خرد فردی - خرد جمعی

🙏🔰👇

🔴 از من می پرسند که چرا در اشعارت گاه روی خرد فردی تاکید می کنی و گاه روی خرد جمعی . این تضاد برای چیست ؟
⬅️✔️تخیل سیار و سیاح شاعران , زمان و مکان نمی شناسد .گاه در گذشته ها سیر و سیاحت می کنند.گاه در زمان حال پرسه میزنند. گاهی در زمان بی زمانی که هنوز برایشان حادث نشده, کفتر خیال را برای معلق زدنی چند می پرانند. 

⬅️✔️اگر منظورما از خرد , رسیدن به بهترین تشخیص وبهترین تحلیل و در کل رسیدن به بهترین درک از خود و جهان برای تعامل بهتر و تعادل بهتر  با خود و جامعه و محیط باشد . این نگاه , یک نگاه ایده آل و دوست داشتنی ست . به قول ایرج میرزا هم نقل و نبات است و هم آب حیات...
هر انسانی , دنیایی دارد متفاوت از انسانهای دیگر.

⬅️✔️با همه ی تفاوتهایی که بین دو انسان وجود دارد , انسانها عجیب موجوداتی اجتماعی هستند . زیرا اشتراکاتی که در نیازهای اولیه دارند آنها را وابسته بهم کرده است . یعنی با اینکه اجتماعی هستند متفاوت از همدیگر هم هستند .
✔️حتی در شکل و نوع باورمندی هم مثل هم نیستند . حتی در باورمندیهای مذهبی با وجود داشتن مذهب مشترک از لحاظ شدّت و حدّت اعتقاد یکسان نیستند .
✔️منظور از خرد , داشتن یک بینش متعالی ست . بینشی که وقتی منتهی به عمل شد به یک رضایت فردی و جمعی ختم بشود و مقبول طبع واقع گردد .
✔️با اینگه بین خرد فردی و خرد جمعی فرق بسیار هست . ولی بستر خرد جمعی بواسطه ی خرد فردی ست که مهیا می شود .
✔️اول باید تک تک افراد جامعه با توجه به تفاوتهایی که در نوع بینش و روش در تعامل با خود و جهان و با هم نوع دارند , در مسیر خرد فردی قدم بردارند تا بعد قوانین خرد جمعی بتواند از این توان های بالقوه در خدمت اجتماع استفاده کند .
جامعه ی ایرانی هنوز هم در خرافات دست و پا میزند . 
✔️حتی تحصیلات دانشگاهی هم نتوانسته زنگار خیلی از خرافات را از ذهن و زبان تحصیلکرده های ما پاک کند.
✳️✔️از هر جامعه ای که ( تردید و شک کردن ) را بگیرند , آن جامعه به عقایدی پوسیده , حتی هزاران ساله , دخیل خواهد بست .
🔴شک کردن , شروع فرایند عمیق فکر کردن و همه جانبه فکر کردن است ..خیلی ها که منافعشان با شک کردن ,از دست میرود نمی خواهند و دوست ندارند که جامعه به شک کردن عادت کند . .

✳️⬅️ افرادی مثل امیرکبیر و قائم مقام , با خرد فردی خود نقاط ضعف جامعه ی ایرانی را می شناختند . 
✔️تاسیس دارالفنون توسط امیرکبیر در اصل شروع یک فرایندی بود که بتواند استارت رشد و بسط آگاهی را به مرور زمان و با گذشت نسل ها در جامعه ی متحجر ایرانی فراهم کند . ایضآ تاسیس دانشگاه تهران توسط حامی خردمندان که برخی به عمد او را دیکتاتور نامیده اند به همین شکل .
خرد جمعی در اصل مدیریتی هست برای تعامل هدفمند خردهای فردی . 

✔️به این معنی که تا رشد آگاهی در میان افراد جامعه شاخص خوبی را بخود اختصاص ندهد , جامعه نمی تواند پذیرای قوانین مبتنی بر خرد جمعی باشد . در قوانین مبتنی بر خرد جمعی سعی می شود حتی از تمام تفاوت هایی که در بینش و روش خردمندان جامعه بصورت خرد فردی وجود دارد نهایت استفاده بشود . در چنین قوانینی , نگاه به سمت جامعه و منافع جامعه هست  که در محدوده ای بنام کشور تعریف شده است . اگرچه این محدوده در نگاه جهانشمول خردمندان اعتبار خودش را از دست میدهد و زمین به عنوان تنها زیستگاه شناخته شده  برای بشر  , اهمیتی فراتر از کشور می یابد .

🔵در نگاه من  ( خرد جمعی ) چیزی جز تبیین قوانین مدنی هوشمندانه برای مدیریت جامعه ای که تک تک افرادش ((با توجه به تفاوتها و اشتراکاتی که باهم دارند)) و از خرد فردی هم برخوردار هستند نمی باشد . 
✔️همانطور که اشاره کرده ام در نگاه من ( خرد جمعی ) به معنی اینکه تعدادی خردمند یکجا جمع بشوند و به مشورت و شور بنشینند نیست . بلکه معتقدم که خرد جمعی همان نخ تسبیح است خردمندان جامعه ( یا همان صاحبان خردهای فردی ) را مثل دانه های تسبیح دور هم جمع می کند و برای هر بینش و روش متفاوتی که در راستای رفاه جامعه باشد بستری مهیا می کند . این نخ تسبیح همان قوانینی ست که  برای مدیریت بهتر جامعه با در نظر گرفتن تفاوتهای :نژادی ,  زبانی , عقیدتی , فرهنگی و غیره با قید تفاوت ها  وضع می شود

✔️با این حساب , خرد جمعی چیزی ست که در قوانین مدنی خودش را نشان میدهد . قوانینی که هم  تفاوت ها را لحاظ کرده  و هم میکوشد که از این تفاوت ها برای نیل به کامیابی هرچه بیشتر جامعه سود ببرد .