تناسب ظرف با مظروف:

✔️  هر ظرفی برای مظروفی ساخته شده است .

و هر مظروفی نیازمند ظرفی است که متناسب با آن باشد, چرا که باید بین ظرف و مظروف تناسب درخور وجود داشته باشد. یک ظرف ایده آل ظرفی ست که در خدمت مظروف خودش هست , می کوشد که  جاذبه های مظروف را به نمایش بگذارد . و تبلیغ کننده ی مظروف خودش باشد  .

✔️ هر شعری , محتوایی دارد که نیازمند ظرف متناسب با محتوای خودش هست . نیازمند قالب  در خور محتواست ., قالب باید متناسب با شعر باشد. یعنی باید متناسب با محتوای شعر بکار گرفته شود, فرق قالبهای ثابت متنوع  در شعر کلاسیک با قالب سیال در شعر نیمایی , در ساختار قالب هست, در اولی شاعر باید متناسب با محتوای شعرش یکی از قالب های ثابت را انتخاب کند  و در دومی خاصیت سیال بودن قالب  خودش را با محتوا هماهنگ می کند . به شرطها و شروطها . مهمترین شرط  این است که شاعر باید مختصات قالب را بداند . ( در این مورد در مباحث قواعد شعر نیمایی به تفصیل سخن خواهیم گفت )

✔️  قالب های شعر کلاسیک ثابت هستند, حتی اگر ترکیب دو قالب مثنوی و غزل باشند,

✔️  در طول بیش از هزار و صد سال شعر فارسی به زبان فارسی دری (از صفاریان تا این لحظه) هر کدام از قالب های شعر کلاسیک متناسب با محتوای شعر بکار گرفته شده اند, مثلا برای محتوای تغزلی بیشتر از قالب غزل استفاده شده است. اگرچه قالب های دیگری مانند (مثنوی, ترکیب بند, و غیره) هم  با تبحر برخی شاعران به خدمت گرفته شده اند, ولی هیچکدام از این قالب ها مانند قالب غزل به عنوان یک برند معتبر مورد اقبال شاعران در مدت زمان طولانی ( ده قرن )واقع نشده اند.

✔️ در شعر نیمایی با قالب سیال و متغیر روبرو هستیم. یعنی شعر نیمایی هیچگاه دارای یک قالب ثابت پیش فرض مثل قالب های شعر کلاسبک نبوده و نیست., و این بر میگردد به زیرساخت قالب ها

☑️ حال ببینیم تفاوت قالب ثابت با قالب سیال (متغیر)  در چیست ؟：

✔️_ قالب های ثابت در شعر کلاسیک ساخته و پرداخته ی تراز و تقارن ابیات و گاه مصراع ها هستند. ( واحد شعری اساس "مصراع" و واحد شعر عرف " بیت " هست .

✔️_ شعر کلاسیک, بر پایه ی واحد شعری مصراع, سروده می شود که هر دو مصراع یک واحد بزرگتر بنام بیت را می سازند و شاعر موظف است که از محدوده ی ساختاری قالب ثابت  که مختصات  آن متاثر از قافیه و گاه وزن عروضی هست  خارج نشود.

ولی ؛

✔️_ شعر نیمایی,  دارای قالب سیال هست و این قالب سیال بر پایه ی چینواژه و  بند سروده می شود,  ( بندالک یا " بنداله " همان حکم مصراع را دارد و بند حکم بیت , با این تفاوت که  در قالب ثابت تنوع مصراع نداریم ولی در قالب سیال، بندالک ها متنوع هستند .  و سیال بودن قالب به خاطر تنوع بندالک هاست که تنوع بند را به دنبال دارد . ( یعنی بزرگترین نبوغ ساختاری در سرایش شعر که هنوز هم برای عموم ناشناخته است .  در قواعد شادان  این ساختار شکوهمند را معرفی خواهیم کرد ) 

*⃣ چینواژه ها متنوع هستند ：

✔️ _۶ نوع چینواژه, که شامل ۳چینواژه ی اصلی و ۳چینواژه ی فرعی می باشد در ساختار و شکل گیری  انواع بندهای شعر نیمایی دخالت دارند.

✔️_ تنوع چینواژه ها, باعث تنوع در بندها می شوند.

✔️_ آنچه را شعر نیمایی می نامیم از تسلسل بندهایی بوجود آمده که هر کدام بنا بر نوع بکارگیری چینواژه ها, دارای  مشخصه و فرم انحصاری خود می باشند, و در یک کلام باید گفت که  قالب سیال قالبی هست که در دل خود ده ها قالب قاعده مند دارد .