داره دُنیــا به جِلَو پیش اِرِه ، .. ما مَعـکوس :
يكشنبه, ۱۵ آبان ۱۴۰۱، ۰۳:۲۷ ق.ظ
داره دُنیــا به جِلَو پیش اِرِه ، .. ما مَعـکوس
دی نِـزِنگــه کــه جِلَـوموو بِگِــرِه دَقیــانوس
فِنـگه مِن کِلمِنِ سـُودابــه چُنو تیــل کِــرده
کـه نَ رَه پیش و نَ پَس دارِه کُرِ کِیکاووس
گُسنه ی خَردِنـه اَر گـَل اِگِـرِه وا ما "چیـن"
جَـر سَرِ مَنـدِنه اَر کـَل اِوَنِــه وا ما "روس"
فِـرگ نیکِرد کسی، شیخ بــه شاهی بِـرَسِه
هِمهُکه، موز اِکِردی سَرِخَرمَن موس موس
دی بَسه هر چه به ظُلمــات مِــنه خَو بیدیم
وَختِـسه تـا کـه وُریستیم و بِگـرنیـم فـانوس
بنــده ی شــاهِ خُـراسونُــم و شــاهِ مـو هِــدِه
حَرضَـتِ شــاه ابوالقــاسـمِ فَــردَوسیِ طوس
شیـرِ ئی بیشه تُنـی ، جون بده و خــاک نَده
بی زِ آغـاز" کُهَـن مُلکِ فِریـدون " نـاموس
بَخت ، یــاری کُنـــه اَر دانِـه بِدونــی قَـدرِس
هُکِه بُوو داره نـَرِه سَمتِ نَجَف سی پابــوس
وَر نَظَر یـا کـه هِــدِه سیـوِ گُــرِ لَـک شـیرین
لیــمِه زَردِن بـه خَوِس مَـر که بِبینه چالـوس
جــایِ قُــرآن یـه کـَـرَت دَست بِگِــر دینِشتُـم
تــا بِگُــم فَــرقِ پِلشتـوک چِنــه وا طــاووس
داره= دارد
پیش اِرِه = پیش می رود
دی نِـزِنگــه کــه = دیگر نزدیک است که
جِلَـوموو= جلوی ما را
بِگِــرِه = بگیرد
دَقیــانوس = نام یکی از امپراطوران روم ولی اصطلاحا به دوران کهن عصر دقیانوس می گویند
فِنــگه = فتنه
مِن کِلمِنِ سـُودابــه= درون گیسوان بافته شده ی سودابه ( سودابه همسر کیکاووس دختر شاه هاماوران ) به موهای بافته شده ی دو سمت صورت می گویند کِلمِن / کِل یعنی کنار، کِناره ، و در واژه ی کِلمِن اشاره به کناره دارد زنان و دختران بختیاری موهای دو سمت صورت را می بافتند و وقتی لچک به سر می بستند بخشی از آن موهای بافته شده را در معرض دید میگذاشتند که به آن کِلمِن میگویند .
چُنو = چنان
تیــل کِــرده = توله کرده است
کــه نَ رَه پیش و نَ پَس دارِه= که نه راه پیش و نه راه پس دارد
کُرِ کِیکاووس= پسر کیکاووس ( منظور سیاوش است )
گُسنه ی خَردِنـه = گُرسنه خوردن است
اَر گَـل اِگِــرِه وا مــا = اگر چین با ما همراهی می کند (گَـل گِرِهدِن = همگام شدن , رفیق شدن , همراه شده )
جَـر سَرِ مَنـدِنه= دعوا بر سر ماندن و بقا هست
اَر کَـل اِوَنِــه وا مــا روس = اگر روسیه با ما سرشاخ می شود
فِـرگ نیکِــرد کسی = کسی فکر نمیکرد
بِـرَسِه = برسد
هِمهُکـه = همان کسی که
موز = لیم ( به سگی که دُم را می خواباند و سر را پایین می اندازد و موس موس کنان ول کن آدم نیست میگویند موز کرده و برای آدم هایی که چنین صفتی دارند هم بکار میرود )
اِکِردی= می کردی
دی بَسه = دیگر بس است
هر چه به ظُلمــات = هرچه در سیاهی ها و تاریکی ها
مِــنه خَو بیدیم = غرق خواب بودیم
وَختِسه = وقتش هست
تـا کـه وُریستیم = تا که برخیزیم
و بِگـرنیـم فانوس = و فانوس برافروزیم
هِــدِه = هست
حَرضَتِ = حضرتِ
شیـرِ ئی بیشه تُنـی = شیر این بیشه تو هستی
بی زِ آغـاز = از آغاز بود
" کُهَــن مُلــکِ فِریـدون " = منظور ایرانزمین است که فراتر از مرزهای ایران امروزی می باشد و کل فلات ایران را شامل می شود
بَخت ، یــاری کُنــــه= بخت یاری می کند
اَر = اگر
دانِـه بِدونــی قَدرِس= مادر را قدرش را بدانی
هُکِه= آن کسی که
بُوو داره = پدر دارد
نـَرِه = نرود
سی = برای
وَر نَظَــر یـا = به نظر می آید
کـه هِــدِه = که هست
سیـوِ گُــرِ لَـک = سیب بالای شاخه
لیــمِه زَردِن = لیمه زرد را ( لیمه زرد یک مکان بکر با چشم انداز بسیار زیبا در شهرستان ناغان در استان چهارمحال بختیاری ست)
بـه خَوِس= به خوابش
مَـر که بِبینه = مگر که ببیتد
یـه کـَـرَت = یکبار
دَست بِگِــر = دست بگیر
دینِشتُـم = دینشت مرا
تــا بِگُــم = تا بگویم
فَــرقِ = تفاوت
پِلشتوک= پرستو ( ابابیل)
چِنــه = چه است
وا طــاووس = با طاووس
