـم غمـگـین تره ... دلم غمگین تر است
کُر ... ای پسر
نَ هَـر سَولی ... نه هر گُلِ سَولی
که نِچ اِز خاک زِی ... که از خاک جوانه زد
بابِ دِله ... باب دل می باشد
دل اِگَــردِه ... دل می گردد
دَورِ سَـولـی ... دور گل سَولی
کِـز همــه ... که از همه
نَشمین تره ... قشنگتر است
بیـدِ مَژنـون و... بید مجنون و
قِـری سَوزِس ... دامن سبزش
گُلُم ویرُم اَوُرد ... مرا به یاد گلم انداخت
کِـر نَکُـن تیگِت... به پیشانی ات چین نینداز
اِدونُـم گُل ... ای گل می دانم
قِرِت پُرچین تره ... دامن ات پُرچین تر است
دوش ... دیروز
دَستِـس بی ... دستش بود
اَنارِ قُمشه ... انار قُمشه ، قمشه شهری در استان اصفهان
دِل دامِس ... دل دادم اش
گُدُم ... گفتم
زی ... زود
بِچِلنِس ... بچلانَش
تا بِوینی ... تا ببینی
خُت ... خودت
کو یِک ... کدام یک
دلخین تره ... دلخون تر است
نـاد ... نهاد ، گذاشت
مِـن دَستُـم ... تویِ دستم
اَنـار و ... انار را و
بُـرگ ... اَبرو
خَوونید و ... خواباند و
گُـدَک ... گفت که
نِشتِ حَرفِت ... نیش حرف ات
اِز دُمِ گــادینِ نَـر ... از دُم گادین نر . به عقرب های سیاه و بزرگ گادین می گویند ،
گـادیـن تره ... گادین تر می باشد
