دختران اشک زر ( نظم سروده )
سه شنبه, ۳ مهر ۱۳۹۷، ۰۳:۲۳ ق.ظ
به کـرمانــم , ولـی ... پا بنـد ِ یـزدم
چـه خـوش آغــاز کــردم این سفـر را
به غُربت خو کُند هـر کس که دیدست
چـو "شهرو" دُختران ِ اشـک زر را
رَوانــــــه سمت ِ آتشـگــــــــــاه دیـدم
خـرامــان کبـک هــای جلـوه گــــر را
چــرا بایـــــــد ز خـوبــان روی گیـرم
بیَنــــدازم چــرا پاییــن , ســر را
مگر دیـــوانه ام از روی خوبــــــــان
خــلاف ِ میــــل دل پـوشــــم نظــر را
چـو خوبــــــان در گُــــذر ابـرو نمایند
بـه شـوق آرنـــــد چشـم خیــره سر را
دو روزی هسـت زیـــــر ِ ســر گرفتم
نگــاریـــن دلبــری خـورشیـــد فـر را
اگــر موسـی بـه کــــوه طور دیدَسـت
به شهـر ِ یــــزد , من دیـــدم شَجَر را
بـه رغبـت میخورم,هرچنـد تلخ است
ز ِ دستـش قـهـوه ی تـلـخ ِ قجـــر را
اگــر زرتُشـت سر بردارد از خـاک
بـــدون شک پرستـد آن قمـــــــــر را
خلیــــل ار بینـــدَش فرهــــاد گـــردد
بـه فـــرق خـویشتـن کـوبـــد تبــر را
اگـرچه صاحـب ِحُسن اسـت یوسـف
نهــد بـر خـاک ِ پایش چشـم ِ تَـر را
اگـــــر جبـریــل آن رُخســار بینـد
کشــد آهــــی , بســـوزد شـاهپـر را
چه کـم گردد هم از نازت پریـروی
بپُـرسـی حــال ِ این خونیـن جگر را
کنـون هر لحظه ام عُمریست, انگـار
بـــه امیــدم کــه بُگشــایی تو در را
بــــه یــزدانی کــه نازت آفــریدست
رهـــــا کُــن موبـدان ِ چشــم چَـر را
بــرای ِ خـاطــر ِ شــادان ِ شهــرو
بُــرون آور از آتشــگــــاه , سـر را
غـرض وصف کمـال ِ حُسـن بـاشــد
وگـرنـه نیست خیـری ,هیچ شـر را
خــدا دانـد به سیلی کــرده ام سُــرخ
نمـــای ِ زعفـــرانـی رنـگ ِ بــَر را
بـه زیــر ِ بـار ِ فـقـرم پُشت خــم شُد
به چه درمـــان کُنـم , درد ِ کمر را
قلــم کـــردم سرانگـشـت و نوشـتــم
به روی ِ لوح ِخاک , این مُختصر را
چـه می شُـد داشتنـــد اهــل زمـــانـه
صـفــای ِ مـــردم ِ عصـــر حـَجَـر را
به غمخواری کسی هرگز نخوردسـت
غــــمِ مستضعفــان ِ کـــارگــــــــر را
نـدارد فـــوطــه با آن تـــاج توفیـــــر
فقـط پـالان عـوض کـــردنــد خـر را
