در کوچه باغ نیما

رشته ای بر گـردنم افکنــده دوست

می کشد آنجا که خاطرخواه اوست 

✳️✍️ چندسالی ست که ریش مان را با قیچی داده ایم دست نیما , به دست همان نیمایی که در هیاهوی نام ها , بی نام شده است . همان نیمایی که حوّل حالنای شعر فارسی ست , همان نیمایی که غریب الغربای شعرفارسی ست . و این درست ترین کاری بود که در تمام عمرم انجام داده ام . 
کوچه باغِ خلوتی ست , و باب طبع این ایلیاتی ایل بر باد داده .

🔵 در این کوچه باغ خلوت , صدای قناری ها هوشرباست .🔵

✳️آنچه شعر نیمایی از آن رنج می برد  و باعث کم اقبالی به آن شده است مدون نبودن قواعد حاکم بر شعر نیمایی ست . وقتی قاعده ای وجود نداشته باشد , علاقمندان به شعر نیمایی بر اساس کدام قواعد شعرشان را مدیریت کنند . متاسفانه نیمایوشیج وارد جزئیات شکل گیری بندها نشده است . آنچه از او به دست ما رسیده است با تمام ارزشمندی و نو بودنش , فاقد قواعد هست . 

✔️شعر نیمایی , نیازمند قاعده است . قواعدی که چگونگی شکل گیری انواع بندها را توجیح کند و توضیح دهد .

✳️درمان بیماری حادی که دل و روده و احشا شعر نیمایی را آلوده کرده است فقط با همین نوشدارو قابل درمان هست .
✔️زیرا تا شعری قاعده نداشته باشد امکان آموزش برای آن مُیسر نخواهد بود . وقتی هم که امکان آموزش میسر نباشد , سردرگمی گیج کننده ای گریبان علاقمندانی که به این سبک وزین  که در اوج شعر کلاسیک واقع شده و در امتداد رو به رشد آن قرار دارد را  خواهد گرفت . و  موجبات دلزدگی علاقمندان  به آن را فراهم خواهد نمود.
✔️آنچه شادان شهرو می تواند در اختیار علاقمندان به شعر نیمایی  قرار دهد " ظرف " هست . قالب هست , اینکه چرا شعر نیمایی دارای قالب ثابت نیست .  اینکه زیرساخت شکل گیری بندها چیست . اینکه تنوع بندها ناشی از چیست ؟ اینکه ....

✍️ شعر نیمایی کاملن دارای اصول و قواعد هست . 
✍️ بزرگترین علت به حاشیه رفتن شعر نیمایی را  در 2 چیز میدانم :

1- عدم استخراج اصول و قواعد شعر نیمایی توسط نیما و  شاعران گذشته 
2- تعریف عرف شده ی غلط از شعر نیمایی

✳️نیما یوشیج با اینکه تفکراتش شعر فارسی را دگرگون کرد ولی برای شعر نیمایی هیچ اصول و قواعدی که مبنای آموزش باشد در نظر نگرفت .
هیچکدام از شاگردان او هم بعد از او این معضل  حاد را چاره نکردند .

✳️شعر نیمایی از نبود ظرف رنج می برد . از نبود قالب , قالبی که مختصات آن روشن باشد رنج می برد .قالب  شعر نیمایی , یک قالب سیال هست و این سیال بودن متکی به تنوع بندهایی هست که هر کدام حکم یک ظرف کوچکتر را دارند .  ما با قالبی روبرو هستیم که در دل خود ده ها قالب دیگر دارد . و امکان افزایش این قالب های درونزا را هم دارد . وقتی بندها متنوع باشند یعنی تنوع ظرف داریم . یعنی هر بند حکم یک ظرف  مستقل را دارد .

🔴 در مورد این مبحث در قواعد شادان  به تفصیل خواهیم پرداخت.