اَر بِگَــردِن هَمــه دُنیـانـه ، .. نَجـورِن آیُــم :
اَر بِگَـردِن هَمــه دُنیـانه ، .. نَجـورِن آیُــم
وَسته دَو دَستِ یِ مُستی لَچَرِ وا تِـل و کُم
دُر چه وابی که کُپِ چاله نِشستِن ، میرگل
کُر چه وابی که همه ایل هِدن، سَر در گُم
خَـوَری نیـد زِ بی مَـریـم و سَــردار اَسعَـد
غیـرتِ ایلِـنـِه زِیـدِس نَـکُـنــه یِکجـا چُـم
جایِ بَـرف اَر زِ فَلک، بَـرد بِبـاره ، بازَم
ئی لُـرایی کـه مُ دیـمِـه نَخورِن اِز جـا جُم
زِ خُـداسه، هُکِـه ری تَختِ فِریـدُوو لَـم دا
مو یَخِه خُم بِگِرُم ، جَر بِکُنُم خُم وا خُم
شُله یِ بی نِمِکِ دیـنِه چُنُـوو کِــردِن سـور
که اِشیوِه دلِ هَر کی که گِرِهدَک زِس تُم
شِیخِنه وا زِ سَرِس کُفت و خُداسه اِز کِـند
مار، نِشتِس به مِنه چیلِسه، گادین نُکِه دُم
.
اَر بِگَــردِن ... اگر بگردند
هَمــه دُنیــانه ... همه ی دنیا را
نَجــورِن آیُــم ... آدم پیدا نمی کنند
وَسته دَو ... میدان افتاده است
دَستِ یِ مُستی ... دستِ یک مُشت، یکعده ای
لَچَرِ وا تِل و کُم ... شکم فربه ی سریش
دُر چه وابی که ... ای دختر چه شده است که
کُپِ چاله نِشستِن ، میرگل... مردها پای اوجاق نشسته اند
کُر چه وابی که ... ای پسر چه شده است که
همه ایل هِدن ، سَر در گُم ... همه ایل سردرگم هستند
خَــوَری نیـد ... خبری نیست
زِ بی مَریـم و سَـردار اَسعَد ... از بی بی مریم و سردار اسعد
غیرتِ ایلِنه ... غیرت ایل را
زِیدِس نَکُنه یِکجا چم... نکُند یکجا چُم زده است
چُم ... به جریان هوای سرد ، چُم می گویند . و زمینهای کشاورزی که در مسیر این جریان هستتد چنانچه آسیبی به محصولاتشان برسد می گویند آنرا چُم زده است.
جـایِ بَـرف اَر ... جای برف اگر
زِ فَلـک ... از فلک
بَـرد بِبــاره ... سنگ ببارد
بـازَم ... باز هم
ئی لُـرایی کــه مُ دیمِـه ... این لرهایی که من دیده ام
نَخـورِن اِز جـا جُم ... از جا تکان نمی خورند
زِ خُـداسه ... از خدایش هست
هُـکِـه ... آن کسی که
ری تَختِ فِریـدُوو ... روی تخت فریدون
لَـم دا ... لم داد
مو یَخِه خُم بِگِرُم ... من یقه ی خودم را بگیرم
جَر بِکُـنُم ... دعوا بکنم
خُم وا خُم ... خودم با خودم
شُلـه یِ بی نِمِـکِ دینِه ... آش بی نمک دین را
چُنُـوو ... چنان
کِــردِن ســور ... شور کردند
که اِشیوه دلِ هَر کی که ... که بهم میزند دل هر کسی که
گِرِهدَک زِس تُم ... از آن طعم گرفته باشد
شِیخِنه ... شیخ را
وا زِ سَرِس ... باید از سرش
کُفت ... کوبید
و خُداسه ... و خدایش را
اِز کِــند ... از نشیمنگاه
مار، نِشتِس به مِنه چیلِسه ... مار نیشش درون دهانش است
گادین نُکِه دُم ... عقرب در نوک دُم اش
گادین ... به عقرب های بزرگ و سیاه گادین میگویند . در خوزستان زیاد دیده می شود.
