ماه ایوان - ماه کیوان / شعر نیمایی / شادان شهرو :

رفته بودم لب ِ بام ...
تا زیارت بکُنم خالِ سیاهی که به لب دارد مـاه , ..
و .. هوایی بخورم .

بر سَر ِ سُـفره ی شب
همه حاضر بودند اِلا مـاه

در پِیِ روئیت رویـش حیـران
کوچه پس کوچه ی شب را گشتم
پاره اسب و وَشق و پیکان را...
حوت را...
میزان را , .. تا به ثُریا گشتم .

سَر ِ آخر ,  ناچار ...
مُلتَمس , روی به عقرب کردم
گفتم ای ماه کجایی به خُدا تب کردم

نه که از رَشکِ ثُریا , نهان کردی روی
نکُند لج کردی ...
نه که چون حاجی خرپول که همسایه ی ماست ...
سفر ِ حج کردی ...
تو کجایی به درآ
نکُند بر سَر ِ راه ِ شیری ...
گشت ارشاد  گرفتست تورا

هیچ مُشتاق نخواهد ز تو سرپیچی کرد
خنده ای از نزدیک
خنده ای پُر ز ِ نشاط ازلی
از حیاط بغلی
همه ی رشته ی گفتار مرا قیچی کرد .

گرچه از خنده ی مجهول مُکدر گشتم
لیک چون برگشتم :

ماه را موی پریشان لب ِ ایوان دیدم
کُفر را شاهد ایمان دیدم
رفتن و آمدن جان دیدم
ناز در نرگس فتان دیدم
بید را عاشق و لرزان دیدم
خویش را واله و حیران دیدم

نفسم , ساز ِ مُخالف می زد
خوره ای  , دین و دلم را می خورد
بُهت از پلک ترم می بارید

گفتم ای لرزه ی بر قامت بید
گفتم ای فتنه ی در چشم ِ سیاه

حاضرم اینکه به جانم بخرم دردت را
خوب بُگذاشته ای بر سَر ِ کار ...
آسمانگردت را .

گرچه موهای تو دارند رفاقت با باد
تاکسیدرمی گشتم ...
تا نگاهم به نگاهت افتاد
خُشک کردی پا را ...
دلدارا ...
مو بپوشان و نلرزان مارا .

مسند ماه به کیوان باشد
نه به ایوان باشد

نکُند رشکِ ثُریا زمینگیرت کرد
جانِ من
رَحم بِکُن
نکُنی نابودم

دیدمش پاورچین
رفت دامن برچین
داخل ِ خانه و در پُشت سر ِ خود در بست
به صف ِ خاطره هایم پیوست
خنده ها کرد به این عشق هَوَس آلودم

گفتم ای ماه نَرو...
گفتم ای ماه بِمان ...
گفتم ای ماه بخند ...

ای که نیلوفرِ مُرادبِ دلِ زارِ منی
تا به کِی در پِی آزُردن و آزار منی
دلبری , عارضه ای هست که در خونت هست
عشق , تاوان ِ دلی هست که مَجنونت هست

عشق در ذات خود البته قداست دارد
آتشی نیست که بادش ببرد خاکستر
با توام ای دلبر
با تو ای افسونگر
بعد ازین ...
بعد از این خواب ندارم دیگر ...

گرچه ای ماه ِ زمینی , .. امشب ...
از سَر ِ لُطف به من تابیدی .
گرچه ای ماه ِ زمینی , .. امشب ... 
به دل ِ ساده ی من خندیدی

بخدا...
به خدایی خدا...
به غریبی غریب الغُربا ...
روزی از آن لب ِ لعل تو نمک می گیرم
شده با دوز و کلک می گیرم
من تقاص ِ دل ِ خود را ز ِ فلک می گیرم

آمدی از فلکم زار به زیر آوردی
رفتنت نیست به جُز نامردی
منتظر می مانم
میدانم
منتظر می ماند
گوش ِ ایـوان به قدمهای تو تا برگردی .

پنج عاشقانه ی نیمایی ( به ترتیب شماره خوانده شوند ):

✔️ - ماه ایوان - ماه کیوان

2- بی تاب

3- سمفونی طوفان

4- نکاه مشکوک

5- رفتم از یاد تو هم