کُر، زِهَر قومی هِدی, یک مَرز داره ئی وَطن :
دوشنبه, ۲۱ آذر ۱۴۰۱، ۰۲:۱۷ ق.ظ
کُر، زِهَر قومی هِدی, یک مَرز داره ئی وَطن
جَر سَرِ جا نی مِنه سُـوزو، مِیـونِ تـاگ و بَــن
هیـچ نیپُرسه : یو کینه ؟ زیـرِ چَترُم لِـر خوره
سازِه وا خِرگوش و مار و مُشک، کِیخایِ گَوَن
تیـشه دسـتِ عشق وا بـو ، تـا زِ کِـفتِ بیستـون
جـورِ بُـرگــا دُنگُلِس ،.. کُـهنِه بِتــاشه کـوهکَن
سَربِدارونی که اِز ئی خاک ، نِچ زِیدِن زِ خین
فِنگِنه ، آلِـشت کِـردِن وا فِرِنـگ و فِـرگ و فَن
چـی یَــلِ کُهپِنـگِ زالِ و جـورِ سَـولِ گـَژدِهَـم
بـاز هـم ئـی بیشـه دارِه شیـرمِـرد و شیـر زَن
وایـوکـه ایـلــی نَمَـنـد و نیــد واری تـی بـه رَه
گووگِری دارِن هِنی وایَـک ، کَلا وا کَـلحَسَن
اَر زِ نَوو هَلهیزِ سَلـم و تـور بـو ،.. بـازَم اِنِـن
جون به پا جامَنـدِ جَـم ، .. زامَنـدِ زال و پیلتَـن
کُر = پسر ، ای پسر
زِ هَر قومی هِدی= از هر قومی که هستی
یک مَـرز داره ئی وَطن= این وطن یک مرز دارد
جَر سَـرِ جا نی= دعوا بر سر جا نیست
مِنه سُـوزو = در کوه سبزکوه
مِیونِ تـاگ و بَــن = میان تاگ و بَن ( تاگ و بَن نام دو نوع درخت جنگلی در زاگرس می باشد . به پسته ی وحشی بَن میگویند )
هیچ نیپُرسه: یو کینه؟= هیچ نمی پرسد که این کی هست که؟
زیرِ چَترُم لِـر خوره = زیر چترم ( شاخ و برگم ) داری می چرخد ، تاب میخورد
سازِه وا= می سازد با
خِرگوش و مار و مُشک= خرگوش و مار و موش
کِیخایِ گَوَن= گُون به کیخا تشبیه شده است . از گیاهان معروف کوهپایه هاست
تیشه دستِ عشق وا بـو = تیشه باید در دست عشق باشد
تـا زِ کِـفتِ بیستون = تا از کتف بیستون
جـورِ بُـرگــا دُنگُلِس= مثل ابروهای معشوقه اش
کُـهنِه بِتــاشه کـوهکَن = کوهکن کوه را بتراشد
سَربِدارونی که اِز ئی خاک= سربدارانی که از این خاک
نِچ زِیدِن زِ خین = از خون روییدند
فِنگِـنه = فتنه را
آلِـشت کِـردِن= معاوضه کردند
وا فِرِنـگ و فِـرگ و فَن = با ادب و فکر و فن
چـی یَــلِ کُهپِنـگِ زالِ = مانند پهلوان کوه پنجه ی زابل یعنی رستم
جـورِ سَـولِ گـَژدِهَـم = مثل ( گلِ) سَولِ گَژدِهَم ( منظور گردآفرید دختر گژدِهَم هست)
بـاز هـم ئـی بیشـه دارِه شیـرمِـرد و شیـر زَن = باز هم این بیشه ( ایران) شیرمرد و شیرزن دارد
وایـوکـه= با اینکه
ایـلــی نَمَـند و = ایلی باقی نماند و ...
نید واری تـی بـه رَه= بارانداز ایلی چشم به راه نیست
گووگِری دارِن هِنی= برادری دارند هنوز
وایَـک= با همدیگر
کَلا وا کَـلحَسَن = نام دو تیره از بابادی گاشه بختیاری
اَر زِ نَوو = اگر از نو
هَلهیزِ سَلـم و تـور بـو= هجوم سلم و تور باشد
بـازَم اِنِـن = باز هم خواهند گذاشت
جون به پا جامَندِ جَم = جان به پای میراث جمشید
( جامَند = میراث، به جا مانده )
زامَندِ زال و پیلتَـن = نسل زال و رستم
( زامَند = نسل ، آنچه از زایش به جا مانده )
