از تقلید تا تثبیت در شعر :

✍️ از تقلید  تا  تثبیت در شعر ：

🔰🔰
✅ تقلید, در ابتدا و در شروع هر هنری هست,  اصولن  هر  "شاعری "  در ابتدا  "مقلد"  یک یا چند شاعر هم عصر یا قبل از خود است .

🔙 اصولن شروع هر هنری با تقلید همراه است . خواه  آن هنر شعر باشد یا رمان نویسی , خواه نقاشی باشد یا  معماری  و  یا هر هنر دیگری    ...

🔙  مهم این است که بعد از آن که مقلد خوبی بودیم و چم و خم شعر دستمان آمد و در  دوران مقلد بودن با بافتار و ساختار شعر آشنا شدیم,  همه ی تلاشمان را بکنیم تا از زیر سایه ی دیگران خارج بشویم . باید تلاش کنیم که خودمان باشیم . باید تلاش کنیم که سایه مان از خودمان باشد . نه از دیگران,  باید در زیر سایه ی خودمان رشد کنیم و به بالندگی برسیم, زیرا هر فردی دارای جهانبینی فردی خودش هست. عمق و بعد نگرش ها و احساسات و ادراکات  همه افراد یکسان نیست. تیپ های شخصیتی افراد  هم با هم  یکی نبستند. سطح آگاهی افراد, جنسیت, باورمندی های مذهبی, محیط زیست, عرف ها و رسومات و غیره و ذالک افراد به یک شکل نمی باشند . ما در جهان متغیرها زندگی می کنیم, جهانی که بر آن نسبیت حاکم است   .  هرگاه  توانستیم از چرخه ی تقلید خارج شویم و بر مبنای جهانبینی خودمان قدم و قلم بزنیم,  در چنین مرحله ای هست که تولد خودمان را به عنوان یک شاعر می توانیم  جشن بگیریم .

☑️ سهراب از صدای پای آب به بعد متولد می شود .
☑️ فروغ از تولدی دیگر .

  ✳️ هرگاه مقلدی توانست خودش را  از زیر سایه ی سنگین "تقلید "  بیرون بکشد و  به مرحله ای  قدم بگذارد  که بتواندخودش را  ,  و جهان بینی خودش را,  و باورهای خودش را  , و رضایت ها و عدم رضایت  های خودش را  و حب و بغض های  خودش را  بسراید 🔙 آن وقت است که باید  به دنیای ادبیات, ظهور یک شاعر را  مژده داد..