فِشـنـام بیـــارِن زِ شَلَمــزار ، .. شَــراوی :
پنجشنبه, ۱۵ دی ۱۴۰۱، ۰۴:۲۶ ق.ظ
فِشـنـام بیـــارِن زِ شَلَمــزار ، .. شَــراوی
سی گـوویَــلِ شَهـرویی و خُـرزایَلِ جاوی
تی تَـرس نـدارُم به دِل اِز (مِل پُلِ) مَحشَر
سی وَنـدِن جـا هـم بـه کِـلِ حور ، شِتـاوی
چَنـدُو کـه مُلا کِردِه یَجا ، جا جَمِ جانیست
چنگیـز نَکِـردَک مِــنِه ئـی مِــلک خَـراوی
وا هـَم بِگِـرِه بیشِنـه اِز شیـر ،.. سَـیِ تـور
وَخـتی نَکَشِن هـیزِ یَکِـن ، پــاپی و بــاوی
سی هیــچ صَـلاحی طَــرفِ مَشورتُم نیـد
شِیخی که فَقَط خُنـدِه به عُمـرِس یِ کِتـاوی
دیگی که سَـرِ چـاله ی سَـردِه ، نَـزَنه غُـل
تا کِی به کِلِس کُپ بِکُنی ، .. کَشک بِساوی
دینـی کـه بُهـونِس سَـرِ خین کِـردِنـه سَـرپـا
قـاضیس محــالــه بِـکُـنــه حُـکــم حِســاوی
هر ضربه که خَردیم ، زِ لِـم لوسِ لَچَر بی
چی سَی کـه مُـدُم لِــر خُرِه دَم دَکـه کَـواوی
شَهـرو بـه خُــدا اَر بِـکُـنـی بـــالِ خِـرَد واز
وا عشـق ، تَـری نــور بـه خورشیـد بِتـاوی
فِشــنــام بیـــــارِن= فرستادم بیاورند
زِ شَلَمــــزار ، شَــراوی = شرابی از شلمزار ( شلمزار / شهری در چهارمحال و بختیاری در نزدیگی گهرو که تاکستانهای آنها معروف است )
سی گــوویَــلِ شَهــرویی = برای برادران شهرویی
خُــرزایَلِ جاوی = خواهرزادگان جاوی( جاوید )
(( شهرویی و جاوید ، هر دو از قبایل کوچرو کهن پارس هستند که بخش هایی از آنها هنوز بعنوان دو تیره در طایفه ی بابادی گاشه از ایل بابادی بختیاری ارتباطات تنگاتنگ بین خود را حفظ کرده اند . در قدیم به قبایل کوچرو کُرد می گفتند . مثل کُردان شامی یعنی کوچندگان شام در سوریه که شامل کوچندگان ایرانی تبار و عرب تبار بود، کُردان ماد که قوم کُرد امروزی هستند و کُردان پارس که کوچندگان قوم پارس بودند ، کوچندگان قوم پارس شامل صدها قبیله کوچک و بزرگ بودند . در کتابهای تاریخی فقط نام ۳۲ قبیله ی بزرگ آن نوشته شده است که شامل : کرمانی _ رامانی _ جاوید _ شهرویی _ شهیاری_ شهرکی_ شاهونی _شاهاکانی _ تَهمادی _ زبادی _ زنگی _ خُسرَوی _ مِهرَکی _ مَمالی _ آذرکانی _ اشتامِهری _ آزاددُختی _ بُرازدُختی _ بُندادمِهری _ بُندادَکی _ فُراتی _ سلمونی _ سیری _ و ده قبیله ی بزرگ دیگر که اسامی عربی دارند که یا این قبایل از اعراب کوچ داده شده زمان ساسانیان در نبرد با روم از میانرودان به پارس و خراسان هستند و یا قبایل ایرانی هستند که بعد از اسلام که نامگذاری عربی رایج گشت ، نام عربی رئیس قبیله جای نام قدیمی آنرا گرفته است . این ده قبیله شامل : رَمِ مُدَثر _ حیّ محمدبن بشر _ بقیلی _ محمدبن اسحاق_ صباحی _ اسحاقی_ صفری _ مبارکی _ جلیلی_ مطلبی ))
تی تَـرس نـدارُم = چشم ترس ندارم
(مِل پُلِ) مَحشَر = پل سراط ، پُلِ مو مانند محشر
سی وَنـدِن جـا هـم= برای رخت خواب گستراندن هم
بـه کِـلِ حـور = به کنار حور
شِتـاوی= عجله ای
چَنـدُو کـه = چندان که
مُلا کِردِه یَ جا، جا جَمِ جانیست = جایگاه جمشید را یکجا مُلا نابود کرده است
چنگیـــز نَکِــردَک = چنگیز چنین نکرد
مِــنِه ئـی مِــلک = در این سرزمین
خَــــراوی = خرابی
وا هـَم بـِگِـرِه بیشِنـه اِز شیـر= باید هم که بیشه را از شیر بگیرد
سَـیِ تـور = شُغال، بختیاریها به شغال سگ تور میگویند ( سَی = سگ )
وَخـتی نَکَشِن هــیزِ یَکِـن= وقتی غیرت کشی همدیگر را نکنند
پــاپی و بـــاوی = نام دو طایفه است اولی در لرستان و دومی در کهگیلویه و بویراحمد . نام عشیره ای از اعراب خوزستان هم باوی ست .
سی هیــچ صَـلاحی= برای هیچ صلاح دیدی
طَــرفِ مَشورتُم نیـد= طرف مشورتم نمی باشد
شِیخی که فَقَط خُنـدِه = شیخی که فقط خوانده است
به عُمـرِس یِ کِتاوی= به عمرش یک کتاب را
دیگی کـه سَـرِ چــاله ی سَــردِه= دیگی که روی اوجاق خاموش است
نَــزَنه غُـل = غُل نمی زند
تـا کِـی بـه کِلِس= تا کِی به کنارش
کُپ بِکُنی= چمپاتمه بزنی
کَشک بِساوی = کشک بسابی
دینـی کـه بُهـونِس = دینی که سیاه چادُرش
سَـرِ خین کِـردِنـه سَـرپـا= روی خون برافراشته کرده اند
قـاضیس محــالــه= محال است قاضی اش
بِـکُـنــه حُـکــمِ حِســاوی= از روی حساب حکم کند
هر ضربه که خَردیـم= هر ضربه که خوردیم
زِ لِـم لوسِ لَچَر بی= از آدم های لیم و لوس و سریش بود
چی سَی کـه مُـدُم= مثل سگ که همیشه
لِــر خُرِه= می چرخد
دَم دَکـه کَــواوی = اطراف دکه کبابی
اَر بِـکُـنـی بـــالِ خِـرَد واز= اگر بال خرد را باز بکنی
وا عشـق= با عشق
تَـری = می توانی
نــور بــه خورشیــد بِتــاوی= به خورشید نور بتابانی ( یعنی پُرنورتر از خورشید بشوی )
